ﺍﻟـــــــﻮ ﺧــــــــﺪﺍ ﺟــــــــــﻮن سلام صدامو میشنوی؟؟!

ﻣﮕﻪ ﺩﻧﯿﺎﺭﻭ ﻧﯿﺎﻓﺮﯾﺪﯼ ﺗﺎ ﺑﻨﺪﻩ ﻫﺎﺗﻮ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﮐﻨﯽ؟

نگا ﮐﻦ ﺧﯿﻠﯿﺎ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺩﺍﺭﻥ ﺗﻘﻠﺐ ﻣﯿﮑﻨﻦ!

ﺑﻌﻀﯿﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺭﺍﺣﺖ ﺩﻝ ﻣﯿﺸﮑﻮﻧﻦ!

 
ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻥ هم ﻣﯿﺨﻨﺪﻥ!

ﯾﻪ ﻋﺪﻩ ﺧﯿﻠﯽ ﺭﺍﺣﺖ ﺩﺭﻭﻍ ﻣﯿﮕﻦ!

ﺑﻌﻀﯿﺎ ﺧﻮﺍﺏ بقیه رو میگیرن ﻭﻟﯽ ﺧﻮﺩﺷﻮﻥ ﺭﺍﺣﺖ ﻣﯿﺨﻮﺍﺑﻦ!

ﺑﻌﻀﯿﺎ ﺑﺎ ﺣﺮﻓﺎﺷﻮﻥ ﺍﺷک آدمو ﺩﺭﻣﯿﺎﺭﻥ!

ﺧﺪﺍیــــا ﭼﺮﺍ ﻫﯿﭽﯽ ﺑﻬﺸﻮﻥ ﻧﻤﯿﮕﯽ؟؟

چرا باید تنها باشی امام زمانم

به خاطر من؟!

ببخشید که لیاقت ندارم خوب بشم و باشم

اما تو بیا....

ای آقا بیا که کسی اینجا یاری نیست

بیا که آن 313 نفر هم اینجا نیست

ای آقا بیا تا همدلی فردایی نیست

بیا که شهدا را هم اینجا آشنایی نیست

ای آقا بیا تیرهای هدف ها به سمت ماها نیست

بیا که روحم در این وادی ها نیست

ای آقا بیا که اسلامی دیگر ذهن ها نیست

بیا که ظهور هم در این روزها نیست

«الفاطر» به معنای خلق کننده است.

وجه تسمیه ی ذات شریف پروردگار به اسم «فاطر» این است که خداوند عظیم الشأن عالم هستی و موجودات را از نیستی به هستی آورد و بر هر مخلوقی به قدر استحقاقش لباس هستی پوشاند.

حضرت علی می فرماید:

پدیده ها را از موادّی اَزَلی و اَبَدی نیافرید، بلکه آن ها را از نیستی به هستی آورد، و برای هر پدیده ای حَدّ و مرزی تعیین فرمود، و آن ها را به نیکوترین صورت زیبا آفرید.

خطبه 163 نهج البلاغه

ابراهیم خلیل الله از روی اخلاص می فرمود:

إِنِّي وَجَّهْتُ وَجْهِيَ لِلَّذِي فَطَرَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ حَنِيفًا وَمَا أَنَا مِنَ الْمُشْرِكِينَ¹
من به دور از انحراف و با قلبى حق‏گرا همه وجودم را به سوى كسى كه آسمان‏ها و زمين را آفريد ، متوجه كردم و از مشركان نيستم .

سوره مبارک الانعان¹

آیه شریفه

پــــــــــروردگــــــــــــــــــار

بنده ی من

صبح به انتظارت بودم نیامدی

ظهر به انتظارت نیامدی

آسمانم دلش گرفت، غروب شد نیامدی

لحظه های آمدنت را کاش می دیدی، عرشیانم به تو غبطه می خورند

در نماز، چنان در حضور منی که گویی آفریده ای جز تو ندارم

چه شد نخواستی با من باشی؟! چه شد نمازت را نخواندی؟!

وقتی خداوند موسی و هارون را به سوی فرعون فرستاد، به آن ها فرمود:

مبادا لباس فرعون شما را بترساند. چون سرنوشت او در دست من است و کامیابی او از نعمت های دنیا شما را به تعجب نیاندازد و همچنین زینت بولهوسان هم شما را وادار به شگفتی نکند. پس اگر می خواستم شما را با چیز هایی زینت می دادم که وقتی فرعون آن ها را ببیند بداند که از مقدار آن عاجز است. ولی بیشتر خواهان شما هستم. این است که شما را از مال دنیا محروم کرده ام. چون با بنده ی مؤمن خود، همین کار را می کنم و آن ها را از نعمت های دنیا مراقبت می کنم و باز می دارم. این کار من به دلیل این نیست که به آن ها اهمیت نمی دهم و یا اینکه آن ها در نزد من کوچکند، بلکه برای این است که نصیب خود را از دنیا به طور سالم و کامل بردارند. من بنده های مؤمن خود را با تواضع و خشوع و خوفی که در قلب آن ها جایگزین شود، زینت می دهم تا در اجساد آن ها هم آثارشان ظاهر می گردد. به آن ها درجات و بزرگی عطا می کنم و سیمای آن ها چنان است که شناخته می شوند.

ای موسی! برای آن ها فروتنی کن و نسبت به آنان مهربان و نرم باش. قلبت را در برابر آنان ذلیل کن و همچنین زبانت را در مقابل آنان نرم و ملایم بساز، بدان که هر کس بنده مؤمن مرا بترساند، خود را برای مخالفت امر من آماده کرده و در روز قیامت من خونخواه بنده های مؤمن خود می باشم.

در يكى از روزها شخصى ، محضر امام حسين عليه السّلام شرفياب شد و ضمن احوال پرسى عرضه داشت : يا ابن رسول اللّه ! در چه حالتى هستى ؟ و شب را چگونه به صبح آورده اى ؟

حضرت در جواب فرمود: در حالتى به سر مى برم كه پروردگارم در هر لحظه شاهد و ناظر بر اعمال و كردارم مى باشد.

و آتش دوزخ را بر سر راه خود مى بينم ، مرگ كه به دنبال من است ، هر لحظه مرا مى جويد؛ و مى دانم كه محاسبه ، نسبت به گفتار و كردارم حتمى است ، پس سعادت و خوشبختى خود را در گرو اعمال و گفتار خود مى دانم ؛ و هر آنچه را دوست داشته باشم ، به آن دست نمى يابم ؛ و از آنچه بى زار و ناخرسندم ، نمى توانم خود را برهانم ؛ و بالا خره بايد تابع مقدّرات الهى ، باشم ؛ و ايمان دارم كه تمامى امور من به دست ديگرى است ، كه اگر بخواهد مرا مؤ اخذه مى كند؛ و اگر مايل باشد مرا عفو مى نمايد. پس با يك چنين حالتى كدام فقيرى در پيشگاه خداوند، از من فقيرتر و نيازمندتر خواهد بود.

امام صادق (ع) از رسول خدا (ص) نقل کرده که خداوند متعال فرمود:

هر کس بنده ی مؤمن مرا خوار کند به من بی اعتنایی کرده است.