مشاهیر ایران و جهان - رستمی، علی

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع : مردان موسیقی سنتی و نوین ایران (جلد چهارم)

على رستمى، از خوانندگان خوب و بااستعداد است كه در فرودین‏ماه سال 1324 در شهرستان خمین دیده به جهان باز كرد. صداى خوش كه یكى از نعمت‏هاى بزرگ الهى است در خانواده وى موروثى بود زیرا پدربزرگ و پدر وى از صدایى خوب و گرم نیز بهره‏ور بودند و در منزل ایشان همیشه هنرمندان محلى و غیرمحلى رفت و آمد داشتند و محفلى هنرى و دائمى ایشان بود. به هر حال على رستمى، از شش، هفت سالگى بنا به تشویق پدر خود شروع به تمرین و خواندن كرد و بر اثر دوستى و معاشرتى كه با زنده‏یاد حسین قوامى كه در آن زمان افسر ارتش بود و در آن منطقه مشغول خدمت بود، تحت تعلیم و مورد محبت این استاد قرار گرفت. به مرور زمان، عشق به خواندن و موسیقى در نهاد على كه هنوز طفلى بیش نبود زنده و زنده‏تر مى‏گشت و شوق و اشتیاق وى به موسیقى موجب شد تا او در سال 1341 به تهران آمد و توسط زنده‏یاد عطااللَّه زاهد به شادروان استاد اسماعیل مهرتاش معرفى و در كلاس این استاد مدت سه سال همراه با هنرمندان بنام و مشهورى چون: محمدرضا شجریان، منتشرى و وفایى در كلاس آواز شركت و از محضر آن استادان كم‏نظیر كسب فیض كرد. وى از سال 1343 در آموزشگاه «جاوید» كه به سرپرستى هنرمند و معلم باارزش عبداللَّه جهان‏پناه اداره مى‏شد رفت و از فیض حضور ایشان تلمذ كرد و مدت‏ها خود معلم آواز كلاس موسیقى «جاوید» شد و توسط عبداللَّه جهان‏پناه به رادیو معرفى و چندین آهنگ ایشان را در رادیو اجرا نمود. در سال 1345 كه تلویزیون تأسیس شد، از طریق امتحان كنكور و آزمایش حضورى به تلویزیون دعوت و پذیرفته شد و زیر نظر استادانى مثل شادروانان: محمود كریمى، حسین قوامى، مرتضى حنانه و نصراللَّه زرین‏پنجه شركت و اندوخته‏هاى خود را درباره موسیقى سنتى و اجرا و شناخت هرچه بیشتر آن پربارتر كرد و بهره گرفت، سپس همراه با كمانچه استاد اصغر بهارى و سایر هنرمندان برنامه‏هایى را در تلویزیون و رادیو اجرا كرد و شعراى بزرگى چون: مشفق كاشانى، جواهرى وجدى و مهدى سهیلى براى ترانه‏هایى ساختند. على رستمى، طى دوران فعالیت‏هاى هنرى خود، با هنرمندان بزرگى مثل: اصغر بهارى، رضا ورزنده، عباس زندى، جواد لشگرى، جهانگیر ملك و امیرناصر افتتاح همكارى داشته، وى كارمند شهردارى منطقه هفت تهران بود كه از تاریخ 66/9/15 به مركز سرود و آهنگ‏هاى انقلابى منتقل گردید. شاعر خوش‏قریحه و بزرگ معاصر، استاد ابوالحسن ورزى، درباره‏ى على رستمى قطعه شعرى زیبا سروده كه از نظر گرامى خوانندگان عزیز مى‏گذرد: «نغمه رستمى» چون رستمى به نغمه دهان باز مى‏كند شورى بپا ز گرمى آواز مى‏كند در بزم هركسى كه نهد پا بدوستى او را ز لطف خویش سرافراز مى‏كند جانانه است نغمه شورآفرین او در شور چون اشاره به شهناز مى‏كند خوانندگان اگر همه افسونگرى كنند او چون پیمبرى است كه اعجاز مى‏كند اعجاز او سرود دلاویز او بود آن جانفزا سرود كه او ساز مى‏كند خواند اگر ز حافظ شیراز یك غزل پرواز جان ز شوق بشیراز مى‏كند خواند اگر ز من غزلى با نواى گرم یارى بمن چو یار هم‏آواز مى‏كند از بس نواى دلكش او آسمانى است تا آسمان دل همه پرواز مى‏كند آرد برون ز ساز بسى نغمه‏هاى نغز هرجا كه هم‏نوائى با ساز مى‏كند چون مى‏كند عیان ز لب خویش رمز عشق راز نهان ماست كه ابراز مى‏كند گر بشنود كبوتر از او یك ترانه را رقص طرب به لانه شهباز مى‏كند در گوش هركسى رسد آواز گرم او دورى ز بلبلان خوش‏آواز مى‏كند هركس كه بشنود غزلى دلنشین از او تحسین به شاعران غزلساز مى‏كند چون نام او على است على باد! یار او خود را بعشق او است كه دمساز مى‏كند بلبل ز شرم نغمه‏سرائى نمى‏كند هرجا كه او به نغمه دهان باز مى‏كند