یکی از دغدغه‌هایی که برای برخی خانم‌ها در طول سفر ایجاد می‌شود، اجبار به استفاده از دستشویی‌های بین‌راهی است که برخی از آنها بهداشت مناسبی ندارند. گروهی از افراد معتقدند رفتن به دستشویی‌های بین‌راهی، شانس ابتلا به عفونت‌های واژن را افزایش می‌دهد و گروه دیگری هم می‌گویند با رفتن به این دستشویی‌ها، دچار مشکلاتی مانند سوزش ادرار یا عفونت‌های قارچی شده‌اند. به‌همین بهانه سراغ دکتر طاهره افتخار، متخصص زنان و عضو هیات علمی دانشگاه علوم‌پزشکی تهران رفتیم تا با درست و غلط این باورهای رایج درباره دستشویی‌های بین‌راهی بیشتر آشنا شویم.

چرا احتمال ابتلا به عفونت‌های دستگاه تناسلی در طول سفر بیشتر می‌شود؟
برخلاف باور بیشتر مردم، استفاده از دستشویی‌های بین‌راهی، بزرگ‌ترین و مهم‌ترین عامل افزایش ابتلا به عفونت‌های دستگاه تناسلی در خانم‌ها نیست و خود خانم‌ها ناخواسته در طول سفر شرایط ابتلا به این عفونت‌ها را فراهم می‌کنند.

چطور؟
از آنجا که در طول سفر، مدت زمان زیادی را در اتومبیل می‌نشینیم، امکان عرق کردن و ایجاد رطوبت و گرما در ناحیه تناسلی به وجود می‌‌آید. از سوی دیگر، برخی خانم‌ها هم عادت به پوشیدن شلوارهای تنگ و چسبان دارند. این دو عامل می‌توانند فرد را مستعد ابتلا به عفونت‌های واژن یا عفونت‌های قارچی کنند.

چاره رهایی از شر این عفونت‌ها در سفر چیست؟
اینکه اولین عامل زمینه‌ای ایجاد آن را حذف کنید. مثلا به‌جای شلوارهای تنگ و چسبان، شلوارهای نخی و آزاد بپوشید. لباس‌ زیرتان هم حتما نخی باشد. در صورت امکان،‌ هر یکی دو ساعت یکبار هم توقفی داشته باشید و از ماشین پیاده شوید تا امکان ایجاد تعریق، رطوبت و گرما (که جزو عوامل ابتلا به عفونت‌های قارچی محسوب می‌شوند) در ناحیه تناسلی کم شود.

خیلی از افراد در طول سفر، دچار سوزش ادرار هم می‌شوند. آیا می‌توان این مشکل را به استفاده از دستشویی‌های بین‌راهی نسبت داد یا دلیل دیگری برای ابتلا به آن مطرح است؟
علت بروز سوزش ادرار هم مانند عفونت‌های تناسلی، خود فرد است تا استفاده از دستشویی‌های بین‌راهی. مثلا برخی افراد، در طول سفر آب و مایعات کافی نمی‌نوشند و همین مساله می‌تواند باعث غلیظ شدن ادرار آنها و در مواردی هم احساس سوزش ادرار شود بنابراین خانم‌ها حتما در طول سفر هم مانند روزهای عادی سال، باید به‌اندازه کافی و حدود 6 تا 8 لیوان آب و مایعات بنوشند تا مشکلی از این نظر برایشان ایجاد نشود. ضمن اینکه نباید به‌هیچ‌وجه در طول سفر، ادرار خود را نگه دارند و با این کار، باعث تشدید سوزش ادرار شوند.

پس به‌نظر شما، دستشویی‌های بین‌راهی، حتی اگر بهداشت مناسبی هم نداشته باشند، نمی‌توانند باعث ابتلا به بیماری در ناحیه تناسلی شوند؟
معمولا این اتفاق نمی‌افتد؛ مگر اینکه آن دستشویی به اندازه غیرقابل تحملی آلوده باشد. اگر هم می‌خواهید از بیمار نشدن خود در صورت استفاده از دستشویی‌های بین‌راهی مطمئن شوید، از شلنگ‌های دستشویی که روی زمین افتاده‌اند یا حتی آویزان هستند، استفاده نکنید. با استفاده‌نكردن از این شلنگ‌ها، دیگر نیازی به دست زدن به شیرهای احتمالا آلوده آب هم نیست. به جای استفاده از این شلنگ‌ها، می‌توانید یک بطری کوچک آب تمیز با خودتان ببرید و برای شستشو از آن استفاده کنید.

