🌹 اگر در هر نماز خود پیشرفت معنوی داشته باشیم، احساس خسته کننده بودن و تکراری بودن نمی کنیم 🌹
🌹 اگر در هر نماز خود پیشرفت معنوی داشته باشیم
,احساس خسته کننده بودن و تکراری بودن نمی کنیم 🌹
ادامه مطلب
🔸 آیا اهلبیت (علیهم السلام) هم دچار وسوسۀ شیطان می شدند که برای دوری از آن نماز می خواندند؟ 🔸
🔸 آیا اهلبیت (علیهم السلام) هم دچار وسوسۀ شیطان می شدند که برای دوری از آن نماز می خواندند؟ 🔸
🌻 در پاسخ لازم است ابتدا به روایتی از پیامبر اکرم اشاره نماییم که فرمودند: تا وقتى آدمى از نمازهاى پنجگانه خويش محافظت میکند، شيطان از او ترسان و گريزان است؛ ولی هنگامی که نمازها را تباه كند شيطان بر او دست مى يابد و او را به گناهان بزرگ مى كشاند. (1)
🌻 بنابراین نه تنها اهلبیت (علیهم السلام) بلکه هر کس که مراقب نمازهایش باشد شیطان اصلا به او نزدیک نمی شود؛ تا چه رسد به اینکه بخواهد او را وسوسه کند. لذا اهلبیت (علیهم السلام) با محافظت بر نماز، شیطان را از خود دفع می کردند؛ در همان حال که برخی گناهکاران نیز با پناه بردن به نماز، وسوسۀ شیطان را از خود رفع میکنند. بنابراین اثر نماز برای معصومان(علیهم السلام) دفع و برای گناهکاران رفع وسوسه شیطان است. (2)
🌻 به تصریح قرآن: نماز بازدارندۀ از فحشا و منکر است (3)؛ به این معنا که نماز باعث میشود کسی که اهل گناه است کمکم این آلودگی از او رفع شود و آنکه اهل گناه نیست، نسبت به گناه، نوعی عصمت پیدا کند و هواهای نفسانی بر او غلبه نکنند و گناه از او دفع گردد. بهعبارتی نماز هم جنبۀ پیشگیری از گناه دارد و هم درمان بیماری گناه.
📚 (1) "لا يَزَالُ الشَّيْطَانُ ذَعِراً مِنَ الْمُؤْمِنِ مَا حَافَظَ عَلَى الصَّلَوَاتِ الْخَمْسِ فَإِذَا ضَيَّعَهُنَّ تَجَرَّأَ عَلَيْهِ فَأَدْخَلَهُ فِي الْعَظَائِمِ"؛ (كافي (ط - دار الحديث) ؛ ج6 ؛ ص20)
(2) رفع در مورد چیزی است که در خارج موجود باشد؛ ولی دفع در مورد چیزی است که موجود نيست؛ ولی زمينۀ وجود یافتن آن فراهم است. به عبارتی، دفع همان پيشگيری است.
(3) "انَّ الصَّلاهَ تَنهی عَنِ الفَحشاءِ وَ المُنکَر"؛ (عنکبوت: 45)
🔸 آیا اهلبیت (علیهم السلام) هم دچار وسوسۀ شیطان می شدند که برای دوری از آن نماز می خواندند؟ 🔸
ادامه مطلب
آیا درآوردن تیر را از پای امیر مؤمنان در نماز و متوجه نشدن ایشان سند تاریخی دارد؟
🌷﷽؛
💫 آیا درآوردن تیر را از پای امیر مؤمنان در نماز و متوجه نشدن ایشان سند تاریخی دارد؛ اگر صحت دارد با زکات دادن در رکوع چگونه قابل جمع است؟ 💫
1. اولین نکتهای که باید به یاد داشت این است که درآوردن تیر از پای آن حضرت در حال نماز و متوجه نشدن ایشان مطلبی تاریخی است و اولین بار فخر رازی از اهل سنت و ملا احمد نراقی از شیعیان آن را نقل کرده است (1) و واقعیت آن یقینی نیست؛ در حالیکه بر اساس آیۀ قرآن، اینکه حضرت علی در حالت رکوع، انگشتر خود را به آن سائل داده، یقینی است. (2) پس اگر قرار باشد یکی از این دو را بپذیریم، قطعاً سخن قرآن را میپذیریم.
2. نکتۀ دوم اینکه به نظر میرسد انگیزۀ فخر رازی این بوده که فضیلت بزرگِ بخشیدن انگشتر در نماز را که در قرآن کریم در شأن حضرت علی آمده است، زیر سؤال ببرد و بگوید علی در حال نماز غرق توجه به خداست؛ پس این آیه در شأن او نیست؛ بلکه دربارۀ فرد دیگری نازل شده است. (3)
3. نکتۀ سوم اینکه از روایات به دست میآید پیامبر (ص) و اهلبیت (علیهم السلام) در نماز همیشه حالات یکسانی نداشته اند؛ برای نمونه پیامبر اکرم در نماز جماعت متوجه گریه کودک میشود و با سرعت نماز را تمام میکند. (4) گفتنی است معنى غرق شدن در توجه به خدا اين نيست كه انسان بى اختيار احساس خود را از دست بدهد بلكه با اراده خويش توجه خود را از آنچه در راه خدا و براى خدا نيست بر مى گرداند. (5)
4. نکتۀ چهارم، اگر هم ماجرای بیرون کشیدن تیر، حقیقت داشته باشد این کار (بخشیدن انگشتر در نماز) از قبیل عبادت در عبادت بوده؛ یعنی (به تعبیر قرآن) زکات در نماز؛ و حضور قلب ایشان در نماز از بین نرفته است. مانند جریان دو شتری است که برای پیغمبر اکرم آوردند و حضرت بنا گذاشتند یکی از آنها را به کسی که دو رکعت نماز با حضور قلب بخواند، بدهند. هیچ کدام از اصحاب نتوانستند جز حضرت علی .
