ملیت : ایرانی - قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(1290 -1236 ق)، نقاش و خطاط. ملقب به معیر الممالك. از شاهزادگان صاحب كمال قاجارى بود و بعدها به نظامالدوله ملقب شد. وى در تصویر آفرینى به شیوهى رنگ روغن تبحر داشت و خط را نیز خوش مىنوشت. از علوم ادبى بهرهمند بود و مجموع مقالات و خاطرات خود را در دو كتاب «زندگانى خصوصى ناصرالدینشاه» و «رجال عصر ناصرى» فراهم آورده است. از آثار نقاشى او: منظرهى زمستانى و پر برفى كه چند درخت در وسط آن دیده مىشود؛ تصویر چند گوسفندى كه از شدت سرما، كنار هم به خواب رفتهاند؛ دورنماى منظرهى زیبایى كه در افق آن، تصویر درختان و مزارع و كلبه دهقانى جلوهگر است.[1] دوستعلى خان بسطامى نظامالدوله (و. 1236 ه.ق- ف. 1290 ه.ق) پسر حسین علىخان معیر و داماد فتحعلى شاه بود؛ به حكومت یزد و گیلان رسید و سمت خزانهدارى یافت و به عضویت دارالشورائى كه ناصرالدین شاه تشكیل داد نائل گشت.