نماز امام هفتم(ع) در زندان

عبداللّه غروى مى گويد:(روزى پيش فضل بن ربيع وزير هارون رفتم و ديدم كه او بالاى پشت بام است. چون نزديك او رفتم به من گفت):(نزديك تر بيا).من نزديك او رفتم. فضل به من گفت: (ازاين سوراخ به داخل اتاق نگاه كن).چون نگاه كردم گفت: (چه مى بينى) گفتم: (گويا جامه و لباسى است كه بر روى زمين پهن شده).فضل گفت: (بيشتر دقت كن).چون بيشتر دقت كردم گفتم: (مثل اين كه مردى در حال سجده است).فضل گفت: (اين مرد موسى بن جعفر(ع) است كه من شبانه روز مواظب او هستم و هميشه او را در اين حالت مى بينم. چون نماز صبح را مى خواند ساعتى پس از نماز به دعا و تعقيبات نماز مى پردازد تا خورشيد طلوع كند بعد به سجده مى رود و سر از سجده بر نمى دارد تا ظهر شود و كسى را مأمور كرده كه موقع ظهر را به او اطلاع بدهد. وقتى به او اطلاع مى دهند مشغول نماز ظهر مى شود بدون اين كه وضو بگيرد و من مى فهمم كه در سجده به خواب نرفته پس مشغول نماز است تا از نماز عصر فارغ شود. آن وقت به سجده مى رود تا غروب خورشيد.وقتى مغرب شد نماز مغرب را شروع به خواندن مى كند بدون اين كه وضويى بگيرد مشغول نماز مى شود تا نماز عشاء را مى خواند بعد از نماز با مقدارى غذا افطار مى كند سپس تجديد وضو كرده و به سجده مى رود. بعد از مدتى سر از سجده برداشته و مقدار كمى مى خوابد سپس بلند شده و وضو گرفته و بلند شده مشغول نماز مى شود تا اذان صبح و در اين مدتى كه من او را زير نظر گرفته ام همين حالت را داشته است)(1).

(1)پرواز در ملكوت به نقل از تفسير اهل بيت.