ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : مردان موسیقی سنتی و نوین ایران (جلد چهارم)
یكى از هنرمندان شیرینپنجه و والاى موسیقى سنتى و اصیل ایران، كه هیچگاه نخواسته نامى از وى برده شود و موسیقى را به خاطر دل خویش و علاقهاى كه به این هنر عاطفى دارد، مهندس بیژن حكمتى است كه در فرودینماه سال 1321 در تهران در خانوادهاى اهل علم و ادب و فرهنگ دیده به جهان باز كرد. پدر مهندس حكمتى از علاقمندان به هنر موسیقى سنتى ایران بود كه خود در این كهكشان هنر با ستارگان پرنور آن حشر و نشر داشت و منزل او محل آمد و شد و نشست و برخاست موسیقیدانان نامآور بود كه این خود موجب رشد فرهنگى، هنرى بیژن كه طفلى بیش نبود گردید. بیژن حكمتى از كودكى به نواختن ساز سنتور علاقمند شد و پدر او، وى را جهت فراگیرى موسیقى و نواختن این ساز تشویق كرد و او را به كلاس موسیقى گذاشت، علاقه و استعداد این كودك موجب شد كه وى در دوران تحصیل در دبیرستان یكى از نوازندگان شیرینپنجه سنتور شود به طورى كه در اردوى هنرى مسابقات رامسر شركت كرد و مقام اول را در نواختن سنتور میان تمام نوازندگان سنتور در سراسر مسابقات كشور از آن خود كرد. پس از چندى بیژن حكمتى نزد ابوالحسن صبا هنرمند بلند آوازه موسیقى ایران رفت و نزد این استاد مشغول فراگیرى نواختن ساز ویولن گردید و ردیفهاى یك و دو ویولن را نزد آن استاد بىهمتا آموخت كه متأسفانه پس از چندى كه از تعلیم وى نزد استاد صبا مىگذشت، متأسفانه استاد ابوالحسن صبا از مهمانى این دنیاى فانى رفت و بیژن دنباله آموزش را نزد استاد على تجویدى شاگرد بزرگ استاد صبا ادامه داد. مهندس بیژن حكمتى پس از چندى در اركستر خانه جوانان مشغول همكارى در تلویزیون شد و در اركستر شماره 3 با روحبخش همكارى كرد برنامههاى «بزم آدینه» و «احساس و اندیشه» تلویزیون را مستقلاً اداره و اجرا كرد. وى پس از ورود به دانشكده پلىتكنیك به فعالیتهاى هنرى خود ادامه داد و در سال 1345 از دانشكده فوق، موفق به دریافت لیسانس در رشته نساجى گردید و پس از آن به خدمت سربازى رفت و پس از گذراندن دوران خدمت سربازى، جذب بازار كار شد ولى از جوشش هنر و موسیقى در وجودش كاسته نگردید و به دلیل همین عشق و علاقه، در سال 1350 در دانشكده هنرهاى زیبا دانشگاه تهران افتخار شاگردى استادانى چون نورعلىخان برومند، استاد داریوش صفوت، ثمین باغچهبان و خانم بركشلى را پیدا مىكند و ره توشه وى از این دوران، آشنایى با شیوهها و ارزشهاى موسیقى اصیل و سنتى ایران بوده است. پویائى و عشق به موسیقى، حكمتى را بر آن داشت كه مدتى را نزد هنرمند ارجمند ملكى اصلانیان به آموزش پیانو پردازد تا شناخت بیشتر و جامعترى را درباره موسیقى كلاسیك جهان كسب كند. مهندس حكمتى به دلایل شغلى در سال 1365 رهسپار مشهد مىشود و در كنار فعالیتهاى مهندسى در جهاد دانشگاهى دانشگاه مشهد در رشته موسیقى به تعلیم مىپردازد كه طى حكم شمارهى 13/ 33/ 4366 رسماً از خدمات ارزنده وى توسط معاون فرهنگى جهاد دانشگاهى مشهد تشویق و تقدیر بعمل مىآید و در سال 1371 طى ابلاغ شمارهى 66 -1296 به عضویت شوراى شعر و موسیقى صدا و سیماى جمهورى اسلامى ایران مركز مشهد انتخاب و به خدمات ارزنده و فعالیتهاى هنرى خویش ادامه مىدهد. حكمتى از هنرمندان بااحساسى است كه تنها نواختن یك ساز، جان شیفته، عاشق و روح تشنهاش را نسبت به موسیقى سیراب نمىكند، بلكه او علاوه بر نواختن ویولن، سنتور با نواختن سازهاى: سهتار، تار و پیانو آشنایى كامل دارد و او را به تنهایى باید یك اركستر كامل به حساب آورد. وى در تابستان 1372 به تهران مراجعت كرد و با فراغتى كه هماكنون از مشكلات كارى به دست آورده، بیشتر وقت خود را در راه تحقیق و مطالعه هرچه بیشتر موسیقى اصیل ایران سپرى نماید.
