ملیت : ایرانی - قرن : 11 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(970- وف بعد از 1030 ق)، نقاش. پدرش نیز از اساتید و بزرگان نقاش زمان خود به شمار مىرفت و در نزد سلطان ابراهیم میرزا مقرب بود. آقارضا كودكى در دامن پدر هنرمند خود و عبدالصمد شیرازى پرورش یافته و پیرو مكتب استاد محمدى هراتى بوده و در آرایش تصاویر و ارائه زیباییهاى طبیعت و چهرهپردازى مهارت بسزایى داشته است. چون به مرور ایام، مهارت و استادى وى در امر چهرهسازى و خوش قلمى انگشت نما گردید، پادشاه صفوى او را مصور خاصهى خود كرد. اما بعد از مدتى كارش به كاهلى و مفلسى افتاد. آخرالامر این هنرمند گرانمایه كه روزى پادشاه صفوى به احترام بوسه بر دستش زده بود مجبور به جلاى وطن گردید و به همراهى فرزند خردسالش ابوالحسن- كه در آنجا ملقب به نادرالزمان شد- به هندوستان سفر كرد و مورد توجه پادشاهان هنرشناس هند، جلالالدین اكبر و فرزدش نورالدین جهانگیر واقع گردید. به علت شباهت، كارهاى اولیه این استاد با تصاویر ارزشمند رضا عباسى مخلوط شده و اغلب هنرشناسان را به اشتباه انداخته است. از آثار وى: تصویر جوان ایستادهاى كه عبایى زیبا به دوش انداخته و كلاه عمامهاى صفوى به سر گذاشته است، با رقم: «مشق كمترین آقا رضا»؛ تصویر پیرمردى به سیاق كشیشان اروپایى كه كاغذى به دست گرفته و روى آن نوشته شده: «غلام با اخلاص شاه سلیم آقاى رضاى مصور در بلده آگره فى تاریخ رمضان 1008»؛ تصویر آهوى خوشتراشى كه با شاخهاى بلند نقاشى شده و شاهزادهى جوانى كه به آهو غذا مىدهد، با رقم: «مشق كمترین رضا»؛ تصویر نشسته شاهزادهى جوانى كه باز شكارى به دست گرفته و دو زانو در مقابل پیرمرد محترمى قرار گرفته است، با رقم: «در سن شصت سالگى ساخته شد 1030 عمل مرید با خلاص آقارضا جهانگیر پادشاهى». هجده اثر دیگر وى در كتاب «احوال و آثار نقاشان» ذكر شده است.
