1- «عن الحسین بن خالد عن الرضا ع قال قال أبو عبد الله ع من اتخذ خاتما فصه عقیق لم یفتقر و لم یقض له إلا بالتی هی أحسن؛ حسین بن خالد از امام رضا (ع) نقل کرده است که امام صادق (ع) فرمود: کسى که انگشترى به دست خود کند که نگین آن عقیق باشد، (به برکت آن) تنگدست نخواهد شد، و حاجتهایش برآورده نمى شود مگر به بهترین صورت».
2- «عن عبد الرحیم القصیر قال بعث الوالی إلى رجل من آل أبی طالب فی حیاته [جنایة فمر بأبی عبد الله ع فقال أتبعوه بخاتم عقیق قال فأتبع بخاتم عقیق فلم یر مکروها؛ عبدالرحیم قصیر نقل مى کند که: حاکمى، مردى از خاندان ابوطالب را به اتهام جرمى احضار کرد، به امام صادق (ع) برخورد، حضرت فرمود که: انگشترى عقیق همراه او باشد، فرمان بردند و گزند حاکم به آن مرد نرسید».
3- «عن عمر بن [أبى المقدام عن أبی جعفر ع قال مر به رجل مجلود فقال أین کان خاتمه العقیق أما إنه لو کان علیه ما جلد؛ عمرو بن ابى مقدام نقل کرده است: مردى که تازیانه خورده بود، به امام محمد باقر (ع) برخورد، حضرت فرمود: انگشترى عقیق او کجا بود؟ همانا اگر با او بود، تازیانه نمى خورد».
4- «و روی فی حدیث آخر قال أبو عبد الله ع العقیق حرز فی السفر؛ و در حدیث دیگرى از امام صادق (ع) روایت شده است که: عقیق ایمنى است در سفر».
5- «عن الحسین بن مزید عن أبی عبد الله جعفر بن محمد عن أبیه عن آبائه عن أمیر المؤمنین ع قال تختموا بالعقیق یبارک الله علیکم و تکونوا فی أمن من البلاء؛ حسین بن مزید از امام صادق (ع)، و آن حضرت از پدران بزرگوارش (ع) از امیر مؤمنان على (ع) نقل کرده است که فرمود: انگشترى عقیق به دست کنید که خدا شما را برکت دهد، و از بلا در امان باشید».
6- «و بهذا الإسناد قال شکا رجل إلى رسول الله ص أنه قطع علیه الطریق فقال له هلا تختمت بالعقیق فإنه یحرز من کل سوء؛ و به همین سند روایت شده است که مردى نزد رسول خدا (ص) شکایت کرد که راهزنان راه را بر او گرفته اند، حضرت به او فرمود: چرا انگشترى عقیق در دست نداشتى؟ زیرا انگشترى عقیق انسان را از هر گزندى مصون مى دارد».
7- «و فی حدیث آخر قال أبو جعفر ع من تختم بالعقیق لم یزل ینظر الحسنى ما دام فی یده و لم یزل علیه من الله عز و جل واقیة؛ و در حدیث دیگرى امام محمد باقر (ع) فرموده است: کسى که انگشترى عقیق در دست کند، -تا زمانى که آن را در دست داشته باشد- همواره نیکى مى بیند، و پیوسته نگهبانى از جانب خداوند او را محافظت مى کند».
8- «عن عقیل بن المتوکل المکی یرفعه عن جعفر بن محمد عن أبیه عن جده ع قال من صاغ خاتما عقیقا فنقش فیه محمد نبی الله و علی ولی الله وقاه الله میتة السوء و لم یمت إلا على الفطرة؛ عقیل بن متوکل مکى -بى آنکه راویان پیش از خود را نام ببرد- از امام صادق (ع)، و آن حضرت از پدرش از جد بزرگوارش (ع) نقل کرده است که فرمود: کسى که بر خاتم عقیق انگشترى خود این نقش را حک کند: «محمد نبى الله و على ولى الله» خداوند او را از مرگ بد در امان مى دارد و نمى میرد مگر بر فطرت».
9- «عن علی بن محمد بن إسحاق الشیبانی رفعه إلى أبی عبد الله ع قال ما رفعت کف إلى الله عز و جل- أحب إلیه من کف فیها عقیق؛ على بن محمد -بى آنکه از راویان پیش از خود نام ببرد- از امام صادق (ع) روایت کرده است که فرمود: هیچ دستى که به درگاه خداوند دراز مى شود محبوبتر از دستى که بر آن انگشترى عقیق باشد، نیست».
10- «عن الحسین بن علی بن بنت إلیاس الخزاز عن الرضا ع قال من ساهم بالعقیق کان سهمه الأوفر؛ حسن بن على بن بنت الیاس خزاز از امام رضا (ع) روایت کرده است که فرمود: کسى که با عقیق در قرعه شرکت کند (قرعه را با دستى که انگشترى عقیق در آن است، درآورد) بهره بیشترى نصیب او خواهد شد».
11- «عن زیاد العبدی عن موسى بن جعفر عن أبیه جعفر بن محمد عن أبیه محمد بن علی عن أبیه علی بن الحسین عن أبیه الحسین بن علی ع قال لما خلق الله عز و جل موسى بن عمران کلمه على طور سینا ثم اطلع على الأرض اطلاعة فخلق من نور وجهه العقیق ثم قال آلیت بنفسی على نفسی ألا أعذب کف لابسه إذا تولى علیا بالنار؛ زیاد قندى از حضرت موسى بن جعفر، از پدران بزرگوارش (ع) از حسین بن على (ع) روایت کرده است که فرمود: هنگامى که خداوند، موسى بن عمران را آفرید و در طور سینا با او سخن گفت، بر زمین نظرى افکند و از نور روى خود، عقیق را آفرید، آنگاه فرمود: بحق خودم بر خود لازم کردم که کسى را که (انگشترى) عقیق دست کند، به آتش عذاب نکنم، به شرط آنکه على (ع) را دوست داشته باشد».