ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(1318 -1272 ش)، نقاش و نوازنده. در اصفهان متولد شد. پدر او از خوشنویسان و مذهبان اصفهان بوده است. تجویدى پس از فراگیرى اصول اولیه نقاشى نزد پدر، از محضر استادانى چون: آقا میرزا احمد و استاد آقا محمدابراهیم نعمتاللهى، معروف به نقاشباشى، نیز بهره گرفت. وى بعدها به همراهى آقا محمدابراهیم نقاشباشى جهت افتتاح كارگاهى در مجمعالصنایع به تهران آمد و مدتى با او و سایر هنرمندان همكارى كرد. سپس به دعوت حكیمالملك، وزیر فرهنگ، به سمت هنرآموز آبرنگ در مدرسه كمالالمك، طبیعت و سایر مراحل نقاشى كلاسیك را تكمیل كرد؛ در نتیجهى این اظهار لیاقتها به دریافت دیپلم صنایع مستظرفه جدید نایل شد و چون عمدهى علاقه وى مینیاتورسازى به شیوه رضاعباسى و معین مصور و شیوه اصفهانى بود، در مسابقه فن و تعلیم مینیاتور رتبهى اول را كسب كرد و به سمت استادى مدرسه صنایع مستظرفه نایل آمد. استاد هادى در آبرنگ و نقاشى كلاسیك و مینیاتورسازى و شبیهسازى بسیار مهارت داشت و در ضمن تار را نیز خوب مىنواخت و از شاگردان استاد غلامحسین درویشخان بود. از شاگردان وى: على كریمى، محمد على زاویه، ابوطالب مقیمى، زوار و عقیلى در خور ذكرند. از آثار معروف وى، بارگاه سلطان محمود غزنوى و «شاهنامه» آوردن فردوسى است كه فردوسى در حضور سلطان محمود، بر روى صندلى قرار گرفته و دیگر شاعران و رجال دربارى به روى زمین نشسته و آثار خود را عرضه مىدارند، با رقم: «هادى تجویدى 1315»؛ دیگر اثر او، تصویر نیمهكارهى تابلوى حضرت یوسف، به هنگام رسیدن به حضور حضرت یعقوب است كه به علت مرگ استاد نیمهكاره مانده است.
