ملیت : ایرانی - قرن : 10 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(س دهم ق)، نقاش، خطاط و شاعر، متخلص به جدایى. اصل وى از ترمذ بود. همراه پدرش به تبریز آمد و در كتابخانهى شاه طهماسب به فعالیت هنرى پرداخت. بعدها به هند رفت و در دربار جلالالدین اكبر شاه لقب نادرالملك همایون شاهى یافت. جدایى با غزالى مشهدى معاصر بوده و با وى مكالمات و مناقشات داشته است. مشهورترین همكاران یا استادان وى كه مدتى با آنها همكارى داشته، استاد میرك و سلطان محمد تبریزى بودهاند. میر سیدعلى علاوه بر شیوههاى متنوعى كه در آرایش و تزیین و طراحى و تنظیم نسخهى «حمزهنامه» به كار برده، در چهرهپردازى، صنعت تذهیب، آبرنگ و نقاشیهاى روغنى و بخصوص جلدسازى نیز مهارت والایى داشت. در خط نستعلیق و ثلث شیوا قلم بود و تزیینات خطوط كوفى را هم خوب مىدانست. جدایى در غزلسرایى ماهر بوده و قصاید و مقطعات و رباعیان نیز داشته است. از شاگردان وى، دسونته، شیخ حسین، شیخ على و شیخ هاطم (حاتم)، از همه معروفترند. میر سیدعلى و عبدالصمد شیرین قلم مكتب هنر نقاشى جدید را كه مایهى اصلى آن از ایران بود، در هند پایهگذارى كردند. از آثار گرانقدر او كه زیر نظر و همكارى وى و در معیت سایر استادان ایرانى و هندى به نقش در آمده، نسخهى «حمزهنامه» مصور است كه حدود پانزده سال به طول انجامیده است. از دیگر آثار وى: تصویر شكار بهرام گور در معیت روزبه و همراهان؛ تصویر خطاط جوانى كه رحل كوچكى به جلو نهاده و روى آن كتابى قرار دارد و مطالعه مىكند، با رقم: «صوره سیدعلى نادرالمك همایونشاهى»؛ تصویر مجنون كه زنجیرى به گردن آویخته و به حضور لیلى آمده است، با رقم: «عمل میر سیدعلى»؛ مجمع روحانیون مسلمان، كه قبل از سفر به هند تصویر كرده است و به خط نستعلیق رقم «كار میر سیدعلى» دارد. هشت اثر دیگر وى در «احوال و آثار نقاشان» ذكر شده است.
