ملیت : ایرانی - قرن : 12 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(1216/1215 -1167 ق)، شاعر، نقاش و منجم. اصلش از ترشیز خراسان بود. مدتى در عراق و فارس بسر برد سپس به خراسان رفت در هرات به دربار محمود خان درانى راه یافت و در مدح او قصایدى سرود و به منصب منجم باشى، ملكالشعرایى و رتبهى خانى رسید. وى در هجو گفتن قدرت و مهارتى عجیب داشته است. «كلیات» اشعارش را تا بیست هزار بیت نوشتهاند، اما «دیوانش» ده هراز بیت بیشتر ندارد. گویند در اواخر عمر از ملازمت درباریان كناره گرفته در تربت حیدریه انزوا گزید و در همان جا وفات یافت. از آثار او: مثنوىهایى به نامهاى: «خسرو و شیرین»، در بحر «هفت پیكر» نظامى؛ «یوسف و زلیخا»؛ «بهرام نامه»؛ «تذكره الشعراء»؛ «عقد گهر»، در نجوم؛ «مرادنامه»؛ از آثار منثور او: «تذكره الوزراء»؛ «تاریخ مجدول».