درحالیکه ایشان حین نماز به ذهنشان آمد هر کدام را که چاق تر است، در راه خدا انفاق کند. این فکر در حال نماز، با حضور قلب ایشان منافاتی نداشت؛ زیرا این خود عبادتی دیگر بود در ضمن عبادت نماز. (6)
5. و نکتۀ آخر، بر اساس روایات، آن سائلی که از حضرت علی درخواست کمک کرد، یکی از فرشتگان الهی بود و سائلان دیگری که از سایر امامان درخواست کمک میکنند، نیز از فرشتگان هستند (7) تا دلیلی برای امامت آنان باشد.
📚 (1) ملا احمد نراقی، معراج السعادة، ص 823.
(2) منابعى كه اين حديث در آن ذكر شده، عبارت است از: تفسير طبرى، ج 7 ص 165
تفسير فخر رازى، ج 3، ص 8 431
تفسير درالمنثور، ج 2، ص 9 393
كنزالعمال، ج 6، ص 391. و...
(3) فخر رازی، مفاتیح الغیب، ج 12، ص 386.
(4) اصول کافی، ج6، ص48).
(5) تفسير نمونه، ج4، ص 428
(6) اصول کافی، ج2، ص11
ادامه مطلب
می گویند مولا علي (علیه السلام) هر شب هزار رکعت نماز مي خواندند؟
🌷﷽؛
✳️ می گویند مولا علي (علیه السلام) هر شب هزار رکعت نماز مي خواندند؟ مگر قرآن نمی فرمایند: «إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يُوحى إِلَيَ...». اين کار که از آدم معمولي بر نمي آید؟ پس چطور مولا چنین می کردند و آدم معمولي هم بودند؟ ✳️
⚡️ 1. روايات متعددي در خصوص هزار ركعت نماز خواندن حضرت علي ( عليه السلام) نقل شده است. (1) به عنوان نمونه امام باقر عليه السلام فرموده اند: وَ اللَّهِ إِنْ كَانَ عَلِيٌّ ع.... وَ إِنْ كَانَ لَيُصَلِّي فِي الْيَوْمِ وَ اللَّيْلَةِ أَلْفَ رَكْعَةٍ» (2)؛ « به خدا سوگند شيوه علي عليه السلام اين بود كه در شبانه روز هزار ركعت نماز مي خواند»
⚡️ البته این نكته كمتر مورد توجه قرار گرفته، كه در تمامي اين روايات با صراحت جملاتي همچون «فِي الْيَوْمِ وَ اللَّيْلَةِ» - به معني شبانه روز - بيان شده است (3) و در هيچ يك تعبير «في كُلّ لَيلَةٍ» - به معني هر شب - نیامده است. لذا آن حضرت در هر شبانه روز - يعني در طول 24 ساعت شبانه روز - هزار ركعت نماز مي خواندند نه در هر شب؛ بنابراين آنچه مطرح مي شود كه حضرت علي (عليه السلام) در هر شب هزار ركعت نماز مي خواندند يك اشتباه لفظي و غلط رايج مي باشد.
⚡️ 2. بر اساس آنچه كه از برخي احاديث فهميده مي شود، چنين عبادتي هميشگي نبوده بلكه ايشان در برخي از ايام اين گونه خداوند را عبادت مي كردند. امام باقر عليه السلام فرمودند: « همانا حضرت علي عليه السلام در اواخر عمرشان در هر شبانه روز هزار ركعت نماز مي خواندند». (4)
⚡️ 3. بر فرض اينكه آن حضرت و دیگر امامان مانند امام رضا (5) در هر شب هزار ركعت نماز مي خواندند، باز این مطلب از نظر امکان، مشکلی ندارد و علامه امینی در برابر انکار برخی، یک شب هزار رکعت نماز در مقابل آنان به جا آوردند (6) زیرا می توان نماز مستحبی را بسیار ساده به جا آورد و بدون خواندن سوره و تنها با یک ذکر (مثلاً سبحان الله)، رکوع و سجود آن را انجام داد و در پایان به یک سلام اکتفا نمود. در این صورت دو رکعت، حدود یک دقیقه طول می کشد و در مجموع هشت ساعت وقت لازم است. (7)
📚 (1) بحار الأنوار، ج46، ص 61؛ أمالي الصدوق، ص 281،المجلس السابع و الأربعون
(2) أمالي الصدوق، ص 281،المجلس السابع و الأربعون؛ بحار الأنوار، ج63، ص 320
(3) و يا عبارت « فِي كُلِّ يَوْمٍ وَ لَيْلَةٍ» - به معني هر شبانه روز – آمده است.
(4) «إِنَّ عَلِيّاً ع كَانَ فِي آخِرِ عُمُرِهِ يُصَلِّي فِي كُلِّ يَوْمٍ وَ لَيْلَةٍ أَلْفَ رَكْعَةٍ...» ؛ (وسائل الشيعة ؛ ج4 ؛ ص97)
(5) امام رضا عليه السلام که به دعبل، شاعر معروف، پيراهني از خز هديه کرد و به او گفت: قدر اين پيراهن را بدان که من هزار شب و در هر شبی هزار رکعت با آن نماز گزارده و هزار بار قرآن ختم نموده ام. بحار الأنوار (ط - بيروت) ؛ ج49 ؛ ص238)
(6) و (7) صد و ده پرسش نماز
مجتبی کلباسی، انتشارات ستاد اقامه نماز، ص 77
ادامه مطلب