پايگاه تخصصي اطلاع رساني چهارده معصوم سلام الله

انبیاء و زمین کربلا ( قسمت اول )

مرحوم شوشتری می نویسد : ورود به زمین كربلا باعث حزن و رقت است چنانكه نسبت به جمیع انبیاء واقع شد چون روایت شده كه همه پیامبران به زیارت كربلا توفیق یافته اند :

(همه انبیاء زیارت نمودند آن مقام شریف را و در آن توقف كرده گفتند : ای زمین تو مكانی پر خیر هستی در تو دفن خواهد شد ماه تابان امامت ) (1)

هر یك از پیامبران كه وارد كربلا می شدند صدمه ای بر ایشان وارد می شد دلتنگ مهموم گشته از خداوند سبب آن را سؤال می نمودند خداوند وحی می فرمود كه این زمین كربلاست و در آن حضرت حسین علیه السلام شهید خواهد شد . (2)

1- چون اهل بیت وارد كربلا شدند ام كلثوم عرض كرد : ای برادر این بادیه هولناكی است كه از آن خوف عظیم بر دلم جا گرفته ؟!

حضرت حسین علیه السلام فرمود: بدانید كه من در وقت عزیمت از صفین با پدرم امیر المومنین علیه السلام وارد این زمین شدیم . پدرم فرود آمده سر دركنار برادرم گذارده ساعتی در خواب رفت و من بر بالین او نشسته بودم ناگاه پدرم مشوش از خواب بیدار شد و زار زار می گریست . برادرم سبب آنرا پرسید فرمودند :‌در خواب دیدم كه این صحرا دریایی پر از خون بود و حسین من در میان آن دریا افتاده دست و پا می زند و كسی به فریاد او نمی رسید .

پس رو به من كرده فرمود:‌( ای حسین چگونه خواهی بود هرگاه برای تو در این زمین چنین واقعه ای رو دهد ؟)

گفتم : صبر می كنم و بجز صبر چاره ای ندارم (3)

1- بحارالانوار 44/301ح 10

2- بحارالانوار44/242تا 244

3- مهیج الاحزان / 65 معالی السبطین 1/175 اشك روان /210

جمعه 22 آبان 1388

نظرات : 1

آیینه دار كربلا

« قال الصادق علیه السلام : اِنّ اللّه ولایتنا اهل البیت قطب القرآنن و قطب جمیع الكتب. علیها یستدیر محكم القرآن 1 ؛ امام صادق علیه السلام فرمود: خداوند ولایت ما اهل بیت را محور قرآن و همه ی كتابها قرار داده است و آیات محكم قرآن بر محور ولایت ما می چرخد».

پیوند ناگسستنی عترت و قرآن را رسول مكرم اسلام صلی الله علیه و آله وسلم بارها در گوش زمان ندا داده بودند، تا هیچ كس این حقیقت را به فراموشی نسپارد. قرآن، این كلام جاویدان الهی را ترجمانی باید تا مشعل در دست مشعلداران واقعی بماند و تشنگان آب حیات در پرتو هدایتگری آن دو به سرچشمه ی خورشید بار یابند و با تمسك به ریسمان آسمانی قرآن و عترت از امواج سهمناك این دریای طوفانی سوار بر كشتی نجات آل الرسول علیهم السلام به ساحل سعادت برسند اینك آنچه حسین علیه السلام ، این قران ناطق را با قرآن صامت پیوند می زند، می نگریم.

1- الحیاة، ج 2، ص 178.

جمعه 22 آبان 1388

نظرات : 0

اخبار شهادت حضرت امام حسین (ع)

حضرت امام محمد باقر علیه السلام روایت كرده است كه چون حضرت امام حسین علیه السلام در كودكی به نزد حضرت رسول صلی الله علیه و آله می‌آمد، آن حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام را می‌فرمود كه یا علی او را برای من نگاه دار پس او را می‌گرفت و زیر گلوی او را می‌بوسید و

می‌گریست روزی آن امام مظلوم گفت ای پدر چرا گریه می‌كنی حضرت فرمود ای فرزند گرامی چون نگریم كه موضع شمشیر دشمنان را می‌بوسم حضرت امام حسین علیه السلام گفت كه ای پدر من كشته خواهم شد؟ فرمود بلی والله تو و برادر تو و پدر تو همه كشته خواهید شد، امام حسین علیه السلام گفت پس قبرهای ما از یكدیگر دور خواهد بود حضرت فرمود بلی ای فرزند، امام حسین علیه السلام گفت پس كه زیارت ما خواهد كرد از امت تو؟ پس حضرت فرمود زیارت نمی‌كنند مرا و پدر ترا مگر صدیقان از امت من.

و نیز از حضرت صادق علیه السلام روایت كرده است كه فرمود روزی حضرت امام حسین علیه السلام در دامن حضرت رسول صلی الله علیه و آله نشسته بود حضرت با او بازی می‌كرد و او را می‌خندانید پس عایشه گفت یا رسول الله چه بسیار خوش داری این طفل را حضرت فرمود كه وای بر تو چگونه دوست ندارم آنرا خوش نیاید مرا از او و حال آنكه این فرزند میوه دل من است و نور دیده من است و به درستی كه امت من او را خواهند كشت پس هر كه بعد از شهادت او، او را زیارت كند حق تعالی برای او یك حج از حجهای من بنویسد، عایشه تعجب كرد از روی تعجب گفت كه یك حج از حجهای تو؟ حضرت فرمود بلكه دو حج از حجهای من، باز او تعجب كرد، حضرت فرمود بلكه چهار حج و پیوسته او تعجب می‌كرد و حضرت زیاده می‌كرد و تا آنكه فرمود نود حج از حجهای من كه با هر حجی عمره بوده باشد.