آلوده بودن دست‌های خودمان هم می‌تواند عاملی برای ابتلا به مشکلات تناسلی در طول سفر باشد؟
بله، بنابراین پیش از رفتن به دستشویی بین‌راهی یا در مواردی که ساعت‌هایی بیرون از منزل بوده‌اید و دستتان آلوده است، ابتدا دست‌های خود را با آب و مواد شوینده مناسبی بشویید. با این کار، در صورت تماس دستتان با پوست ناحیه تناسلی یا با دستمالی که قرار است خودتان را با آن خشک کنید، دیگر امکان ایجاد بیماری‌های عفونی در ناحیه تناسلی ‌وجود نخواهد داشت. به‌طورکلی، اگر خودتان در طول سفر نظافت و بهداشت فردی را رعایت کنید، شانس ابتلا به عفونت‌های ادراری، عفونت‌های قارچی یا سوزش ادرار تاحد مطلوبی کاهش می‌‌یابد. نکته دیگر هم این است که اگر در بین‌راه، امکان شستن دست‌ها وجود نداشت، قبل از رفتن به دستشویی می‌توانید یک دستکش یکبار مصرف، دستتان کنید تا هم از تماس با آلودگی‌های دستشویی درامان بمانید و هم مشکلی از نظر شستشو برایتان پیش نیاید.

آیا استفاده از دستمال‌های مرطوب به‌جای شستن ناحیه تناسلی با شلنگ‌های آلوده دستشویی‌های بین‌راهی كار درستی است؟
از آنجا که رطوبت، تاریکی و گرما می‌توانند شانس ابتلا به عفونت‌های قارچی را بالا ببرند، استفاده از دستمال‌های مرطوب و مخصوص پاک کردن ناحیه تناسلی در صورتی توصیه می‌شود که بعد از پاک کردن بدن، با یک دستمال کاغذی معمولی هم این ناحیه خشک شود تا شرایط ابتلا به عفونت‌ها به‌وجود نیاید.

پس خشک کردن ناحیه تناسلی بعد از شستن آن در طول سفر هم ضروری است؟
بله، با این کار احتمال ایجاد شرایط مناسب برای رشد قارچ‌ها در ناحیه تناسلی کم می‌‌شود. به‌همین دلیل بهتر است ناحیه تناسلی بچه‌ها (به‌خصوص دختربچه‌ها) را هم بعد از رفتن به دستشویی با دستمال خشک و کاملا تمیز و البته دست‌هایی پاکیزه، کاملا خشک کرد. بهتر است برای پیشگیری از ایجاد تحریک‌های پوستی، از کشیدن دستمال روی ناحیه خودداری کنید و فقط آن را برای جذب آب، روی پوست بدن بگذارید و بردارید.

برخی افراد مجبور به استفاده از آب‌های روان برای شستن ناحیه تناسلی در طول سفر می‌شوند. آیا این کار مشکلی برای آنها ایجاد نخواهدکرد؟
معمولا آب‌های روان و شفاف که گل‌آلود نیستند، مشکل چندانی ندارند و می‌توان برای شستن ناحیه تناسلی در موارد اضطراری از آنها استفاده کرد اما آب‌های راکد، آب‌های گل‌آلود و حتی برخی آب‌های روان هم می‌توانند در مواردی باعث ایجاد حساسیت‌های پوستی یا ابتلا به کهیر در ناحیه تناسلی شوند. به‌همین دلیل استفاده از آنها با اما و اگرهای زیادی همراه خواهد بود و نمی‌توان اطمینان کاملی به این آب‌ها داشت.

حرف آخر؟
حتما برای سفر، چند دست لباس زیر نخی با خودتان ببرید تا در صورت تعریق ناحیه تناسلی یا آلوده شدن لباس زیرتان، امکان عوض کردن سریع و مداوم آن و پیشگیری از ابتلا به مشکلات مربوط به ناحیه تناسلی وجود داشته باشد.
 

آیا ضرورتی برای وجود موهای گوش و بینی وجود دارد؟
صددرصد! تک‌تک اجزا و سلول‌هایی که خداوند در بدن ما انسان‌ها خلق کرده است، فایده‌ای دارند. موهای گوش و بینی از ورود اجزای ریز و خارجی مانند گرد و غبار یا حشرات به داخل حفره‌های گوش و بینی پیشگیری می‌کنند و به‌نوعی،‌ نقش محافظتی در برابر عوامل بیرونی دارند.

آیا کوتاه کردن این موها می‌تواند باعث ایجاد مشکل شود؟
موهای بینی و گوش برخی از افراد، بلندتر از حد طبیعی هستند و ظاهر ناخوشایند و آزاردهنده‌ای دارند به‌همین دلیل کوتاه کردن آنها با قیچی یا وسایل برقی که برای این کار طراحی شده‌اند، مشکل خاصی ایجاد نمی‌کند. فقط باید مراقب بود هنگام کار با قیچی یا حتی دستگاه‌های برقی، آسیبی به بافت گوش و بینی نرسد.

یعنی کندن یا لیزر این موها می‌تواند باعث بروز مشکلاتی شود؟
بله. همانطور که گفتم، موهای بینی و گوش‌ها، نقش حفاظتی در برابر عوامل بیرونی دارند و به‌همین دلیل نباید به‌طور کلی ریشه‌کن شوند و از بین بروند. لیزر موهای زائد در ناحیه گوش و بینی اصلا توصیه نمی‌شود. از طرف دیگر، کندن و دستکاری بیش از حد این موها (به‌خصوص موهای بینی) می‌تواند خطر ابتلا به جوش‌های چرکی، عفونت، موی زیرپوستی، تورم و کورک را داخل حفره گوش و بینی افزایش بدهد و فرد را به دردسر بیندازد. از این رو،‌ تاکید می‌کنم موهای گوش و بینی را به‌جای ریشه‌کن کردن، کوتاه و مرتب کنید.

