خطا از من است، می دانم

از من که سالهاست گفته ام " ایاک نعبد"

امــــــــــــــــــــــــــا

به دیگران هم دلسپرده ام...

از من که سالهاست گفته ام " ایاک نستعین"

امــــــــــــــــــــــــا

به دیگران هم تکیه کرده ام

امــــــــــــــــــــــــــــــــــــــا

رهایم نکن

بیش از همیشه دلتنگم

به اندازه ی تمام روزهای نبودنم...

خداوندا دل به تو سپرده ام

مرا به حال خود وا مگذار...

ﺍﻟـــــــﻮ ﺧــــــــﺪﺍ ﺟــــــــــﻮن سلام صدامو میشنوی؟؟!

ﻣﮕﻪ ﺩﻧﯿﺎﺭﻭ ﻧﯿﺎﻓﺮﯾﺪﯼ ﺗﺎ ﺑﻨﺪﻩ ﻫﺎﺗﻮ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﮐﻨﯽ؟

نگا ﮐﻦ ﺧﯿﻠﯿﺎ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺩﺍﺭﻥ ﺗﻘﻠﺐ ﻣﯿﮑﻨﻦ!

ﺑﻌﻀﯿﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺭﺍﺣﺖ ﺩﻝ ﻣﯿﺸﮑﻮﻧﻦ!

 
ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻥ هم ﻣﯿﺨﻨﺪﻥ!

ﯾﻪ ﻋﺪﻩ ﺧﯿﻠﯽ ﺭﺍﺣﺖ ﺩﺭﻭﻍ ﻣﯿﮕﻦ!

ﺑﻌﻀﯿﺎ ﺧﻮﺍﺏ بقیه رو میگیرن ﻭﻟﯽ ﺧﻮﺩﺷﻮﻥ ﺭﺍﺣﺖ ﻣﯿﺨﻮﺍﺑﻦ!

ﺑﻌﻀﯿﺎ ﺑﺎ ﺣﺮﻓﺎﺷﻮﻥ ﺍﺷک آدمو ﺩﺭﻣﯿﺎﺭﻥ!

ﺧﺪﺍیــــا ﭼﺮﺍ ﻫﯿﭽﯽ ﺑﻬﺸﻮﻥ ﻧﻤﯿﮕﯽ؟؟

«الفاطر» به معنای خلق کننده است.

وجه تسمیه ی ذات شریف پروردگار به اسم «فاطر» این است که خداوند عظیم الشأن عالم هستی و موجودات را از نیستی به هستی آورد و بر هر مخلوقی به قدر استحقاقش لباس هستی پوشاند.

حضرت علی می فرماید:

پدیده ها را از موادّی اَزَلی و اَبَدی نیافرید، بلکه آن ها را از نیستی به هستی آورد، و برای هر پدیده ای حَدّ و مرزی تعیین فرمود، و آن ها را به نیکوترین صورت زیبا آفرید.

خطبه 163 نهج البلاغه

ابراهیم خلیل الله از روی اخلاص می فرمود:

إِنِّي وَجَّهْتُ وَجْهِيَ لِلَّذِي فَطَرَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ حَنِيفًا وَمَا أَنَا مِنَ الْمُشْرِكِينَ¹
من به دور از انحراف و با قلبى حق‏گرا همه وجودم را به سوى كسى كه آسمان‏ها و زمين را آفريد ، متوجه كردم و از مشركان نيستم .

سوره مبارک الانعان¹

آیه شریفه

پــــــــــروردگــــــــــــــــــار

بنده ی من

صبح به انتظارت بودم نیامدی

ظهر به انتظارت نیامدی

آسمانم دلش گرفت، غروب شد نیامدی

لحظه های آمدنت را کاش می دیدی، عرشیانم به تو غبطه می خورند

در نماز، چنان در حضور منی که گویی آفریده ای جز تو ندارم

چه شد نخواستی با من باشی؟! چه شد نمازت را نخواندی؟!