و شیخ مفید و طبرسی و ابن قولویه و ابن بابویه رضوان الله علیهم به سندهای معتبره از اصبغ بن نباته و غیره روایت كرده‌اند كه روزی حضرت امیرالمومنین علیه السلام بر منبر كوفه خطبه می‌خواند و می‌فرمود كه از من بپرسید آنچه خواهید پیش از آنكه مرا نیابید پس به خدا سوگند كه هر چه سوال كنید از خبرهای گذشته و آینده البته به آن شما را خبر می‌دهم، پس سعدبن [1] ابن وقاص [2] برخاست و گفت یا امیرالمومنین خبر ده مرا كه در سر و ریش من چند مو هست حضرت فرمود كه خلیل من رسول خدا صلی الله علیه و آله خبر دارد كه تو این سوال از من خواهی كرد و خبر داد مرا كه چند مو در سر و ریش تو هست وخبر داد كه در بن هر موئی از تو شیطانی هست كه ترا گمراه می‌كند و در خانه تو فرزندی هست كه فرزند من حسین را شهید خواهد كرد،‌ و اگر خبر دهم عدد موهای ترا تصدیق من نخواهی كرد ولیكن به آن خبری كه گفتم حقیقت گفتار من ظاهر خواهد شد و در آن وقت عمر بن سعد كودكی بود و تازه به رفتار آمده بود لعنه الله علیه (در روایت ارشاد و احتجاج اسم سعد برده نشده بلكه دارد مردی برخسات و این سوال را نمود و حضرت همان جواب را فرمود و در آخر فرمود اگر نه آن بود كه آنچه پرسیدی برهانش مشكل است به تو خبر می‌دادم عدد موهای ترا لكن نشانة آن همان بچة تو است الخ).

حمیری در قرب الاسناد از حضرت صادق علیه السلام روایت كرده است كه حضرت امیر المومنین علیه السلام با دو كس از اصحاب خود به زمین كربلا رسید چون داخل آن صحرا شد آب از دیده‌های مباركش ریخت فرمود كه این محل خوابیدن شتر ایشان است و این محل فرود آوردن بارهای ایشان است و در اینجا ریخته می‌شود و خونهای ایشان خوشا به حال تو ای تربت كه خونهای دوستان خدا بر تو ریخته می‌شود.

شیخ مفید روایت كرده است عمر بن سعد با حضرت امام حسین علیه السلام گفت كه نزد ما گروهی بیخردان هستند كه گمان می‌كنند من ترا خواهم كشت، حضرت فرمود كه آنها بیخردان نیستند ولیكن علماء و دانایانند، اما به این شادم كه بعد از من گندم عراق نخواهی خورد مگر اندك زمانی.

و شیخ صدوق از حضرت صادق علیه السلام روایت كرده است كه امام حسین علیه السلام روزی بر امام حسن علیه السلام وارد شد چون چشم وی بر برادر افتاد گریست و فرمود ای ابا عبدالله چه تو را بگریه درآورد؟ گفت گریه من به جهت بلائی است كه به تو می‌رسد، امام حسن علیه السلام فرمود آنچه به من می‌رسد سمی است كه به من می‌دهند ولكن لا یَوْم كَیَوْمِك روزی چون روز تو نیست سی هزار نفر به سوی تو آیند همه مدعی آن باشند كه از امت جد تو راند و منتحل دین اسلامند و اجتماع بر قتل و ریختن خون و انتهاك حرمت و سَبْی نساء و ذُراری و غارت مال و متاع تو می‌كنند و در این هنگام لعنت بر بنی امیه فرود می‌آید و آسمان خون می‌بارد و هر چیز بر تو می گرید حتی وحوش در بیابانها و ماهیها در دریاها. مؤلف گوید: كه الحق اگر متامل بصیری ملاحظه كند مصیبتی اعظم از این مصیبت نخواهد دید كه از اول دنیا تاكنون بعد از مراجعه به تواریخ و سیر واقعه‌ای به این بزرگی ندیدیم كه پیغمبرزاده خودشان را با اصحاب و اهل بیت او یك روز بكشند و رحل و متاع او را غارت كنند و خیام او را بسوزانند و سر او را و اصحاب و اولاد او را با عیال و اطفال شهر به شهر ببرند و یكسره پشت پای به ملت و دینی كه اظهار انتساب به او می‌كنند بزنند و سلطنت و قوت ایشان استناد به همان دین باشد نه دین دیگر و ملت دیگر!!!

