ملیت : ایرانی - قرن : 9 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(س نهم و دهم ق)، نقاش. در زمان سلطان حسین میرزا بایقرا مىزیست. نقاشى را در كتابخانهى امیرعلیشیر نوایى آموخت و جزو استادان این رشته شد. امیرعلیشیر، همیشه قاسمعلى را مورد محبت پدرانهى خود قرار مىداد. وى از زبدهترین شاگردان بهزاد بود و او در مكتب هرات اولین كسى است كه آثارش به بهزاد شبیه است. قاسمعلى از آن جهت به چهرهگشا ملقب شد كه در رموز نگارگرى، بخصوص چهرهپردازى و شبیهسازى قدرت والایى داشت. وى همچنین با تذهیب و تشعیر و حلكارى نیز آشنایى داشت و در شیوهى تذهیب، مكتب بخصوصى به وجود آورد و اغلب نقوش هندسى را كه در عیار نقوش خاتمسازى بود به كار مىبست. این استاد در جملهى خطوط نیز، از قبیل خط كوفى، نستعلیق و بخصوص رقاع صاحب قلم بود و در ذیل آثار خود به كار مىبرد. از آثار رقمدار وى: تصاویر نسخه «خمسهى» نظامى مضبوط در موزه بریتانیا، كه از هفت تصویر، یكى از آنها رقم «قاسم على نقاش» دارد، تصاویرى در چهار نسخهى «مثنوى» امیرعلیشیر نوایى كه به سال 890 تصویر شده است و در یكى از آنها امیرعلیشیر در حضور شاعران نامدار ایرانى، از جمله فردوسى، نظامى، سعدى، خاقانى و... نشسته و به بحث و فحص سرگرم هشتند، با رقم: «العبد قاسمعلى»؛ تصویر پادشاه و ملكهى زیبایى در بیرون قصر، كه ملكه سوار بر اسب شده و مناظر اطراف پرگل و سرسبز است، با رقم: «عمل قاسمعلى چهرهگشاى».
