ملیت : ایرانی - قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(ز 1320 ق)، موسیقیدان. وى، در اوایل سلطنت مظفرالدین شاه، در قسمت موزیك مدرسهى نظام، به تحصیل موسیقى پرداخت. پس از آن یك سال نزد مسیولومر فرانوسى، مدرس شعبه موزیك دارالفنون رفت و از تعلیمات او استفاده كرد. بعدها در مدرسهى نظامى با كلیهى آلات موسیقى نظام آشنا شد و دروس علمى و تئورى سلفژ، اركستراسیون و هارمونى را فراگرفت. وى نزد مسیو دووال به فراگیرى ویولن پرداخت و به طورى در نواختن آن مهارت پیدا كرد كه به ابراهیم ویولنى معروف شد. آژنگ ریاست موزیك فوج لاریجان معاونت كلاس موزیك دارالفنون را به عهده داشت. وى براى تدریس موسیقى، از روى نت و قواعد علمى، اقدام به تأسیس كلاس موسیقى كرد. او ردیفها و گوشههاى موسیقى ایرانى را از آقامیرزا حسینقلى فراگرفت و آنها را به صورت نت درآورد و به شاگردان خود تعلیم داد. و در ضمن براى تمام دستگاهها، پیش درآمد و رنگ و تصنیف ساخت. از جملهى پیش درآمدهاى شوشترى، ماهور و راست پنجگاهش بسیار مشهور بود و تا آن زمان كسى چنین كارى نكرده بود. از شاگردان بنام وى مىتوان مرتضى و رضا محجوبى و شهباز برمكى را نام برد. پس از تأسیس رادیو تهران آژنگ براى سرپرستى نوازندگان رادیو برگزیده شد و تا سال 1320 در این سمت باقى بود. آثارش: قطعاتى براى موسیقى ایرانى تنظیم كرد؛ چند مارش نظامى ساخت كه در موزیك ارتش از آن استفاده مىگردید؛ با كمك فكرى شاهزاده احمدمیرزا اپرایى به نام «دكتر ریاضیدان» ساخت كه به نمایش درآمد و با استقبال مردم مواجه شد.
