ملیت : ایرانی - قرن : 3 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(1368 -1293 ش)، خواننده و نوازنده. وى در ده سالگى نزد پسرعموى خود، علینقى وزیرى، به مدرسه عالى موسیقى رفت و در رشتهى آواز تحت تعلیم قرار گرفت و خواندن نت و اصول موسیقى را به زودى آموخت و پس از آن، نواختن تار را آغاز كرد. او در 1308 ش آموزشگاه موسیقى را دایر نمود و از 1309 ش در مدرسهى موزیك دولتى معلم آواز شد. وزیرى از 1325 ش همكارى خود را با رادیو آغاز كرد و اولین خوانندهاى بود كه در برنامهى گلهاى جاویدان شركت جست و در ضمن، سولیست خوانندگان اركستر انجمن موسیقى ملى شد و آهنگهاى بسیارى را در رادیو با اركستر اجرا نمود. او علاوه بر نواختن تار، تارباس نیز مىنواخت.[1] به سال 1293 شمسى عبدالعلى وزیرى در خانوادهاى هنردوست دیده به جهان گشود، تحصیلات ابتدائى خود را از هفت سالگى در مدرسهى شرف شروع كرد و از ده سالگى بنا به توصیه و سفارش پدرش نزد پسرعموى هنرمند خود كلنل علینقى وزیرى به مدرسه عالى موسیقى رفت و در رشته آواز تحت تعلیم قرار گرفت و چون از صدایى گرم و جذاب برخوردار بود، زیر نظر مستقیم كلنل، خواندن «نت» و اصول موسیقى را به زودى فراگرفت و پس از آن نواختن «تار» را نیز آغاز كرد. عبدالعلى به زودى قطعات و ساختههاى كلنل را آموخت و آن آهنگها را از یسال 1303 تا زمانى كه كلوپ موسیقى دایر بود در كنسرتهاى مدرسه مىخواند. او در سال 1308 كلاسى به نام: «آموزشگاه موسیقى» دایر نمود و از سال 1309 در مدرسهى «موزیك دولتى» معلم آواز شد. پس از آن در سال 1314 به استخدام بانك سپه درآمد و در سال 1316 در بانك ملى ایران شروع به كار كرد. در سال 1317 وارد بنگاه راهآهن دولتى شد و در این زمان بود كه متأسفانه وقفهاى در كار هنرى او به وجود آمد ولى در سال 1320 با بازگشت كلنل وزیرى به ریاست مدرسهى موزیك» مجدداً وارد محیط هنرى شد و به آموزش در «مدرسهى موسیقى» پرداخت و در سال 1322 به وزارت فرهنگ منتقل شد و از سال 1325 رسماً با رادیو همكاریش را آغاز كرد. عبدالعلى وزیرى اولین خوانندهاى بود كه در برنامهى پرشكوه «گلهاى جاویدان» شركت و در ضمن سولیست خوانندگان اركستر «انجمن موسیقى ملى» نیز شد و آهنگهاى بسیارى را در رادیو با اركستر اجرا نمود. او آهنگها و ساختههاى كلنل وزیرى و روحاللَّه خالقى را از همه بهتر مىخواند و علت آن بوده كه بیشتر با آنان مأنوس بود و كاملاً احساس ایشان را درك مىكرده. صداى او كوتاه ولى گرم پر حال و سبك مخصوصى در خواندن داشت كه پر از احساس و جذبهى خاص بود و در زمان خود طرفداران فراوانى داشت. وزیرى یكى از خوانندگان خوب و باارزش دوران معاصر ایران به شمار مىرود و «تار» بسیار خوبى هم مىزد كه هر چند نتوانست جاى خالى استاد و پسرعموى خود را پر نماید ولى وقتى كه مضرابش به سیم آشنا مىشد، زنگ صداى استادش به گوش شنونده مىرسید. نوازنده، خواننده. تولد: 1293، تهران. درگذشت: 3 تیر 1368، تهران. عبدالعلى وزیرى تحصیلات ابتدایى خود را از هفت سالگى در مدرسهى شرف شروع كرد و از ده سالگى بنا به توصیه و سفارش پدرش نزد پسر عمومى هنرمند خود استاد علىنقى وزیرى به مدرسهى عالى موسیقى رفت و در رشتهى آواز تحت تعلیم قرار گرفت. تار مىزد و آواز مىخواند و آنقدر به موسیقى علاقهمند شد كه در مدرسهى موسیقى ساكن شد. در سال 1308 كلاسى به نام آموزشگاه موسیقى دایر كرد و از 1309 در مدرسهى موسیقى دولتى معلم آواز شد. پس از آن در سال 1314 به استخدام بانك سپه درآمد و در سال 1316 در بانك ملى ایران شروع به كار كرد. در سال 1317 وارد بنگاه راهآهن دولتى شد و در این زمان بود كه وقفهیى در كار هنرى او به وجود آمد ولى در سال 1320 با بازگشت كلنل وزیرى به ریاست «مدرسهى موزیك» مجددا وارد محیط هنرى شد و به آموزش در «مدرسهى موسیقى» پرداخت و در سال 1322 به وزارت فرهنگ منتقل شد و از سال 1325 رسما با رادیو همكاریش را آغاز كرد. از همان زمان است كه صداى عبدالعلى از رادیو شنیده شد. عبدالعلى وزیرى اولین خوانندهیى بود كه در برنامهى «گلهاى جاویدان» شركت و در ضمن سولیست خوانندگان اركستر «انجمن موسیقى ملى» نیز شد و آهنگهاى بسیارى را در رادیو با اركستر اجرا نمود. چندى هم در رادیو همراه با تار خود آوا مىخواند و چند برنامهى مخصوص كودكان هم اجرا كرد. از آثار وى مىتوان به «باب بنفشه»، «پروانه و بلبل» و ترانهى «نمىدونى» اشاره كرد. وى بر اثر سكتهى قلبى درگذشت و در بهشت زهرا به خاك سپرده شد.
