مراقبت از رکوع و سجود
مراقبت از رکوع و سجود
کتب امیرالمؤمنین - علیه السلام - الی محمد بن ابی بکر:
انظر رکوعک و سجودک، فان النبی - صلی الله علیه و آله - کان اتم الناس صلاة و احفظهم لها و کان اذا رکع قال: سبحان ربی العظیم و بحمده ثلاث مرات و اذا رفع صلبة قال: سمع الله لمن حمده. اللهم لک الحمد ملء سمواتک و ملء ارضک و ملء من شئت من شیء فاذا سجد قال: سبحان ربی الاعلی و بحمده ثلاث مرات؛
امام علی (ع) به محمد بن ابوبکر نوشت: به رکوع و سجودت بنگر و مراقب آن باش زیرا پیامبر (ص) بهتر از همه مردم نماز را به اتمام میرساند و آن را حفظ میکرد و وقتی به رکوع میرفت سه بار میگفت: سبحان ربی العظیم و بحمده و وقتی که از رکوع برمیخاست، میگفت: سمع الله لمن حمده، الله لک الحمد ملء سمواتک و ملء ارضک و ملء ما شئت من شیء؛ (خداوند میشنود کسی را که او را ستایش میکند. خدایا! به اندازه ظرفیت آسمانهایت و زمین، و به اندازه ظرفیت هرچه میخواهی، تو را سپاس) و وقتی به سجده میرفت، سه بار میگفت: سبحان ربی الاعلی و بحمده.
(بحارالانوار، ج 85، ص 104)
ادامه مطلب
گفتن ذکر رکوع و سجود از آیه قرآن
گفتن ذکر رکوع و سجود از آیه قرآن
قال الصادق - علیه السلام -:
سبح فی رکوعک ثلاثاً تقول: سبحان ربی العظیم و بحمده ثلاث مرات، و فی السجود ثلاث مرات سبحان ربی الاعلی و بحمده لأن الله - عزوجل - لما انزل علی نبیه فسبح باسم ربک العظیم قال النبی - صلی الله علیه و آله -: اجعلوها فی رکوعکم، فلما انزل الله سبح اسم ربک الاعلی قال: اجعلوها فی سجودکم فان قلت: سبحان الله سبحان الله سبحان الله اجزاک و تسبیحة، واحدة تجزی للمعتل و المریض والمستعجل؛
در رکوعت سه بار خدا را چنین بگو: سبحان ربی العظیم و بحمده و در سجده سه بار سبحان ربی الاعلی و بحمده زیرا وقتی خداوند بر پیامبرش آیه فسبح باسم ربک العظیم را نازل فرمود: پیامبر (ص) فرمود: آن را در سجده بگویید و وقتی سبح اسم ربک الاعلی را نازل کرد، پیامبر دستور داد: آن را در سجده بگویید و اگر بگویی سبحان الله سبحان الله سبحان الله، کافی است و یک تسبیح برای شخص معذور و بیمار و کسی که عجله دارد، کفایت میکند.
(بحارالانوار، ج 85، ص 116)
ادامه مطلب
علت تسبیح در رکوع و سجود
علت تسبیح در رکوع و سجود
قال الرضا - علیه السلام -:
فان قال: فلم جعل التسبیح فی الرکوع و السجود قیل: لعلل منها ان یکون العبد مع خضوعه و خشوعه و تعبده و تورعه و استکانته و تذلله و تواضعه و تقربه الی ربه مقدساً له ممجداً مسبحاً معظماً شاکراً لخالقه و رازقه، فلا یذهب به الفکر و الامانی الی غیر الله؛
اگر کسی بگوید: چرا دستور تسبیح در رکوع و سجود داده شده؟ در پاسخ گفته میشود علتهایی دارد، از جمله این که بنده در برابر خدا، خضوع و خشوع و تعبد و ورع و آرامش و خواری و فروتنی نماید و تقربش به سوی خدا باشد، و او را تقدیس و تسبیح و تمجید و تعظیم نماید، و سپاسگزار آفریننده و روزی دهنده خود باشد و اندیشه و فکر و آرزوهایش وی را به سوی غیر خدا نکشاند.
(بحارالانوار، ج 85، ص 101)
ادامه مطلب
فلسفه ذکر رکوع و سجود
فلسفه ذکر رکوع و سجود
عن هشام بن الحکم عن ابی الحسن موسی - علیه السلام - قال:
قلت له: لای علة یقال فی الرکوع: سبحان ربی العظیم و بحمده و یقال فی السجود سبحان ربی الاعلی و بحمده قال: یا هشام ان الله لما اسری بالنبی - صلی الله علیه و آله - و کان من ربه کقاب قوسین او ادنی رفع له حجاب من حجبه فکبر رسول الله - صلی الله علیه و آله - سبعاً حتی رفع له سبح حجب، فلما ذکر ما رأی من عظمة الله ارتعدت فرائضه فانبرک علی رکبتیة و اخذ یقول: سبحان ربی العظیم و بحمده فلما اعتدل من رکوعه قائماً و نظر الیه فی موضع اعلی من ذلک الموضع خر علی وجهه و جعل یقول: سبحان ربی الاعلی و بحمده فلما قال سبع مرات سکن ذلک الرعب فلذلک جرت به السنة؛
هشام بن حکم از امام موسی کاظم (ع) پرسید: چرا در رکوع سبحان ربی العظیم و بحمده و در سجده سبحان ربی الاعلی و بحمده گفته میشود؟ فرمود: ای هشام! چون خدای تبارک و تعالی پیامبر (ص) را به معراج برد و آن حضرت به پروردگارش به اندازه قاب قوسین او ادنی نزدیک گشت حجابی از حجابهایش را از پیش او به کنار زد و از این رو، رسول خدا (ص) هفت تکبیر گفت تا اینکه هفت حجاب به کنار رفت. پس از آن که این دیدنیها در ذهن پیامبر (ص) یادآوری شد، رگهای گردنش به لرزه افتاد و دستها را به زانو گذاشت و شروع کرد به گفتن سبحان ربی العظیم و بحمده وقتی از حالت رکوع برخاست و نگاه کرد و به جایگاه بالاتری از آنچه دیده بود نگریست روی زمین افتاد و گفت: سبحان ربی الاعلی و بحمده وقتی این جملات را هفت بار تکرار کرد، حالت رعب از او برطرف گردید از این رو، سنت بر این جاری شد.
(بحارالانوار، ج 85، ص 103)
ادامه مطلب