ملیت : ایرانی - قرن : 12 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(تو 1226 ق)، نقاش و خطاط. ملقب به نقاشباشى و از خاندان امامى اصفهان بود. در گل و بوته و پرندهسازى و هنرهاى روغنى لاكى استدى مبرز به شمار مىآمد. میرزا نصراللَّه به غیر از قلمدانسازى در نقش جلدها و قاب آینهها استعدادى وافر و شیوهى مخصوص به خود داشت. سایهها را در پردازهاى درشتتر مىزد و از ریزهكاریهاى زیاده از حد احتراز مىجست. رنگها را به عیار و برداشت ابتكارى خود انتخاب مىكرد و جزئیات و آرایش آنها را تغییر مىداد. سال دریافت لقب نقاشباشى نصراللَّه دقیقاً معلوم نیست، ولى در قدیمىترین آثار خود كه لقب نقاشباشى را قید كرده سال 1290 ق است. بنابراین در آن سال و یا سالیانى قبل از آن لقب نقاشباشیگرى را از ناصرالدین شاه قاجار و یا ظلالسلطان، حاكم اصفهان دریافت كرد. این نقاش بیش از چهل سال و اندى در خدمت هنر بوده و آثار بسیارى ارائه داده است. او همچنین در خطوط مختلفه، به خصوص خط شكسته مهارت زایدالوصفى داشت و گاهى به نظم شعر نیز، طبعآزمایى مىكرد. از جمله آثار وى: تك گل قرنفل كه برگهاى موزون داشت، با رقم: «كمترین نصراللَّه نقاشباشى»؛ جعبهى بزرگى كه رویه كنارههاى آن گل سرخ داشت، با رقم: «نصراللَّه الحسینى الامامى فى سنه 1282»؛ قاب آینه گل و مرغى كه در وسط رویه آن، یك گل درشت جلبنظر مىكرد و به خط نستعلیق رقم: «نصراللَّه الحسینى الامامى سنه 1251»؛ قاب آینه چشم آذینى كه رویه آن گلهاى سرخ زیبا داشت، با: «رقم حقیر نصراللَّه حسینى 1281»؛ انفیهدان زیبایى به اندازه قوطى كبریت، با رقم: «كمترین نصراللَّه حسینى الامامى» و شش اثر رقمدار دیگر كه از وى برجاى مانده است.
