ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : مردان موسیقی سنتی و نوین ایران (جلد چهارم)
دكتر جهانشاه برومند فرزند شاعر و ادیب نامدار معاصر، ادیب برومند به سال 1327 در تهران به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایى و متوسطه را در مدارس رشدى و البرز تهران به پایان رسانید و در سال 1353 به أخذ درجه دكتراى دندانپزشكى از دانشگاه ملى ایران (شهید بهشتى فعلى) نائل آمد. در سال 1354 جهت ادامه تحصیل به آمریكا عزیمت نمود در سال 1978 میلادى با اخذ تخصص در رشته پریونتولوژى (بیماریهاى لثه) از دانشگاه تافتز كه از دانشگاههاى معتبر آمریكا مىباشد فارغالتحصیل گردید. او در سال 1358 به ایران مراجعت كرد و در حال حاضر از معروفترین جراحان لثه ایران بشمار مىرود. دكتر جهانشاه برومند علاوه بر اشتغال در مطب تخصصى خود، در فعالیتهاى علمى زیر شركت داشته است: 1- تدریس در دانشكدههاى دندانپزشكى دانشگاه شهید بهشتى و دانشگاه آزاد اسلامى 2- عضویت در آكادمى پریودونتولوژى آمریكا 3- عضویت در كمیته علمى جامعه دندانپزشكى ایران 4- ایراد سخنرانىهاى گوناگون در كنگرههاى مختلف دندانپزشكى و مجامع تخصصى در ایران و آمریكا و داشتن مقالات متعدد در نشریات علمى دندانپزشكى در ایران. جهانشاه برومند در مورد شروع كارش در فراگیرى ویولن مىگوید: «از آنجا كه من در خانوادهى شعر و ادب متولد شده بودم و پدرم استاد ادیب برومند علاوه بر شعر، در شناخت نقاشى و خط و موسیقى نیز دستى دارند، به این جهت از همان دوران كودكى، یك پیوستگى تنگاتنگ و علاقه وافر به ادبیات و هنر، بخصوص نسبت به شعر و نویسندگى و موسیقى در خود احساس كردم. در كودكى به موسیقى اصیل ایرانى دلبستگى داشتم و از میان سازها، ب ه ویولن عشق مىورزیدم به طورى كه اگر در یك برنامه تلویزیونى، فیلمى را مىدیدم كه در آن نوازندهاى مشغول نواختن ویولن بود مشتاقانه به آن چشم مىدوختم. حتى بیاد دارم كه وقتى ده ساله بودم، هنگام پخش تكنوازیهاى ویولن، از پاى رادیو تكان نمىخوردم و خصوصاً شیفته پنجه سحرآمیز پرویز یاحقى و مرحوم حبیباللَّه بدیعى بودم. سرانجام، عشق مفرط من به موسیقى ایرانى به آنجا رسید كه از پدربزرگ مادریم كه به او الفتى عجیب داشتم خواستم تا به عنوان هدیه تولد ویولنى برایم خریدارى كند. و او نیز این كار را كرد. به این ترتیب من كه در دوازده سالگى صاحب یك ویولن شده بودم از شادى در پوست خود نمىگنجیدم به طورى كه تا چند ماه بدون آنكه اصول نوازندگى آن را بدانم پیش خود سعى مىكردم ویولن را به نحوى كوك كنم و بعضى آهنگهاى ساده را با آن بنوازم. پدر و مادر من نیز با وجود آنكه مایل نبودند من موسیقى را به عنوان حرفه خود برگزینم اما همواره در فراگیرى آن به عنوان یك هنر والا و ارزشمند مشوق من بودند. معلم ویولن من در ابتدا مرحوم استاد عبدالحسین برازنده بود كه از موسیقیدانها و آهنگسازان برجسته به شمار مىرفت و در اصفهان به كار آهنگسازى و تعلیم موسیقى اشتغال داشت. به این جهت من كه در تعطیلات نسبتاً طولانى تابستان به اتفاق خانوادهام به اصفهان مىرفتم نزد ایشان به تناوب مقدمات نوازندگى ویولن، نتخوانى، دستگاهها و سرانجام ردیفهاى مرحوم استاد صبا را فراگرفتم. بعد از آن به دلیل انتخاب رشته تحصیلىام كه طبابت بود و وقت زیاد مىبرد دیگر نتوانستم پیشرفت در موسیقى را به شكل علمى آن ادامه دهم اما از آنجا كه علاقهاى زائدالوصف به نواختن ویولن داشتم هیچگاه حتى در زمان ادامه تحصیلاتم در خارج، قادر نبودم براى مدت طولانى این ساز را از خود دور كنم و با آنكه فرصت تمرین زیاد را هم نداشتم اما از راه حس و گوش، كوكهاى مختلف و نكات دیگر را در نواختن این ساز فراگرفتم. در چند سال اخیر نیز بر اثر دوستى نزدیك با اساتیدى نظیر پرویز یاحقى، مرحوم حبیباللَّه بدیعى و مهندس همایون خرم از راهنمائیهاى آنان بهره بسیار گرفتهام. همچنین در كار ریتم، خود را مدیون راهنمائیها و همكارى استاد جهانگیر ملك مىدانم. كارهاى ضبط شده به طور خصوصى: 1- تعداد متجاوز از 20 نوار خصوصى بداههنوازى همراه تار یا سهتار آقاى فریدون احتشامى و ضرب آقاى جهانگیر ملك در دستگاهها و گوشههاى مختلف موسیقى ایرانى. 2- نوارهاى خصوصى با خوانندگانى نظیر حسین خواجه امیرى و مرحوم حسن گلنراقى. 3- مركبنوازى همراه تار آقاى فریدون احتشامى و ضرب آقاى هوشنگ مهرورزان. 4- بداههنوازى همراه سنتور آقاى فضلاللَّه توكل، تار آقاى فریدون احتشامى و ضرب آقاى جهانگیر ملك. 5- چندین آهنگ و ملودى ساخته شده بدون كلام با تنظیم آقاى میلاد كیائى. 6- ملودیهاى فانتزى با ویولن به همراه ارگ آقاى فریدون احتشامى (اصفهان فانتزى و شور).
