ملیت : ایرانی - قرن : 7 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(683 / 682 -605 / 600 ق)، عالم، ادیب، قاضى، فقیه، محدث، مورخ، جغرافیدان و خطاط. معروف به عماد قزوینى. نسبش به مالك بن انس انصارى خادم پیامبر (ص) مىرسد. در قزوین به دنیا آمد. در جوانى به شام رفت و پس از تحصیلات به عراق مسافرت كرد. او شاگرد اثیرالدین ابهرى حكیم بزرگ ایرانى بود. ابنطاووس، سید غیاثالدین عبدالكریم بن احمد بن طاووس، مجلس او را درك نموده است. وى در 650 ق قاضى حله و در 652 ق قاضى واسط شد و تا آخر عمر عهدهدار آن منصب بود.در واسط درگذشت و پیكرش به بغداد نقل و در مقبرهى شونیزیه دفن شد. از آثار وى: «آثار البلاد و اخابر العباد»، در جغرافى، كه ظاهرا در «كشف الظنون» به نام «عجائب البلدان» نیز آمده است؛ «عجائب المخلوقات و غرائب الموجودات»، به عربى، در وصف كائنات، در دو مقاله: مقاله نخست در علویات و مقاله دوم در سفلیات به نام سلطان معزالدین شاپور. این دو كتاب گرچه هر كدام كتابى مستقل است اما در حقیقت حكم دائرهالمعارف واحدى درباره عالم و موجودات و مخلوقات و بلاد و آثار آن دارد و این كتاب به فارسى و آلمانى و تركى ترجمه شده است.
