حکم خلوت کردن زن و مرد نامحرم و نماز خواندن در آنجا

 حکم خلوت کردن زن و مرد نامحرم و نماز خواندن در آنجا

38243050619203266010.jpg;

   جواب: اگر مرد و زن نامحرم در محل خلوتى باشند كه كسى در آنجا نباشد و ديگرى هم نمى ‏تواند وارد شود« اراکی، گلپایگانی و صافی: حرام است چه به ذکر خدا مشغول باشند یا صحبت دیگر، خواب باشند یا بیدار«گلپایگانی و صافی: و نمازشان هم در آنجا صحیح نیست» ولی اگر طوری باشد که کسی دیگر بتواند وارد شود یا بچه ای که خوب یا بد را می فهمد در آنجا باشد اشکال ندارد» چنانچه بترسند كه به حرام بيفتند بايد از آنجا بيرون‏ بروند.«نوری: و نمازشان در آنجا صحیح نیست، ولی اگر طوری باشد که کسی دیگر بتواند وارد شود یا بچه ای که خوب یا بد را می فهمد در آنجا باشد اشکال ندارد».

حضرات آیات خوئی، تبریزی و فاضل لنکرانی: ماندن مرد و زن نامحرم در محل خلوتی که کسی در آنجا نیست و دیگری هم نمی تواند وارد شود در صورتی که احتمال فساد برود جایز نیست ولی اگر طوری باشد که کسی دیگر بتواند وارد شود یا بچه ای که خوب یا بد را می فهمد در آنجا باشد یا احتمال فساد نرود اشکال ندارد.

ایت الله زنجانی: ماندن مرد و زن نامحرم در محل خلوتی که خطر ارتکاب حرام باشد حرام است.

ایت الله مکارم شیرازی: احتیاط واجب آن است که مرد و زن نامحرم در محل خلوتی که کسی در آنجا نیست و دیگری هم نمی تواند وارد شود نمانند حتی اگر در آنجا نماز بخوانند نماز آنها اشکال دارد.

ایت الله سیستانی: ماندن مرد و زن نامحرم در محل خلوتی که کسی در آنجا نیست در صورتی که احتمال فساد برود حرام است هر چند طوری باشد که کسی دیگر بتواند وارد شود ولی اگر احتمال فساد نرود اشکال ندارد.

پی نوشت:

مسئله 2445 رساله سیزده مرجع

 


ادامه مطلب


[ دوشنبه 29 تیر 1394  ] [ 2:21 PM ] [ فروزان ]
[ نظرات(0) ]

حد ترخص

حد ترخص

16154746860782941902.jpg;

  بسیاری از مردم این روزها با خنک تر شدن هوا،  بار سفر بسته و به قصد زیارت و یا گشت و گذار در طبیعت راهی سفر می شوند. و از این فرصت تعطیلات تابستانی  بهترین استفاده را می کنند. چنانچه معلوم هست  هر کسی که به قصد مسافرت ، حرکت کند و به حد ترخص برسد، باید نمازش را شکسته بخواند یعنی نمازهای چهار رکعتی خود را دو رکعتی بخواند. ولی نماز صبح و مغرب خود را باید کامل بخواند..

