ملیت : ایرانی - قرن : 8 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(776 -739 ق)، شاعر، موسیقیدان و نقاش. او دومین سلطان جلایر از طایفهى ایلكانان است. در نوزده سالگى، بعد از وفات پدر، در بغداد به تخت سلطنت نشست. اویس، سلطانى شاعر و شعر دوست و عارف مسلك و در سخنپردازى شاگرد سلمان ساوجى بود و به او علاقهى مخصوصى داشت و سلمان نیز قصاید و چكامههاى بسیارى در مدایح و فتوحات این سلطان به نظم آورده است. وى همچنین در انواع هنر اطلاعات كاملى داشت. نقاشى را خوب مىدانست و از علم موسیقى نیز بهرهى كافى داشت. از معاصران او: عبید زاكانى، ناصر بخارایى، خواجوى كرمانى و خواجه حافظ شیرازى را مىتوان نام برد. تصانیف زیادى از وى نقل شده است.
