ملیت : ایرانی - قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(ح 1229 - ح 1283 ق)، نقاش. ملقب به نقاشباشى و صنیعالملك. مشهور به ابوالحسن ثانى. بزرگترین نقاش عصر قاجاریه است. وى نوادهى قاضى عبدالمطلب غفارى كاشانى است. پس از فراگرفتن هنر نقاشى در ایران، به تشویق حسینعلىخان نظامالدوله مشیرالممالك، به ایتالیا سفر كرد و چند سالى در موزههاى فلورانس و رم به فراگیرى نقاشى پرداخت و اغلب به كار كپى كردن آثار اساتید فن مشغول بود. پس از بازگشت در 1273 ق، هفتپرده نقاشى از صف سلام ناصرالدین شاه، شامل هشتاد و چهار صورت از شاهزادگان و رجال و غیره را به دستور میرزا آقاخان نورى در تالار نظامیه كشید. صنیع الملك مؤسس اولین مدرسهى نقاشى در ایران است و چون در فن نقاشى و صنعت چاپ نیز مهارت بسزایى داشت، در 1277 ق ریاستدار الطباعهى دولتى و انتشار روزنامهى «وقایع اتفاقیه» را به وى محول نمود و صنیع الملك پس از مدتى عنوان روزنامه را به «روزنامهى دولت علیهى ایران» تغییر داد. ابوالحسن رد شبیهسازى و چهرهپردازى دستى توانا داشته و در نقاشى قلمدان شیوهى مخصوصى از خود نشان داده است. ناصرالدین شاه فن نقاشى را نزد او آموخت و كمالالملك غفارى، نقاش معروف، برادرزادهى وى بود. از دیگر آثار این هنرمند: تصاویر كتاب «الف لیله و لیله» كه از شاهكارىهاى اوست؛ پنج تصویر آبرنگ در كتاب مثنوى «شیرین و فرهاد» وحشى بافقى؛ شمایل حضرت على (ع)؛ تصویر رنگ و روغنى محمدشاه، با رقم: «چاكر جاننثار ابوالحسن ثانى غفارى تاریخ 1258»؛ تصویر آبرنگى شبیه میرزا عبداللهخان متسوفى، با رقم : «اثر ابوالحسن نقاشباشى كاشانى غفارى 1273»؛ كارت پستال چاپى از عملهى طرب كه مرزا على اكبر تارزن در وسط تار مىزند و عدهاى در اطراف دیده مىشوند، با رقم: «صورت مجلس مرحوم آقا علىاكبر است كه در 1273 میرزا ابوالحسنخان صنیعالملك كشیده»؛ تصاویر روزنامهى «دولت علیهى ایران»، كه در دو سه جا با رقم «ابوالحسن» آمده. در «احوال و آثار نقاشان» به چهل اثر دیگر وى اشاره شده است.