فانظر الی عرشی، قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - فنظرت الی عظمة ذهبت لها نفسی و غشی علی فالهمت ان قلت: سبحان ربی العظیم و بحمده لعظم ما رأیت. فلما قلت ذلک تجلی الغشی‏ء عنی حتی قلتها سبعاً الهم ذلک، فرجعت الی نفسی کما کانت...؛
به عرش من بنگر، رسول الله (ص) فرمود: پس به آن چنان عظمتی نگریستم که بی‏هوش شدم آن گاه به من الهام شد و به جهت عظمت آنچه که دیدم، گفتم، منزه است پروردگار بزرگ من و سپاس او راست چون این را بگفتم، از حالت غشوه به در آمدم و با الهامی که به من می‏شد، هفت بار آن ذکر را گفتم و کاملاً به حالت طبیعی خود بازگشتم...
(علل الشرایع، ج 2، ص 312)