حد ترخص به میزان مسافت و فاصله از شهر(وطن یا جایی که اقامت ده روز داشته) گفته می شود که مسافری که قصد سفر به اندازه مسافت شرعی (یعنی رفت و برگشت 45 کیلومتر) را دارد باید نماز وروزه خود را  بعد از آن شکسته بخواند. یعنی اگر کسی مثلا قصد دارد از یزد به مشهد مسافرت برود ، وقتی از شهر یزد به اندازه ای دور شود که دیوار شهر را نبیند و یا صدای اذان را نشنود ، با اینکه هنوز 22 کیلومتر را طی نکرده هست، ولی باید نماز خود را شکسته بخواند. و از طرف دیگر  اگر  کسی از مسافرت به وطن خود برگشت ، و به اندازه ای رسید که دیوار شهر را می بیند و صدای اذان آن شهر را می شنود، باید نماز را کامل بخواند.
بنابراین حد ترخص با مسافت شرعی فرق می کند ، مسافت شرعی یعنی مقدار مسافتی که اگر کسی  قصد تردد به آن مقدار را داشته باشد ، از نظر شرعی مسافر محسوب می شود. که میزان مسافت آن ، رفت و برگشت حدود 45 کیلومتر می باشد. پس اگر کسی  قصد تردد کمتر از این مسافت را داشته باشد ، حتی اگر از حد ترخص بگذرد ، مسافر محسوب نمی شود و باید نمازش را کامل بخواند.مسافت شرعی همان سفری که رفت و برگشت آن 45 کیلومتر می باشد. ولی از کجا باید نمازمان را شکسته بخوانیم؟ وقتی از حد ترخص رد شدیم یعنی وقتی دیوار شهر را ندیدیم و صدای اذان را نشنیدیم.
بنابراین وقتی شما میخوای سفری رو شروع کنی یعنی به قصد سفر حرکت کردی همین که از حد ترخص رد شدی ، باید نمازت رو شکسته بخونی حتی اگه به 22.5 کیلومتر نرسیدی.

 پی نوشت ها:
استفتاءات مقام معظم رهبری س 640، رساله آیت الله بهجت م 1068، رساله آیت الله وحید م

 


ادامه مطلب


[ دوشنبه 29 تیر 1394  ] [ 2:17 PM ] [ فروزان ]
[ نظرات(0) ]

رحمت گسترده الهی

رحمت گسترده الهی

85136437599083808564.jpg;
   ألرَّحْمنِ الرَّحِیمِ «3» (خدایی كه) بخشنده و مهربان است. نكته ها «رحمان» و «رحیم» ، هر دو از ریشه ی «رحمت» هستند، امّا اولی بیانگر رحمتِ عامّ الهی به
تفسیر آیات برگزیده . ج1، ص: 112
همه ی موجودات و دوّمی بیانگر رحمت ویژه ی الهی به انسان است. خداوند، نزول رحمت را بر خود واجب كرده است: «كتب ربّكم علی نفسه الرّحمة» [1]و رحمت او بر همه چیز سایه گسترده است: «رحمتی وسعت كلّ شی ء» . [2] پیامبران و كتاب های آسمانی او مایه رحمت اند: «رحمةً للعالمین» [3]و آفرینش و پرورش او بر اساس رحمت است و اگر عقوبت می كند از روی لطف است. بخشیدن گناهان و پذیرش توبه ی بندگان و پوشیدن عیب های آنان و دادن فرصت برای جبران خطاها، همه مظاهر رحمت اوست. پیام ها 1. ربوبیت الهی و تدبیر امور بندگان، همراه محبّت و بر اساس رحمت است: «ربّ العالمین. الرحمن الرحیم» ؛ 2. همچنان كه آموزش نیازمند رحم و مهربانی است: «الرّحمن علّم القرآن» ، [4] تربیت نیز باید بر اساس رحم و مهربانی باشد: «ربّ العالمین. الرّحمن الرّحیم» ؛ 3. رحمانیّت خداوند، دلیل ستایش اوست: «الحمد للّه. . . الرّحمن الرّحیم» .
[1] . انعام (6) : 54.
[2] . اعراف (7) : 156.
[3] . انبیاء (21) : 107.
[4] . الرّحمن (55) : 1 و 2.
 
