ملیت : ایرانی - قرن : 10 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(وف ح 990 ق)، نقاش، خطاط و شاعر. ملقب به نقاش شاهى. از ولایت تربت و خواهرزاده و شاگرد استاد بهزاد بود. وى در تصویرسازى و چهرهپردازى ماهر و در ارئه جانوران و گرفت و گیر آنها، صورتگرى استاد بود و در تذهیب و تشعیر مقام شایستهاى داشت. هنر رنگ روغنى این هنرمند، بیشتر بر روى جلدها و قلمدانها بوده و در قطاعى نیز دست داشته است. مظفر على در كتابت خط نستعلیق مهارت داشت و از شیوهى سلطانعلى مشهدى پیروى مى نمود و در شعر نیز، غزلسرایى ماهر بود. وى نزد شاه طهماسب معزز و محترم مىزیست و اكثر تصاویر عمارت دولتخانه و چهل ستون این پادشاه در قزوین، از آثار اوست. مرگ مظفر على در قزوین اتفاق افتاده و در مزار شاهزاده حسین دفن شده است. از آثار نقاشى وى: تصویر بهرام گور در شكارگاه كه با یك تیر، پاى آهویى را به گوشش دوخته و حیوان را زا حركت باز داشته است، با رقم: «عمل استاد مظفر على»؛ تصویر نجات یوسف از چاه بدون رقم؛ تصویر دیدار مجنون از لیلى كه در زیر یك چادر رنگین بزرگان قوم نشستهاند و با مجنون صحبت مىكنند و لیلى با ندیمهاش در بیرون چادر دیده مىشود، بدون رقم؛ تصویر رستم زال در نخجیرگاه، بدون رقم. از آثار خطى وى: دو قطعه از مرقع امیر غیب بیگ، به قلم سه دانگ و دو دانگ خوش، با رقم: «الفقیر مظفر على» و «فقیر مظفر على»؛ یك نسخه «گلستان» و «بوستان» سعدى، با رقم: «كاتب السلطانى مظفر على» و تاریخ 975 ق.