ما سَمِعْنا بِهذا فی آبائنا الْاوَّلینَ فَاِنّا لِلّهِ و انا الیه راجعُونَ مِنْ مُصیبتٍه ما اعظَمها و اوجعها و انكاها لقلوب المحبین و لله در مهیار حیثُ قال:

یُعَظّمُونَ لَهُ اَعْوَادَ مَنْبَرهِ وَ تَحْتَ اَرْ جُلِهُمِ اَوْلادَهَ وَ ضَغُوا

بِاَیّ حُكْمٍ بَنوُهُ یَتْبَعوُنَكُمْ وَ فَخْرُكًمْ اَنَّكُمْ صَحْبٌ لَهُ تَبَعٌ

[1] - و ظاهر این است كه این مكالمه در كوفه واقع شده و در زمان خلافت ظاهری حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام و بنابراین عمر بن سعد در كربلا تقریبا بیست و پنج سال داشت شش سال از عمر نحسش گذشته بود پس آنچه از كتب غیرمعتبره وارد شده كه ابن سعد در زمان رسول خدا صلی الله علیه و آله بوده بی‌اصل است و اگر بعضی از علمای عامه ولادت او را در روز كشته شدن عمر نوشته‌اند شاید اشتباه بر نافل شده و مراد روز كشته شدن عثمان باشد و مناسب لفظ یحبو و یدرج در این روایت معتبر هم همین است.

و بر فرض اگر درست باشد عمر سعد در كربلا سی و هفت ساله تقریباً بوده، بهرحال آنچه در السنه عوام مشهور است كه از عمر سعد به ریش سفید صحرای كربلا تعبیر می‌كنند بی ماخذ است. والله العالم نه ره.

[2] - مراجعه شود در وقایع روز عاشورا.

برگرفته از کتاب منتهی الامال، تألیف حاج شیخ عباس قمی

جمعه 22 آبان 1388

نظرات : 0

هدایت

از آیات بسیاری روشن می شود كه دلیل نزول قرآن كریم هدایت انسان به سوی زندگی جاوید است. قرآن كریم نخست همه ی مردم را هدایت و به خداپرستی دعوت می كند.

«شهر رمضان الذی انزل فیه القرآن هدی للناس»1؛ ماه رمضان (همان ماه) است كه در آن، قرآن فرو فرستاده شده (كتابی) كه مردم را راهبر است.

البته در عمل همه ی مردم هدایت نمی شوند و تنها گروهی اندك دعوت از آیات بسیاری روشن می شود كه دلیل نزول قرآن كریم هدایت انسان به سوی زندگی جاوید است. قرآن كریم نخست همه ی مردم را هدایت و به خدا پرستی دعوت می كند. قرآن را اجابت می كنند.

«ذلك الكتاب لاریب فیه هدی للمتقین...»2؛ این است كتابی كه در (حقانیت) آن تردیدی نیست (و) مایه ی هدایت تقوا پیشگان است.

امام حسین علیه السلام نقل می كند: نزد پیامبر خدا صلی الله علیه و آله وسلم بودم، ابی بن كعب نیز آنجا بود پیامبر خدا به من فرمود: آفرین به تو ای اباعبداللّه ، ای زینت آسمانها و زمینها!

ابی ابن كعب پرسید: ای رسول خدا چگونه كسی غیر از تو زینت آسمان ها و زمین ها است؟

پیامبر فرمود: ای ابی! قسم به كسی كه مرا به حق به پیامبری برگزید! همانا حسین بن علی (مقامش) در آسمان بزرگتر از زمین است. در سمت راست عرش الهی نوشته اند (حسین) چراغ هدایت و كشتی نجات است3.

قافله سالار كربلا از همان آغاز حركت خود تنها به هدایت مردم می اندیشید و تلاش می كرد در هر موقعیت، با هر وسیله ای آنان را از گمراهی نجات دهد؛ اما با این همه جز گروهی اندك هدایت آن حضرت را نپذیرفتند و تنها پرهیزكاران و نیكوكاران دعوت قرآن ناطق، حسین علیه السلام را لبیك گفتند.

«هذا بصائر للناس و هدی و رحمة لقوم یوقنون4»؛ این (كتاب) برای مردم، بینش بخش و برای قومی كه یقین دارند، رهنمود و رحمتی است.

1- بقره / 185.

2- بقره / 2.

3- بحارالانوار، ج 36، ص 205.

4- جاثیه / 20.

جمعه 22 آبان 1388

نظرات : 0

الگو دهی

قرآن كریم در كنار طرح مسائل نظری و بیان اندیشه های ناب الهی، الگوی عملی نیز معرفی می كند تا دیگر خداجویان، به یاری نمونه هایی كه معرفی می شود، به سر منزل مقصود برسند.

« لقد كان لكم فیهم اسوة حسنة لمن كان یرجواللّه والیوم الاخِر »؛1 قطعا برای شما در (پیروی از) آنان سرمشقی نیكوست (یعنی) برای كسی كه به خدا و روز بازپسین امید می بندد.

« قد كانت لكم اسوة حسنة فی ابراهیم والذین معه »2؛ قطعا برای شما در (پیروی از) ابراهیم و كسانی كه با او هستند، سرمشقی نیكوست.

همین شیوه را ما به روشنی در سیره ی سالار شهیدان حسین بن علی علیه السلام نیز می بینیم.

