مشاهیر ایران و جهان - لهراسبی، محمد

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع : مردان موسیقی سنتی و نوین ایران (جلد چهارم)

محمد لهراسبى، از هنردوستان و اهل دلى است كه خود شعر و شاعرى را از دل سوخته خویش و استعداد ذاتى خود كه خداوند باریتعالى در نهاد وى به ارمغان نهاده بهره مى‏برد. وى به سال 1317 در شهرستان بروجرد متولد شد و در نوجوانى در یك جلسه دوستانه با صداى ساز ویولن حشمت‏اللَّه جودكى شیرین‏نواز همشهرى خود آشنا مى‏گردد و از آن زمان منزل او محفل شعر و موسیقى و كانون هنرمندان این هنر مى‏شود. وى در این‏باره مى‏گوید: «خیلى جوان بودم كه صدا و آوازه ساز حشمت‏اللَّه جودكى در گوشم طنین انداخته بود ولى او را از نزدیك ندیده بودم كه چگونه ساز مى‏نوازد تا اینكه بخت با من یارى كرد و شبى در منزل یكى از بستگانم كه دوستان دور هم جمع بودند، این افتخار برایم حاصل گشت كه آقاى جودكى این هنرمند ارجمند خوش‏نام و خوش‏برخورد و درویش مسلك را زیارت كنم و زمانى كه دیدم او ویولن را با چه فرم و طرز زیبایى زیر چانه خود قرار داد و چشمانش را روى هم گذاشت كه بیشتر به یك حالت عرفانى شباهت داشت، با تعجب به او خیره شدم و نمى‏دانستم مى‏خواهد چه كارى انجام دهد. وقتى آرشه را چون كمان روى سیم‏هاى ویولن كشید و نواى خوش و الهام‏انگیز سازش بلند شد، شور و حالى مسرت‏بخش روح و روانم را در بر گرفت و از شوق و نشاط چشمانم پر از اشك شد، داشتم پرواز مى‏كردم، سبكبال به آسمان كشیده شده بودم و اطراف خود را به هیچوجه احساس نمى‏كردم همراه پنجه‏هاى او روى سیم‏هاى ویولن كه به حركت درمى‏آمدند من نیز خیلى آهسته و رویایى با پنجه‏هاى پاهاى خود روى ابرها همراه با گام به گام موسیقى او، قدم به قدم راه مى‏رفتم و خود را از دنیاى مادیات و متعلقات آن بریده دیدم. باور كنید در آن حالت نوجوانى قلبم مملو از عشق به خداى لایزال و طراوت ذات اقدس باریتعالى بود، تمام وجودم در حالتى خلسه فرورفته بود گمانم كه این هنرمند چیره‏دست و پاكدل از قبل سیم‏هاى سازش را با موى رگ‏هاى من كوك كرده بود كه این چنین با هم همخوانى داشتند، صداى ساز او با نواى دل و قلب من هماهنگى كامل داشت هر وقت ناله ساز او برمى‏خواست، ناله دل و قلب من بود و هر وقت ارتعاشات زیبا و طرب‏انگیز داشت روح و روانم را به وجد و نشاط مى‏آورد. به هر حال هنوز كه سال‏ها از آن زمان مى‏گذرد، هرگز خاطره آن شب را فراموش نشدنى و بیاد ماندنى را از یاد نخواهم برد و با این كه صداى سازهاى زیادى شنیده‏ام اما آن صدا، نوایى دیگر بود و همین امر بود كه مرا به سوى شعر و موسیقى كشانید و به آن سخت پایبندم و از آن تاریخ به دنبال آن روان گشتم و تا جان در بدن دارم به دنبال آن روان خواهم بود. علاقمندى من به موسیقى طورى گردیده بود كه اگر روزى صداى نغمه‏اى یا آوازى را نمى‏شنیدم مثل این بود كه چیزى را گم كرده‏ام به همین سبب هر روز به رادیو گوش مى‏دادم و به صداى ساز هنرمندان موسیقى اصیل و سنتى گوش فرامى‏دادم و در یكى از این روزها بود كه با نواى دل‏انگیز و پنجه سحرآمیز هنرمند بزرگ و بداهه‏نواز همه دوران آشنا شدم كه وقتى آن برنامه به پایان رسید گوینده اعلام كرد كه قطعاتى را كه شنیدید با ساز پرویز یاحقى در مایه سه‏گاه بود كه اجرا گردید. در اینجا بود كه احساس كردم تولدى دوباره یافته‏ام و عاشق و شیفته نواختن ساز این هنرمند عزیز و بزرگ شده‏ام اما قلب من را قبلاً جودكى اشغال كرده بود ولى هنر كار خود را كرد و هر كدام آنها در یك طرف قلبم جاى گرفتند و این قلب پرطپش كه براى وطنم ایران عزیز و موسیقى پرصلابت و بزرگ آن است گوشه‏اى از آن به تسخیر این عزیزانم درآمد هرچند كه براى همه بداهه‏نوازان موسیقى سنتى ایران احترام فراوان قائلم و همه آنان را چون جان شیرین دوست دارم. زیرا موسیقى ایران برایم عرفان عشق است، عشق به ذات خالق كریم كه صوت دل‏انگیز را در حنجره ظریف و مقبول بلبلان و سایر پرندگان زیبا براى نغمه‏گرى گل‏ها به ارمغان و كرامت لطف فرموده است و چاكر منت دارم كه پروردگار عالم هستى را شكرگزار باشم و شكوه و عظمت و ذات بى‏كرانش را سجده نمایم به خاطر تمام نعمت‏هاى باارزش و بى‏شمارش». محمد لهراسبى داراى پنج فرزند به نام‏هاى: خیام، على عباس، شاهرخ، رضا و یك دختر به نام زهره مى‏باشد كه همگى آنان به شعر و موسیقى علاقمند و با آن آشنا مى‏باشند بخصوص على كه نواختن ساز ضرب را به خوبى مى‏داند و آن را خیلى شیرین و شیوا مى‏نوازد و هنرمندان نوازنده شهر بروجرد را در محافل فرهنگى و هنرى یار و یاور است.