ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : گلزار مشاهیر
نگارگر. تولد: 1290، اصفهان. درگذشت: 12 فروردین 1360، تهران. حسین اسلامیان، فرزند محمد قلمدانساز بود كه روزگار را به نقاشى و ساخت و تعمیر قلمدان و تابلوهاى روغنى مىگذراند. حسین اسلامیان در نه سالگى به كارگاه پدر رفت و به فراگیرى نگارگرى و بومسازى و روغنكارى روى بوم پرداخت. در آستانهى دوازده سالگى، به طور رسمى به كارگاه پدرش راه یافت. بیست سالى به شاگردى و یادگیرى ظرایف و دقایق هنر نگارگرى در مكتب استاد میرزا امامى پرداخت. استاد حسین اسلامیان در سى سالگى كارگاه كوچكى براى خود آماه كرد. از آن پس به طور مستقل به كار هنرى پرداخت. در سالهاى اوج فعالیتش به سبب شنیدن سخنى در باب حرمت صورتگرى دست از كار هنر كشید و به كشاورزى روى آورد. چند سال بعد، به فتواى مجتهدى بار دیگر به عرصهى هنر پا بازگشت. در سال 1326 راهى تهران شد و در سال 1334 به ادارهى هنرهاى زیبا راه یافت. حسین اسلامیان، در زمینهى نگارگرى، تذهیب، تعشیر، سوخت (نوعى تجلید چرمین)، قلمدانسازى، نقاشى زیرلاكى و روغنى، میناكارى، جلدسازى و ساخت انواع بوم مهارت داشت. یكى از آثار استاد، جلد آلبومى است كه در مجموعهى موزهى هنرهاى ملى ایران نگهدارى مىشود. تذهیب و نگارگرى این جلد آلبوم به صورت نقاشى لاكى یا روغنى است. این اثر هنرى، در پایان دههى 1330 و آغاز دههى 1340، در قطع 22 ضرب 32 سانتیمتر آماده شده است. اثر دیگر استاد، جلد روغنى مذهب با موضوع چوگانبازى است كه در اندازهى 27 ضرب 41 سانتیمتر در سال 1350 به اتمام رسید و در موزهى هنرهاى ملى ایران نگهدارى مىشود. وى در این اثر بیست و چهار حالت مختلف از چهرهپردازى را نشان داده است و براى تذهیب تابلو از نگارههاى مختلف انسانى- حیوانى و گیاهى استفاده كرده است. برخى از آثار وى در موزهى هنرهاى تزیینى حفظ و نگهدارى مىشود.
