دوستان و آشنایان شهید قدوسى (ره )، آن عالمِ مجاهد قدر ناشناخته ؛ درباره وى چنین نوشته اند:
((... او حتّى به مستحبّات ومكروهات ، بسیار اهمیّت مى داد. نماز شب را براى روحانى لازم مى دانست . یك شب در مسجد گوهر شاد با نگرانى خاصّى مى فرمود: برایم بسیار ناگوار و غیر منتظره بود كه شنیدم ؛ یكى از اساتید مدرسه [حقّانى ] مقیّد به نماز شب نیست . با ایشان صحبت كردم ، معلوم شد سبكى معده را در شب رعایت نمى كند.⁽¹⁾
((... تَهَجّد و نماز شب ، و دعاهاى متنوّع و مأ ثور، جایگاه خاصّى نزد او داشت . كمتر مجلسى بود كه قدوسى در آن سخن گوید: ولى نماز شب و اهمیّت آن مطرح نشود. او معتقد بود طلبه اى كه نتواند خواب و بستر گرم را رها كرده ، براى نماز شب از آن بگذرد، در آینده از خیلى چیزها نخواهد گذشت ... او ریا را آفت اخلاص مى دانست و در عین حال مى گفت : گاهى شیطان با همین حربه ریا، نفس را بر شما حاكم مى سازد. و به اسم این كه ((شاید ریا شود)) مانع نماز شب شما مى شود و جلو مناجات و دعاى شما را مى گیرد...
عصر روز عرفه ، با این كه براى درس اهمیّت فوق العاده اى قائل بود، كلاسها را تعطیل مى كرد تا طلاّب ، دعاى ((عرفه )) بخوانند. براى محصّلین پیك نیك مسجد ((جمكران )) تشكیل مى داد تا در آن مسجد دعا و نماز برگزار شود. محبوبترین و والاترین محصّل مدرسه ، مطرح مى كردند، اگر به جاى نماز شب و دعا به مطالعه پرداخته شود، بهتر خواهد بود؛ مى گفت : ولى حضرت آیة اللّه العظمى خمینى مى فرمودند: نماز شب وقت چندانى نمى گیرد و بدین وسیله ضرورت تعبّد را در كنار تعلّم ، گوشزد مى كرد. او مى گفت : طلبه اى كه هنگام نماز شب بیدار باشد و نماز شب نخواند از اشرار خواهد بود.))⁽²⁾
((... این مرد بزرگ و مربّى نمونه ، نماز شبش ترك نمى شد و هر وقت شب بیدار مى شد تجدید وضو مى كرد و بعد مى خوابید، چون خود را در محضر خداوند مى دید.))⁽³⁾
خوشا به حال این ستارگان پر نور شبهاى ظلمانى و مصادیق این دو آیه شریفه :
((كانُوا قَلیلاً مِنَ الْلّیْلِ ما یَهْجَعُونَ، وَ بِالاَْسْحارِهُمْ یَسْتَغْفِرُونَ)).⁽⁴⁾
- شبها اندكى مى خفتند و سحرگاهان آمرزش مى خواستند.
امام على علیه السلام ، درباره این گونه انسانها مى فرماید:
- ((خوشبخت و سعادتمند آن كه : فرائض پروردگار خویش را انجام دهد. رنجها را - مانند سنگ آسیا - خورد كند. شب هنگام از خواب دورى گزیند. آنگاه كه سپاه خواب حمله مى آورد، زمین را فرش و دست خود را بالش ‍ قرار مى دهد، در زمره گروهى كه بیم روز بازگشت ، خواب از چشمشان ربوده و پهلوهاشان از خوابگاهشان جا خالى كرده است و لبهایشان به ذكر پروردگارشان در زمزمه است . ابرهاى گناهان بر اثر استغفار مداومشان بر طرف شده است . آنانند حزب خدا، همانا تنها آنان رستگارانند.⁽⁵⁾

1-یادنامه شهید آیت اللّه قدوسى : 76، 77.
2-یادنامه شهید آیت اللّه قدوسى : 129 - 130. شایان ذكر است كه مرحوم قدّوسى چندین سال مدیریّت مدرسه ((حقّانى )) را به عهده داشتند و به بهترین وجه آن را اداره كردند و طلاّب فاضل و متعهّدى تربیت كرده و پرورش دادند.
3-همان : 66.
4-سوره ذاریات : 17 - 18.
5-سیرى در نهج البلاغه : 246.