ملیت : ایرانی - قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(ز 1236 ق)، نقاش، خطاط و شاعر. اهل شیراز و از نقاشان معروف رنگ روغنى و آبرنگ دوران زندیه و فتحعلىشاهى بود كه در شیوههاى مختلف نقاشى مهارت داشته و نقاش باشى دوران فتحعلىشاه بوده است. این استاد در شبیهسازى و چهرهپردازى دقیق و در ارائه مجالس بزمى و رزمى قوىدست بود و در سایهپردازیهاى استادانهاى كه در اغلب آبرنگها بكار برده، مهارت خاصى داشته است. او مكتب انحصارى بخصوصى داشت كه نقاشان بعد از وى، این شیوه را دنبال نموده و تا حدى تكامل بخشیدهاند. میرزا باب در منظرهسازى و ارائه دشت و دمن، دستى پرحلاوت داشت و در اجراى آنها، قوانین پرسپكتیو را مراعات مىكرد، اما تا حدودى ضعیف بود. با این حال، در صنعت تذهیب و تشعیر استعداد شگرفى داشت و نقوش مینایى و پشت شیشه را ماهرانه عمل مىآورد. این استاد در شعر نیز دست داشت و ابیاتى را كه در ذیل آثار خود درج مىنمود، شخصا مىسرود و به خط زیباى نستعلیق و شكسته كتابت مىكرد. از ابتكارات این نقاش، درج نام فتحعلىشاه به خط طغرایى است كه در داخل ترنجى كتابت شده است. از شاگردان معروف او، مهرعلى نقاشباشى مىباشد. از آثار وى: قلمدان استادانه و زیبایى كه بر روى آن، صحنهى جنگ معروف چالدران نقش بسته و رقم «میرزا باب 1200» دارد؛ تصویر سیمرغ و اژدها كه به استادى عمل آمده و رقم «میرزا بابا 1203» دارد؛ تصویر آبرنگى فتحعلىشاه كه دو زانو روى مسندى نشسته و گرز مرصعى بر روى دو پا نهاده و به خط شكسته رقم نهاده: «رقم كمترین غلام میرزا باباى نقاش باشى سنه 1217»؛ اثر مینایى وى، انفیهدان زیبایى است كه تصویر یك پیرمرد و دو دختر بر روى آن نقش بسته و رقم «میرزا بابا 1224» دارد؛ قلمدان تابوتى ارزندهاى كه برطرف راست رویهى آن، شاهزادهى جوانى مقابل مرشد پیر قرار گرفته و به خط نستعلیق رقم نهاده: «میرزا بابا سنه 1236». بیست اثر دیگر وى در «احوال و آثار نقاشان» ذكر شده است.