امام علیه السلام در لحظات آغازین نهضت خود تلاش می كند الگویی بسازد و حتی در سخنان نورانی خویش این اصل را به نمایش می گذارد. او در مقابل پیشنهاد بیعت، به ولیدبن عتبه رو می كند و بعد از معرفی خود می فرماید: «مثلی لایبایع لمثله3»؛ اگر با دقت به این واژه ها بنگریم، الگودهی امام حسین علیه السلام كاری روشن است؛ زیرا امام سخن از فرد به میان نمی آورد؛ بلكه نحوه ی برخورد و تفكر را پیش می كشد و فرهنگ حسینی را قابل بیعت با فرهنگ یزیدی نمی داند؛ حال این روحیات حسینی در هر كجا، هر زمان و هر كس كه باشد، بیعتشان با فرهنگ یزید غیرممكن است. پس الگوی آزاد مردان در مقابل پیشنهاد مروان برای بیعت نیز از اصل الگوسازی استفاده كرد و فرمود: « و علی الاسلام السلام اذ قد بلیت الامة براع مثل یزید 4؛ هنگامی امت پیامبر به رهبری چون یزید گرفتار شود، باید با اسلام وداع كرد.»

آری یزید یك فرد است و آنچه مهم به نظر می رسد، تفكر یزیدی است كه امام علیه السلام در لحظات آغازین نهضت خود تلاش می كند الگویی بسازد و حتی در سخنان نورانی خویش این اصل را به نمایش می گذارد.او در مقابل پیشنهاد بیعت، به ولیدبن عتبه رو می كندو بعد از معرفی خود می فرماید: «مثلی لایبایع لمثله»

ممكن است در هر زمان، مكان و انسانی بروز كند.

امام حسین علیه السلام در یكی از منازل بین راه، در مسیر كربلا به نام «بیضه» نیز حركت خود را به شیوه ای «الگویی عملی» معرفی كرد و فرمود:

«فانا حسین بن علی وابن فاطمه بنت رسول اللّه صلی الله علیه و آله وسلم نفسی مع انفسكم و اهلی مع اهلكم فلكم فی اسوة 5؛ من حسین فرزند علی و فاطمه دختر رسول خدا هستم خودم با شما و اهل بیتم با خاندان شما است و كار من برای شما الگوست.»

با این وصف، كیست كه ادعا كند كربلا و عاشورا با او پیوند نخورده است و برای او عاشورا بسان آیینه ای است كه آیات قرآن به روشنی در آن منعكس می شود و امام حسین علیه السلام و یاران وفادارش تجسم عینی آن دسته از آیاتند كه سیمای حق جویان، عدالت خواهان و خداباوران را به تصویر می كشد.

الگویی ندارد؟ زن یا مرد، كوچك یا بزرگ، پیر یا شیرخوار، مطیع یاعصیانگر، غنی یا فقیر و خلاصه صاحب هر عقیده و تفكر؛ با كربلا و عاشورا گره می خورد و این حادثه دانشگاهی است به وسعت همه ی زمانها، مكانها و انسانها، برای تمام این گروهها معلم دارد و الگو ارائه می كند.

1- ممتحنه / 6.

2- ممتحنه / 4.

3- بحارالانوار، ج 44، ص 312.

4- بحارالانوار، ص 326.

5- مقتل مقرم، ص 185.

جمعه 22 آبان 1388

نظرات : 0

حسین علیه السلام وارث رسول الله

امام صادق علیه السّلام فرمود:هر نالیدن و گریه اى مكروه است ، مگر ناله و گریه بر حسین علیه السّلام .بحارالانوار، ج 45، ص 313