برخی خانواده‌ها، وسایلی که برای اصلاح موهای گوش و بینی خریده‌اند، به‌طور مشترک استفاده می‌کنند. به‌نظر شما این کار بدون اشکال است؟
دستگاه‌های برقی که برای کوتاه کردن موهای گوش و بینی وجود دارند، جزو وسایل بهداشتی و نظافتی شخصی محسوب می‌شوند و استفاده مشترک از آنها، حتی بین اعضای خانواده مانند پدر و پسر یا 2 برادر هم توصیه نمی‌شود.

اگر اعضای خانواده از سلامت یکدیگر اطمینان داشته باشند، باز هم نمی‌توانند این وسایل را مشترک استفاده کنند؟
نه، حتی اگر استفاده‌کنندگان این دستگاه‌ها از نظر ابتلا به بیماری‌های عفونی و ویروسی هم کاملا سالم باشند، باز هم نباید وسیله شخصی خود را در خانه به اشتراک بگذارند.

چرا؟
گوش‌ها و بینی به‌طور طبیعی دارای میکروب‌هایی هستند که به آنها فلور طبیعی می‌گویند. بدن هرکدام از ما، به این فلور عادت دارد. این در حالی است که امکان دارد بدن افراد دیگر در اثر تماس با آنها، دچار واکنش و بیماری شود. حالا اگر نوع میکروارگانیسم‌ها و باکتری‌های موجود در گوش پدر و پسری باهم فرق کند و هر دو از یک دستگاه برای رفع موهای گوش و بینی‌شان استفاده کنند، این باکتری‌ها می‌توانند از بدن پدر به پسر یا برعکس منتقل و ناقل بیماری محسوب شوند. فلور، فقط برای بدن خود فرد مضر نیست و می‌تواند با ورود به بدن افراد دیگر، باعث ایجاد بیماری و ناراحتی‌ شود.

6 نکته درباره دستگاه‌های رفع موهای گوش و بینی
1. سری دستگاه را پس از هربار استفاده با آب و صابون مایع بشویید یا با الکل تمیز کنید.
2. از آنجا که ترشحات گوش و بینی هنگام ابتلا به سرماخوردگی و آنفلوانزا، آغشته به عوامل ویروسی و عفونی است، برای پیشگیری از آلوده‌شدن دستگاه یا تحریک گوش و بینی، از اصلاح موها در دوران بیماری خودداری کنید.
3. انواع چراغ‌دار این دستگاه‌ها برای سالمندان و آنهایی که مشکل بینایی دارند، توصیه می‌شوند.
4. دستگاه‌هایی که موهای گوش و بینی را اصلاح می‌کنند، بهتر از انواعی هستند که موها را از ریشه می‌کنند.
5. دستگاه‌های شارژی، بهتر از انواع برقی هستند و می‌توان در مکان‌ها و موقعیت‌های مختلف از آنها استفاده کرد.
6. قیمت دستگاه‌های اصلاح موهای گوش و بینی بین 20 تا 40 هزار تومان است.
 

 

پزشکان نیوزلندی اعلام کردند پشت میز نشینی و نشستن طولانی مدت در ساعات کاری، تهدیدی جدی برای سلامت افراد محسوب شده و حتی ممکن است با خطر مرگ همراه باشد. مطالعات این محققان نشان داد افرادی که 10 ساعت مداوم در روز پشت میز می ‌نشینند و حداقل به مدت دو ساعت متوالی حرکتی ندارند، 3 برابر بیشتر در معرض خطر ابتلا به آمبولی و ترومبوز هستند.

آمبولی و ترومبوز در حقیقت انسداد رگ بر اثر ایجاد لخته خونی یا حباب هوا بوده و کشنده اند. بی تحرکی و نشستن طولانی مدت برای اغلب افراد یک فاکتور خطرزای جدی است و در طولانی مدت می تواند حتی زندگی فرد را با خطر مواجه سازد.

تنها راه پیشگیری از این خطر، تغیر شیوه زندگی و افزایش فعالیت بدنی است. اگر ناچارید ساعات طولانی در محیط کار بنشینید، در هر ساعت برای چند دقیقه از جای خود بلند شوید و کمی قدم بزنید.
 

اگرچه نتایج این مطالعه نقش آهن را در بروز این بیماری اثبات نمی‌کند اما محققان معتقدند نتایج این مطالعه نشان می دهد که مصرف آهن ممکن است به تشدید آلزایمر کمک کند.

مصرف آهن برای خون سازی و عملکرد صحیح سلول‌ها ضروری است اما مصرف زیاد آن می‌تواند خطرناک باشد. به گفته محققان بیشترین میزان تجمع آهن در مغز در سلول‌هایی دیده می‌شود که غلاف میلین را تولید می‌کنند و تخریب غلاف میلین‌ به از بین رفتن سلول‌های مغزی و تشدید بیماری آلزایمر منجر می‌شود.