وقتی خداوند موسی و هارون را به سوی فرعون فرستاد، به آن ها فرمود:

مبادا لباس فرعون شما را بترساند. چون سرنوشت او در دست من است و کامیابی او از نعمت های دنیا شما را به تعجب نیاندازد و همچنین زینت بولهوسان هم شما را وادار به شگفتی نکند. پس اگر می خواستم شما را با چیز هایی زینت می دادم که وقتی فرعون آن ها را ببیند بداند که از مقدار آن عاجز است. ولی بیشتر خواهان شما هستم. این است که شما را از مال دنیا محروم کرده ام. چون با بنده ی مؤمن خود، همین کار را می کنم و آن ها را از نعمت های دنیا مراقبت می کنم و باز می دارم. این کار من به دلیل این نیست که به آن ها اهمیت نمی دهم و یا اینکه آن ها در نزد من کوچکند، بلکه برای این است که نصیب خود را از دنیا به طور سالم و کامل بردارند. من بنده های مؤمن خود را با تواضع و خشوع و خوفی که در قلب آن ها جایگزین شود، زینت می دهم تا در اجساد آن ها هم آثارشان ظاهر می گردد. به آن ها درجات و بزرگی عطا می کنم و سیمای آن ها چنان است که شناخته می شوند.

ای موسی! برای آن ها فروتنی کن و نسبت به آنان مهربان و نرم باش. قلبت را در برابر آنان ذلیل کن و همچنین زبانت را در مقابل آنان نرم و ملایم بساز، بدان که هر کس بنده مؤمن مرا بترساند، خود را برای مخالفت امر من آماده کرده و در روز قیامت من خونخواه بنده های مؤمن خود می باشم.

دنـیای قـشنگی نـیستــــ

آدمـها مثل رودخانه های جاریـند....

زلال کـه بـاشی سنگهـایـتـــ را می بـینند،

بـرمیدارنـد ونـشانه میرونـد

درستـــ بـه سمتـــ خودتــــ..........

بـا این وجـــــود بـاز هم تو زلالــــــــ بـاش، مهربانــــــــ باش

فقط برای خـــــــــــدا

ایـن استــــ فـرق رودخانـه بـا مردابـــــ........

خدای من !!!

نه آن قدر پاکم که کمکم کنی و نه آن قدر بدم که رهایم کنی

میان این دو گمم !

هم خود را و هم تو را آزار میدهم .

هر چه قدر تلاش کردم نتوانستم آنی باشم که تو خواستی

و هرگز دوست ندارم آنی باشم که تو رهایم کنی

آنقدر بی تو تنها هستم که

بی تو یعنی “هیچ” یعنی “ پوچ ” !

چقدر خوشحال بود شیطان،

وقتی سیب را چیدم

گمان كرد فریب داده است مرا

نمیدانست تو پرسیده بودی كه

“مرا بیشتر دوستداری یا ماندن در بهشت را“؟!

خداوند خطاب به انسان می فرماید:

ای فرزند آدم مریض شدم به عیادتم نیامدی!

او با تعجب می گوید: پروردگارا چگونه از تو عیادت کنم در حالی که تو پروردگار جهانیان هستی؟!

خدا می فرماید: بنده ی من مریض شد، چنانچه به عیادت او می رفتی هر آینه مرا در کنار او می یافتی

از تو طلب آب کردم مرا سیراب ننمودی!

او می گوید: پروردگارا چگونه تو را سیراب کنم در حالی که تو پروردگار جهانیان هستی؟!

خدا می فرماید: بنده ی من از تو طلب آب کرد، چنانچه به او آب می دادی آن را در نزد من می یافتی

 از تو طعام و غذا خواستم مرا طعام ندادی!

او می گوید: پروردگارا چگونه تو را طعام دهم در حالی که تو پروردگار جهانیان هستی؟!

خدا می فرماید: بنده ی من از تو غذا و طعام خواست و اگر تو به او غذا می دادی آن را در نزد من می یافتی