حسین علیه السلام وارث رسول الله
هر دین الهى كههمانند اب زلال و شفاف و بدون هیچ گونه آلودگى به بشر ارزانى مى شود. بعد از این كهدین در دسترس بشر قرار گرفت در خطر آلوده شدن به انواع انحراف ها دارد. بر همیناساس نخله ها یعنى مرام هاى ساخته اوهام بشرى ، همواره در كنار مله هاى یعنى دینهاى آسمانى قرار دارد. عنوان ملل و نحل خاستگاهش همین است كه ملل دین هاى آسمانى ،نحل مرام ها و ساخته هاى اوهام بشرى .
بر این اساس نحله ها همواره دین ها راتهدید مى نمایند و اگر دینى به خواهد جاودانه بماند باید از خطر تحریف مصون و از شرنحله ها در امان باشد .
اساس ادیان دیگر آسمانى را متاسفانه نحله ها واژگون معرفىنموده اند .
دین اسلام تنها دینى است كه از خطر تحریف و نیز از شر نحله ها درامان مانده است . گر چه نحله هاى فراوان و رنگارنگ نیز در جامعه اسلامى پدیدار شدهاند، لیكن توان آنها در ان حد نبوده است ، كه اساس دین را در معرض خطر قرار دهند . بلكه دین اصیل و زلال و شفاف همواره در دسترس ‍ همگان قرار دارد كه حق زلال و شفافاز باطل تیره و تاریك تفكیك شده است ، قد تبین الرشد من الغى .
نقش اصلى در مصونیت دین رسول الله (ص) از خطرتحریف عترت است . عترت رسول الله (ص) در تداوم دین زلال رسول الله (ص) نقش اول راایفا نموده است . كه اگر عترت نبود نحله ها چه بسا دین رسول الله (ص) نیز همانندسایر دین ها دست خوش تحریف مى ساختند .
در میان عترت افزون بر امیر المومنین علیهالسلام حسن و حسین نقش ‍ محورى و برجسته ایفا نموده اند و همان گونه كه در نوشتارامام مجتبى توضیح داده شده صلح حسن مجتبى با نهضت امام حسین علیه السلام همانند دولبه یك قیچى هستند كه ریشه هاى درخت خبیثه حزب عثمانیه و بنى امیه را خشكاندند. دراین میان نقش حسین از همگان برجسته تر است . اگر همان گونه كه در بخش زمینه ها همیننوشتار آمده است سیاست هاى حزب عثانیه و جریان هاى اجتماعى كه بنى امیه به حركتآورده بودند چالشگرى بر علیه دین بود. اگر نبود نهضت حسینى كه پرده نفاق از چهرهآنان افكند و چهره پنهان آنان را آشكار سازد و آنان را رسواى همه جهان اسلام نماید،خطر تحریف اساس دین را تهدید مى نمود .
بر این اساس نقش حسین در تداوم دین رسولالله (ص) نقش محورى است . نهضت حسین دین رسول الله (ص ) جاویدان و پایدار ساخت . از این رو مى توان به مضمون فرمایش رسول الله (ص) بهتر آشنا شد كه فرمود: حسین منىو انا من حسین.حسین از من و من از حسینماین فرمایش ‍ كه كتاب هاى روایى شیعه و سنى را مزین ساخته است نقش محورىنهضت حسینى را شفاف مى سازد كه حسین از رسول الله است .
روشن است كه حسین فرزندرسول الله (ص) است . اما این كه رسول الله (ص) و پایدارى دین حضرت از بركت نهضتحسینى است كه حسین باعث پایدارى دین خدا شد. حسین باعث تداوم یافتن دین زلال محمدىشد .
جامعه همانند اقیانوس است كه انسان ها بر ان شناورند. اقیانوس حركت طوفان هادر اقیانوس باعث خیزش امواج مهیب است كه شنا گران را تهدید مى سازد. در جامعه نیزفرهنگ ها و اندیشه هاى متضاد باعث خیزش ‍ طوفان ها و امواج سهمگین مى شود .
براىرسیدن به ساحل اقیانوس ، چه بسا فن شنا شخص را كفایت نكند، نیاز به كشتى و اب نوردمطمئن است كه در درون ان قرار گرفته با اطمینان و آرامش به ساحل برسد .
در جامعهنیز یك اندیشه كه اندیشه زلال وحیانى است اندیشه آرامش و مطمئن است . اندیشه هاىچالشگر حق كه اگر كاربرد اندیشه درباره آنان گزاف نباشد كه هست . همانند امواجسهمگین طوفان زا هستند كه انسان ها را تهدید مى نمایند. انسان در خطر سر گردانى دراقیانوس و در خطر گرداب ها نیاز به مشعل هدایت و وسیله اى همانند كشتى و اب نوردمطمئن دارد. گمراهى ها در زندگى انسان فرجام نیك وى را تهدید مى نمایند. رهنمونى كهانسان را از این سر گردانى ها راهیابى مى كند و از این گرداب ها نجات مى دهد اندیشهو رفتار عترت رسول الله (ص) است .
مثل اهل بیتى كمثل سفیهنوح من ركبها نجى و من تخلف عنها غرق .
رهنمون هدایت وكشتى نجات در اموج خروشان باطل ، حسین است كه : ان الحسینمصباح الهدى و سفینه النجاه .
آنان كه حسین راامام برگزیدند خطر امواج آنان را تهدید نخواهد كرد زیرا كه روش حسین پیام هاى نهضتحسین در سخت ترین و پیچیده ترین امواج راهگشاى آنان خواهد بود .
زینت عرش ، زینت بهشت
ان سرا نمود هستى ها و بودهاى اینسر است و هر موجودى به هر مقدار در این سرا موزون و زیبا باشد در آن سرا نیز تجلىهمین زیبایى هاست . چون زیبایى انسان به ارزش هاى انسانى الهى وى است ، كه آنانسانى زیبا و وارسته است كه از ایمان و عقیده و رفتار شایسته بهره ور باشد. كهزیبا به ایمان است كه خداى سبحان ایمان را محبوب و زینت انسان هاى مومن قرار دادهاست : و لكن الله حبب الیكم الایمان و زینه فى قلوبكم .
هر انسان به مقدار ایمانش در ان سرا زیبایى ونور دارد. هنگامى ایمان و باورها مراتب داشت زیبایى ها نیز مراحل خواهد داشت . وچون ایمان اهل بیت برترین ایمان است ، زیبایى آنان نیز برترین و زیباترین زیبایى هاخواهد بود. به همین جهت عترت رسول الله (ص) به ویژه حسن و حسین از ان مقدار زیبایىبهره ورند، كه خداى سبحان به ان افتخار مى كند و عرش خدا و نیز بهشت خدا با زیبایىها و جلوه هاى حسن و حسین ازین بندى مى شود . ان الله عزوجلتزین بهما جنته ، یزین الله بهما عرشه . خداى سبحان بهشت خودرا و نیز عرش خود را با زیبایى حسن و حسین ازین بندى مى نماید. عرش خدا كه زیباتریناست و بهشت خدا كه جلوه جمال خداست ، زیباتر به زینب حسن و حسین جلوه گر مىشود .