 
 

 


ادامه مطلب


[ دوشنبه 29 تیر 1394  ] [ 2:15 PM ] [ فروزان ]
[ نظرات(0) ]

قیامت، جلوه ای از رحمت الهی

قیامت، جلوه ای از رحمت الهی

42633169750328498413.jpg;
   مَالِكِ یَوْمِ الدِّینِ «4» (خدایی كه) مالك روز جزاست. نكته ها مالكیّت خداوند، حقیقی است و همراه احاطه و سلطه ی دایمی است؛ ولی مالكیّت بشر، امری اعتباری و قراردادی است و به قیامت منتقل نمی شود. با آنكه خداوند مالك دنیا و آخرت است، ولی مالكیّت او در قیامت جلوه ی دیگری دارد: * در آن روز تمام واسطه ها و اسباب دنیوی قطع می شود: «تَقَطَّعَتْ بِهِمُ اْلأَسْبابُ» ؛ * [1]
تفسیر آیات برگزیده . ج1، ص: 113
نسبت ها و خویشاوندی ها از بین می رود: «فَلا أَنْسابَ بَیْنَهُمْ» ؛ [2] * مال و ثروت و فرزندان، ثمری ندارد: «لایَنْفَعُ مالٌ وَ لا بَنُونَ» ؛ [3] * بستگان و نزدیكان نیز فایده ای نمی رسانند: «لَنْ تَنْفَعَكُمْ أَرْحامُكُمْ» ؛ [4] * نه زبان، اجازه ی عذرتراشی دارد و نه فكر، فرصت تدبیر. تنها راه چاره، لطف خداوند است كه صاحب اختیار آن روز است. لفظ «دین» در قرآن به دو معنا به كار رفته است: الف) كیش و آیین: «إِنَّ الدِّینَ عِنْدَ اللّهِ اْلإِسْلامُ» ؛ [5] ب) حساب و جزا: «مالِكِ یَوْمِ الدِّینِ» . مراد از یوم الدّین، روز قیامت است كه روز كیفر و پاداش می باشد. «یَسْئَلُونَ أَیّانَ یَوْمُ الدِّینِ» ؛ [6] می پرسند روز قیامت چه وقت است؟ قرآن در مقام معرّفی این روز، چنین می فرماید: «ثُمَّ ما أَدْراكَ ما یَوْمُ الدِّینِ * یَوْمَ لاتَمْلِكُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَیْئاً وَ اْلأَمْرُ یَوْمَئِذٍ لِلّهِ» ؛ [7](ای پیامبر) نمی دانی روز جزا چه روزی است؟ روزی كه هیچ كس برای كسی كارآیی ندارد و در آن روز حكم و فرمان تنها از آنِ خداست. «مالك یوم الدّین» در كنار «الرّحمن الرّحیم» بیانگر آن است كه بشارت و انذار باید در كنار هم باشند. نظیر آیه ی شریف دیگر كه می فرماید: «نَبِّئْ عِبادِی أَنِّی أَنَا الْغَفُورُ الرَّحِیمُ وَ أَنَّ عَذابِی هُوَ الْعَذابُ اْلأَلِیمُ» ؛ [8] به بندگانم خبر ده كه من بسیار مهربان و آمرزنده ام، ولی عذاب و مجازات من نیز دردناك است. چنان كه در آیه ای دیگر نیز چنین می فرماید: «قابِلِ التَّوْبِ شَدِیدِ الْعِقابِ» ؛ [9] خداوند، پذیرنده ی توبه ی مردمان و عقوبت كننده ی شدید گناهكاران است.
تفسیر آیات برگزیده . ج1، ص: 114
پیام ها 1. قیامت، پرتوی از ربوبیّت الهی است: «ربّ العالمین. . . مالك یوم الدین» ؛ 2. قیامت، جلوه ای از رحمت خداوند است: «الرّحمن الرّحیم. مالك یوم الدین» ؛ 3. قیامت، روز حساب است نه عمل؛ روز برداشت است نه كاشت: «یوم الدین» .
[1] . بقره (2) : 166.
[2] مو. منون 23 101
[3] شعراء 26 88
[4] ممتحنه 60 3
[5] آل عمران 3 19
[6] ذاریات 51 12
[7] انفطار 82 18 91
[8] حجر 15 49 50
[9] غافر 40 3

 


ادامه مطلب


[ دوشنبه 29 تیر 1394  ] [ 2:12 PM ] [ فروزان ]
[ نظرات(0) ]