ملیت : ایرانی - قرن : 10 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(وف 1003 ق)، خطاط و نقاش. وى شاگرد میر سید احمد مشهدى بود. خط خفى و جلى را خوش مىنوشت و از اوان طفولیت استعداد خود را در این هنر نشان داد. به نقل از كتاب «مرآة العالم»، او پس از میرعلى هروى اسلوبى خاص آورد و پس از مرگ استاد، به هرات و نیشابور سفر كرد، سپس آهنگ عراق كرد و به زیارت عتبات رفت و حدود چهار سال در بغداد ماندگار شد. همچنین به زیارت حرمین شریفین شتافت و در همان جا درگذشت. حسنعلى از وراقى نیز سررشته داشت و آرایش و پیرایش مرقعات و صحافى و وصالى قطعات استادان را به تردستى انجام مىداد و حواشى و كنارههاى تصاویر را به نیكوترین وجهى مىآراست. از آثار وى: شش قطعه در مرقعهاى مختلف، به قلمهاى سه و دو و نیم دانگ و كتابت خوش، با رقمهاى: «كتبه المذنب حسن على المشهدى»؛ «در كربلا مرقوم گشت، كتبه المذنب حسن على المشهدى»؛ «فقیر المذنب حسن على، در كربلا نوشته شد»؛ و یكى كه قطعه شعر معروف میر على هروى است، با رقم: «كتبه المذنب سن على غفراللَّه ذنوبه و سترعیوبه» و «مشقه حسن على»؛ آرایش حواشى قطعاتى از استادان خوشنویس ایران، كه به انواع تشعیرها و اسلیمیهاى گوناگون ترسیم شده و رقم «صاحبه و وراق حسنعلى غفرله» دارد.