جمعه 22 آبان 1388

نظرات : 0

امر به معروف و نهی از منكر

« یومنون باللّه والیوم الأخر و یأمرون بالمعروف و ینهون عن المنكر و یسارعون فی الخیرات و اولئك من الصالحین »18؛ به خدا

و روز قیامت ایمان دارند و به كار پسندیده فرمان می دهند و از كار ناپسند بازمی دارند. و در كارهای نیك شتاب می كنند و آنان از شایستگانند.»

در جامعه اسلامی امر به معروف و نهی از منكر فریضه ای حیاتی است واز دیدگاه قرآن بر همه مسلمانان واجب است، لذا امام حسین علیه السلام در مدینه و در جوار قبر رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله وسلم به پایین ترین درجه ی امر به معروف و نهی از منكر عمل كرد و فرمود: «اللهم انی احب المعروف و انكر المنكر19».

همچنین زمانی كه در مقابل مروان بن حكم قرار گرفت، به بالاترین درجه ی آن كه همانا براندازی ریشه ی فساد و حكومت ظالمانه و فسادانگیز یزید است، اشاره كرد و فرمود:

«و علی الاسلام السلام اذ قد بلیت الامه براع مثل یزید لقد سمعت جدی رسول اللّه یقول: الخلافة محرمة علی آل ابی سفیان20؛ و هنگامی كه اُمت به پیشوایی چون یزید دچار شود، باید با اسلام وداع كرد؛ از جدم رسول خدا شنیدم كه می گفت: حكومت بر آل ابی سفیان مردم است.»

آن حضرت برای تحقق بخشیدن به بالاترین مرحله ی امر به معروف و نهی از منكر در كربلا حاضر شد و با همه ی اصحابش به این آیه ی قرآنی، به بهترین صورت، جامه ی عمل پوشاند.

18- آل عمران / 114.

19- مقتل مقرم، ص 133.

20- همان.

جمعه 22 آبان 1388

نظرات : 0

در فضائل زیارت عاشورا

در فضائل زیارت عاشورا:

فضائل زیارت عاشورا; بر حسب آنچه در فرمایش حضرت امام محمّد باقر (علیه السلام)و حضرت صادق (علیه السلام)در روایت علقمه و صفوان است ، بیست و دو امر است:

اوّل: ثواب دوازده هزار حج.

دوم : ثواب هزار هزار جهاد .

سوّم: ثواب دو هزار هزار عمره ; كه همه آنها را با حضرت رسول (صلى الله علیه وآله)و ائمّه اطهار (علیهم السلام)بجا آورده باشد .

چهارم: ثواب مصیبت هر پیامبرى از اوّلین تا آخرین .

پنجم :ثواب مصیبت هر رسولى .

ششم: ثواب مصیبت هر وصیّى تا روز قیامت .

هقتم:ثواب مصیبت هر صدّیقى تا روز قیامت .

هشتم: ثواب هر شهیدى تا روز قیامت .

نهم: بلندى مقام او صد هزار هزار درجه .

دهم: نوشته شدن هزار هزار حسنه .

یازدهم: محو شدن هزار هزار گناه .

دوازدهم: رسیدن به درجه شهداى با آنحضرت تا حدّى كه به هیئت آنها محشور شود ، و در مقامات آنها داخل شود .

سیزدهم: ثواب زیارت هر پیامبرى.

چهاردهم: ثواب زیارت هر رسولى .

پانزدهم: ثواب زیارت هر كسیكه زیارت نموده است آنحضرت را از آن روزى كه شهید شده اند .

شانزدهم: جواب سلام از آنحضرت (علیه السلام) بجهت قبولى زیارت او .

هفدهم: قضاء و بر آورده شدن حوائج هرقدر و هرچند بزرگ باشد .

هجدهم: سرور قلب بر وجه دوام و همیشگى و روشنى چشم بواسطه رسیدن به آنچه طالب باشد .

نوزدهم: فوز به بهشت .

بیستم: سلامتى از آتش .

بیست و یكم: قبول شدن شفاعت او براى هر كس كه از خویش و بیگانه ، گرچه مستحق آتش جهنّم باشند ، جز دشمنان اهلبیت (علیهم السلام) .

بیست و دوّم: ضمانت مؤكّده از حضرت صادق (علیه السلام) و از حضرت امام محمّد باقر (علیه السلام) و از حضرت امام زین العابدین (علیه السلام) و از حضرت ابى عبدالله (علیه السلام)و از حضرت مجتبى (علیه السلام)و از حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) و از حضرت رسول (صلى الله علیه وآله)و از جبرئیل (علیه السلام) و از حضرت احدیّت جلّ شأنه در حقّ زائر به این زیارت آنكه زیارت او مقبول و سعى او مشكور ، یعنى كه هیچ مانعى سبب ردّ آن نشود.

