ملیت : ایرانی - قرن : 3 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(1337 -1285 ش)، موسیقیدان. در تهران به دنیا آمد. در نوجوانى به خاطر علاقهاى كه به موسیقى داشت، به مدرسه موزیك نظام رفت و مبانى علمى موسیقى غربى را فراگرفت و سپس وارد دستهى موزیك شد. با افتتاح مدرسه موسیقى دولتى در 1307 ش، وى نیز با شركت در كلاسهاى این مركز به تكمیل معلوماتش در زمینهى ساز مورد علاقهى خود، یعنى قرهنى، پرداخت و بعد نزد ابراهیم خان منصورى، ردیفها را آموخت. وزیرى تبار مشهورترین و موفقترین نوازنده قرهنى در زمان خود بود. او با ساكسیفون و ویولن نیز آشنایى داشت. وى در 1310 ش به عنوان مدرس موسیقى به بینالنهرین رفت و در كاظمین و كربلا به تدریس مشغول شد. پس از بازگشت به ایران، تحصیلات خود را در هنرستان عالى موسیقى پى گرفت و موفق به اخذ دیپلم شد و متعاقباً بعد از آن به سمت مدرس موسیقى در مدارس بزرگ شهر شیراز منصوب گشت. از جمله خدمات او در شیراز، آشنا ساختن موسیقیدانهاى دوره گرد به تكنیك موسیقى بود. وزیرى تبار در 1320 ش به تهران آمد و معلم موسیقى در آموزشگاهها شد و در همان سال با سمت نوازنده اركستر نوین در رادیو تهران به كار پرداخت و در 1328 ش به تدریس در هنرستان ملى موسیقى اشتغال یافت. همچنین پس از افتتاح برنامه گلها با نوازندگانى چون: ابوالحسن صبا، مرتضى محجوبى، حسین تهرانى، نصراللَّه زرین پنجه، جواد معروفى، غلامحسین بنان و عبدالعلى وزیرى همكارى كرد و آثارى از خود به جاى گذاشت. از جمله خدمات او زحمت و كوشش فراوانى است كه وى در تربیت اركستر نابینایان كشید. از آثار او: تصنیف «در بیات اصفهان»؛ قطعه «به یاد تو»، در دستگاه همایون؛ آهنگ «به یاد شیراز» و نیز صفحات دیگرى كه از وى به یادگار مانده است.
