مشاهیر ایران و جهان - سلیمان‏پور، شکراللَّه

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع : مردان موسیقی سنتی و نوین ایران (جلد چهارم)

شكراللَّه سلیمان‏پور، به سال 1314 در تهران محله امامزاده یحیى متولد شد، عموى او، یكى از نوازندگان خوب تار دوره احمدشاه بود و پدر وى نیز از نواختن ضرب به خوبى آگاه بود. وى از سن شش سالگى به موسیقى علاقه پیدا كرد، ابتدا نواختن ضرب و سپس ساز دهنى را انتخاب كرد و چند سالى به نواختن آنها نزد خود ادامه داد ولى هیچكدام آنها وى را قانع نكرد و در سال 1330 با خرید ویولنى از یكى از مغازه‏هاى سه‏راه ژاله آن زمان (سه‏راه مجاهدین اسلام) شروع به تمرین و نواختن كرد. پس از چندى با راهنمائى پدر، نزد هنرمند باارزش اكبر محسنى كه در آن زمان منزلش در چهارصد دستگاه خیابان نیروى هوایى بود رفت و نزد این هنرمند مشغول فراگیرى و نواختن ویولن گردید، پس از مدتى نزد استاد عبداللَّه جهان‏پناه رفت و مدت پنج سال دوره‏هاى اول و دوم و سوم استاد ابوالحسن صبا را آموخت و پس از آن براى ادامه تحصیل موسیقى به هنرستان موسیقى ملى رفت و نزد رحمت‏اللَّه بدیعى به فراگیرى موسیقى ادامه داد. سلیمان‏پور، در سال 1340 همكارى خود را با هنرمندانى نظیر: سلیمان اكبرى، باشوكى، منصور صاحب‏جمع، قراب، بیداریان آغاز كرد و برنامه‏هاى گوناگون و متعددى در سالن‏هاى فرهنگى و هنرى تهران و شهرستان به اجرا درآورد. ضمن همكارى با این هنرمندان اقدام به ساختن آهنگ‏هایى نیز كرد كه توسط خوانندگان مختلفى خوانده شد و با خوانندگانى مثل: اكبر گلپایگانى، ایرج، بهرام گودرزى، عبدالعلى همایون و غیره... نیز به همكارى پرداخت. وى، پس از چندى به تربیت و تعلیم شاگرد پرداخت و از میان شاگردان خوب او مى‏توان از: دكتر عباس میرزا، دكتر كامبیز انصارى و حمید نجارپور نام برد كه همگى از شیفتگان موسیقى اصیل و سنتى ایران مى‏باشند. شكراللَّه سلیمان‏پور، شیفته‏ى موسیقى سنتى ایرانى است و آخرین شغل وى سرپرست ماشین‏هاى چاپ، چاپخانه بانك تجارت بود كه در سال 1369 بازنشسته گردید و در منزل علاوه بر تدریس، به نواختن ردیف‏هاى استاد ابوالحسن صبا مى‏پردازند.