جمعه 22 آبان 1388

نظرات : 0

آخرین مناجات حسین بن على (ع)

آخرین مناجات حسین بن على (ع (
متن سخن :
اَللّهُمَّ مُتَعالىَ الْمَكانِ عَظِیمَ الْجَبَرُوتِشَدِیدَ الِْمحالِ عَنِّى غَنِىُّ
عَنِ الْخَلائِقِعَرِیضُ الْكِبْرِیاءِ قادِرٌ عَلى ما تَشاءُ
قَرِیبٌ الرَّحْمَةِ صادِقُ الْوَعْدِ سابِغُ النِّعْمَةِ حَسَنُالْبَلاءِ
قَرِیبٌ اِذا دُعیتَ مُحِیطٌ بِماخَلَقْتَ
قابِلُ التَّوْبَةِ لِمَنْ تابَ اِلَیْكَقادِرٌ على ما اَرَدْتَ
تُدْرِكُ ما طَلَبْتَشَكُورٌ اِذا شُكرْتَ ذَكُورٌ اِذا ذُكِرْتَ
اَدْعُوكَ مُحْتاجاً وَاَرْغَبُ اِلَیْكَ فَقِیراً وَاَفْزعُاِلَیْكَ
خائِفاً وَاَبْكِى مَكْرُوباًوَاَسْتَعِینُ بِكَ ضَعِیفاً
وَاَتَوَكَّلُعَلَیْكَ كافِیاً اَللّهُمَّ احْكُمْ بَیْنَنا وَبَیْنَ قَومنا
فَاِنَّهُمْ غَرُّونا وَخَذَلُونا وَغَدَرُوا بِنا وَقَتَلُونا
وَنَحْنُ عِتْرَةُ نَبِیِّكَ وَوُلْدُ حَبِیبِكَمُحَمَّدٍ صلى اللّه علیه و آله الَّذِى اصْطَفَیْتَهُ
بِالرِّسالَةِ وَاءتْمَنْتَهُ الْوَحْىِ عَلَى
فَاجْعَلْ لَنا مِنْ اَمْرِنا فَرَجاً وَمَخْرَجاً یا اَرْحَمَالراحِمینَ .
... صَبْراً عَلى قَضائِكَ یا رَبِّ لااِلهَ سِواكَ
یا غِیاثَالْمُسْتَغیثین مالِى رَبُّسِواكَ وَلا مَعْبُودٌ غَیْركَ
صَبْراً عَلىحُكْمِكَ یا غِیاثَ مَنْ لا غِیاثَ لَهُ
یا دائِماًلا نَفادَ لَهُ یا مُحْیِى الْمَوتى
یا قائِماًعَلى كُلِّ نَفْسٍ بِما كَسَبَتْ اُحْكُمْ بَیْنى وَبَیْنَهُمْ
وَاَنْتَ خَیْرُالْحاكِمینَ
ترجمه و توضیح لغات :
مُتَعال : برتر. جَبَرُوت : صیغه مبالغه است : قُدْرَتْ: تسلط. مِحالبه كسر میم: دقت ، تصرف ، عریض : گسترده . كِبْرِیاء: عظمت و بزرگى ، سابِغ : وسیع . شَكُور: شكرگزار و یكى از اسماء خداوند است كه پاداش زیاد در مقابل كم مىدهد.ذكور: یادآورنده ، بسیار یاد كننده . بَلاء: آزمایش . رَغِبَ اِلَیْه : تضرع وزارى نمود. فقیر: نیازمند. فَزَعَ اِلَیْهِ: به سوى او پناه برد. كرْب : اندوه . غَرُّونا (از غَرَّ): گول زد. غَدْر: خیانت كردن . غِیاث : كمك . اِسْتِغاثَة : یارى طلبیدن . نَفاد: تمام شدن .
ترجمه و توضیح :
بنابه نقل شیخ الطائفه ، شیخ طوسى در مصباح المتهجد و مرحوم سیدبنطاووس در اقبال ، حسین بن على علیهما السلام در آخرین دقایق زندگیش ‍ چشمها رابازكرد و به سوى آسمان متوجه گردید و براى آخرین بار با پروردگار خویش ، پروردگارعالمیان چنین مناجات و راز و نیاز نمود
اى خدایى كه مقامت بس بلند، غضبت شدید،نیرویت بالاتر از هر نیرو، تو كه از مخلوقات خویش مستغنى هستى و در كبریا و عظمتفراگیر، به آنچه بخواهى توانا، رحمتت به بندگانت نزدیك ، وعده ات صادق ، نعمتت شامل، امتحانت زیبا، به بندگانت كه تو را بخوانند نزدیك هستى و بر آنچه آفریده اى احاطهدارى و هركس كه از در توبه درآید پذیرایى ، آنچه را كه اراده كنى توانایى ، آنچه راكه بخواهى درك توانى كرد، كسى را كه شكرگزار تو باشد شكرگزارى ، یاد كننده ات رایادآورى ، من تو را خوانم كه نیازمند تواءم و به سوى تو روى آرم كه درمانده تواءم ،ترسان به پیشگاهت فزع مى كنم ، غمگین دربرابرت مى گریم ، از تو مدد مى طلبم كهناتوانم ، خود را به تو وامى گذارم كه بسنده اى ، خدایا! در میان ما و قوم ما داورىكن كه آنان از راه مكر و حیله وارد شدند و دست از یارى ما برداشتند وما را كهفرزندان پیامبر و حبیب تو محمد صلّى اللّه علیه و آله هستیم به قتل رسانیدند،پیامبرى كه به رسالت خویش انتخاب نموده وامین و حیش قرار داده اى ، اى خدا! اىمهربانترین ! در حوادث ، بر ما گشایش و در پیشامدها، برما خلاصى عنایت كن .
امام علیه السلام مناجات خویش را با اینجملات به پایان رسانید :
در مقابلقضا و قدر تو شكیبا هستم اى پروردگارى كه بجز تو خدایى نیست . اى فریادرس دادخواهانكه مرا جز تو پروردگارى و معبودى نیست . برحكم و تقدیر تو صابر و شكیبا هستم . اىفریادرس آنكه فریادرسى ندارد، اى همیشه زنده اى كه پایان ندارد. اى زنده كنندهمردگان . اى خدایى كه هركسى را با اعمالش مى سنجى ، در میان من و این مردم حكم كنكه تو بهترین حكم كنندگانى
وآنگاه كه صورت به خاك مى گذاشت ، گفت بِسْمِاللّه وَبِاللّه وَفِى سَبیلِاللّه وَعَلى مِلَّةِرَسُولِ اللّه

جمعه 22 آبان 1388

نظرات : 0

امام حسین علیه السلام الگوى زندگى

امام حسین علیه السلام الگوى زندگى و لكم فى اسوه
اندیشه و رفتار تمام امامان در ابعاد گوناگون اسوه و الگوى دیگران مى باشد. همگان باید تلاش كنند همانند امامان سبز و بالنده بیاندیشند و همانند آنان سترگ و مقاوم و پاك و بدون از هر آلایندگى زندگى نمایند .
لیكن در برهه هاى زندگى امامان شاخص هاى بس درخشنده به چشم مى خورد كه آن برجستگى هاى بیش از سایر ویژگى هاى آنان خودنمایى مى نماید. و باید بیش از سایر محورها مورد توجه قرار گیرد .
در زندگى پربار حسین بن على آزاد اندیشى و سترگى و ظلم ستیزى برجستگى است كه دنیاى بشر هیچ گاه نمى تواند از آن غفلت نماید. در سیره زندگى و رفتار اجتماعى امام همام دو پیام رسا به همه انسان هاى پدیدار است . یك پیام به آنان كه حتى دین باور نیستند، لیكن كرامت انسانى خویش را ارج مى نهند و سلطه پذیر نمى خواهند باشند. آزاد اندیش و رادمرد هستند . پیام حسین علیه السلام به اینان این گونه رسا و شفاف است كه اگر دین باور نیستید . آزاد مرد باشید : ان لم یكن لكم دین و كنتم لا تخافون المعاد فكونوا الحرارا فى دنیا كم . و كمترین پیام حماسه حسینى به اینان هیهات منا الذله است . انسان كریم نمى پسندد گرد ذلت بر دامنش ‍ بنشیند .
و اما به انسان هاى دین باور پیامى بس عمیق و در عین حال شفاف و رسا بیان نموده و این حقیقت را به دین باوران آموخت كه با جان خود باید از دین خود حراست نمایند .
همان اندیشه سبزى كه در گفتار امیر المؤمنین علیه السلام آشكار شده است اگر خطر آبرو و سلامت و جان شما را تهدید نمود مال خویش را سپر آن خطر قرار دهید. اما اگر خطر دین شما را تهدید نمود جان خود را سپر دین خود قرار دهید تا دینتان را حراست نمایید . اذا حضرت بلیه فاجعلوا اموالكم دون انفسكم و اذا نزلت نازله فاجعلوا انفسكم دون دینكم . این حقیقت را امامان در اندیشه و رفتار پایدار ساختند. زندگى خونین آنان بهترین گواه این مدعى است .
لیكن آنچه حسین علیه السلام را از سایرین در این راستا ممتاز مى سازد، این است زندگى با پایان سرخ حسین علیه السلام با سایر امامان تفاوت دارد شرایطى كه بر حسین فراهم شد بسیار توان فرساست . و ایثار و فداكارى به اوج رسیده است .
در ستیز با ستمگران طاغى حسین رفتارى اسوه به یادگار نهاد و خود نیز به همین رفتار اشاره دارد كه هنگام رویارویى با سپاه حزب عثمانیه مى فرماید: و لكم فى اسوه . من الگوى شما هستم . گرچه تمام شؤ ون ، اندیشه و رفتار امام اسوه و الگوى دیگران است ؛ لیكن با توجه به فضاى سخن كه در هنگام رویارویى با دشمن و در فرصت حماسه آفرینى این سخن از امام عنوان شده است ، نظر مبارك امام بیشتر به همان جنبه ظلم ستیزى و ایثار و فداكارى امام است . امام به همگان مى آموزد چگونه آزاد مرد زندگى كنند و چگونه سترگ و مقاوم از دین خود حتى با جان خود حراست نمایند. حسین اینگونه اندیشه سبز و رفتار سترگ از خود یادگار مى نهد، كه این از فضایل برتر سالار شهیدان است .

جمعه 22 آبان 1388

نظرات : 0