کنار چشمه نماز ایستاده ایم و همچنان تشنه ایم
کنار چشمه نماز ایستاده ایم و همچنان تشنه ایم
چند نکته مهم و درس آموز در این عبارات وجود دارد. نکته مهم اول این است که اگر می خواهیم بدانیم ما هم به عقل محض نزدیک می شویم یا نه باید ببینیم چگونه از سلاحی به نام نماز بهره می بریم و استفاده می کنیم.
بارها از بزرگان اخلاق شنیده ایم که فی المثل وقتی نماز می خوانید، سریع از سر جانماز بلند نشوید. نافله های نماز را جدی بگیرد و از نمازتان بهره ببرید. کسانی که چشمان شان به عالم ملکوت باز شده است، می دانند که در عالم چه خبر است. آن ها می دانند وقتی ما به سمت نماز می رویم در حقیقت به سمت آب می رویم و می خواهیم روح تشنه مان را سیراب کنیم. کدام آدم تشنه ای می رود به سمت آب و آب زلال را می بیند و سیراب نشده برمی گردد. اما بسیاری از ما با نمازهایمان رفتار مشابهی داریم. به این معنا که می رویم به سمت تشنه آب را می بینیم و نخورده برمی گردیم. این که سفارش می شود وقتی سر نماز می ایستید، یاد دنیا را برای دقایقی از سر بیرون کنید و به نوافل مشغول باشید به خاطر این است که روح تان فرصت کند و از این چشمه های معنوی بنوشد. این خسران بزرگی است که ما روح تشنه را سر نماز ببریم و تشنه هم برگردانیم.
آیت‌الله العظمی بهاءالدینی
ادامه مطلب
برای برآورده شدن امور دنیوی نماز امام جواد (ع) را بخوانید
برای برآورده شدن امور دنیوی نماز امام جواد (ع) را بخوانید
به جهت برآورده شدن امور دنیوی سفارش می نمودند به خواندن نماز امام جواد علیه السلام و می فرمودند :در نیت نماز بگویید نماز امام جواد علیه السلام می خوانم به این امید كه ایشان جواب من را به خاطر باباشان امام رضا علیه السلام بدهند.و غیر ممكن است كه با خواندن این نماز حاجتی برآورده نگردد.
زمان خواندن این نماز زمان خاصی نیست هر وقت خواندید عیبی ندارد، اما بهتر است نیمه شب با اشك چشم خوانده شود. و باز می فرمودند: پیرمردی را به زندان انداخته بودند و دخترش نزد من آمد و شروع به گریه و ناله نمود ومن به او گفتم :غم نخور ان شاءالله بابای شما 4 الی 5 روز دیگر از زندان آزاد می شود ومن می آیم خانه شما و روضه می خوانم و ایشان را می بینم . بنده خدا تعجب كرده بود ومی گفت مگر می شود به این زودی آزاد شود؟!. ایام اعتكاف بود و من رفتم مسجد جامع و نماز امام جواد علیه السلام خواندم و بعد از اعتكاف كه آمدم دیدم پدرش دم درخانه نشسته .
نماز آن حضرت دو رکعت است که در هر رکعت یک مرتبه سوره «حمد» و هفتاد مرتبه سوره «توحید» را مى خوانى و پس از پایان نماز مى گویى:
اَللّهُمَّ رَبَّ الأَرْواحِ الْفانِیَةِ، وَ الأَجْسادِ الْبالِیَةِ، اَسْئَلُکَ بِطاعَةِ الاَْرْواحِ
اى خدا اى پروردگار ارواحى که از این جهان فانى رفته و اى پروردگار اجساد پوسیده از تو مى خواهم به حق فرمانبرى آن ارواح
الرّاجِعَةِ اِلى اَجْسادِها، وَ بِطاعَةِ الاَْجْسادِ الْمُلْتَئِمَةِ بِعُرُوقِها، وَ بِکَلِمَتِکَ
که بسوى اجساد خود بازگردند و به حق فرمانبرى اجسادى که با رگهاى خود پیوند شوند و به حق فرمان
النّافِذَةِ بَیْنَهُمْ، وَاَخْذِکَ الْحَقَّ مِنْهُمْ، وَ الْخَلائِقُ بَیْنَ یَدَیْکَ یَنْتَظِرُونَ فَصْلَ
نافذت در میان آنها و گرفتن حقت از ایشان و در آن حال که خلائق در برابرت به انتظار صدور
قَضآئِکَ، وَیَرْجُونَ رَحْمَتَکَ، وَیَخافُونَ عِقابَکَ، صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَآلِ
حکم و امیدوار برحمتت و خائف از عقاب تواند درود فرست بر محمّد و آل
مُحَمَّد، وَ اجْعَلِ النُّورَ فى بَصَرى، وَالْیَقینَ فى قَلْبى، وَ ذِکْرَکَ باِللَّیْلِ
محمّد و بنه نور و روشنى در دیده ام و یقین در دلم و ذکرت را شب
وَالنَّهارِ عَلى لِسانى، وَ عَمَلا صالِحاً فَارْزُقْنى.(1)
و روز بر زبانم و عمل صالح روزى من گردان.
جمال الاسبوع، صفحه 278 و بحارالانوار، جلد 88، صفحه 189
ادامه مطلب
نیت و تکبیر آغاز نماز، دری به روی اقتدار انسان است
نیت و تکبیر آغاز نماز، دری به روی اقتدار انسان است
نیت آغاز نماز، دری به روی اقتدار انسان است، پیامبر اکرم(ص) فرموده است: « هر پدیده‌ایی را زینتی هست و زیور اسلام و مؤمن، نماز است، نمازهای پنج‌گانه را همواره پاس بدارید که ستون دین است و خیر و نکویی هر دوجهان در آن است .»
حضرت امیرالمؤمنین(ع) نیز درباره نماز بسیار سفارش کرده‌اند، حساسیت نماز تا جایی است که حضرت امیرالمؤمنین(ع) در هنگام شهادت فرمود: « بر شما بادبر شما باد نماز ! که قوام و دوام دینتان در آن است و بهترین عمل و ستون دین است.»
ابوبصیر روایت می‌کند:« در لحظات پایانی عُمر امام صادق(ع) به منزل ایشان رفتم، امام دستور داده بود همه خویشاوندان جمع شوند چون وصیت مهمی دارند، هنگامی‌که همه جمع شدند، فرمود: « بدانید شفاعت ما شامل حال سهل‌انگاران نماز نمی‌شود.»
حضرت فاطمه زهرا(س) از پدر گرامی‌شان روایت کرده‌اند، گرفتاری‌های دنیا و آخرت سهل‌انگاران نماز را چنین برشمرده است :« این‌ها به پانزده گرفتاری، شش گرفتاری در دنیا سه گرفتاری در مرگ، سه گرفتاری در قیامت، سه گرفتاری در جهان آخرت می‌شوند.»
این افراد، برکت از روزی‌شان گرفته می‌شود اگرچه درآمد دارند اما درآمدشان درراه‌هایی صرف می‌شود که گرفتاری‌شان چاره نمی‌گردد، هر عمل خیری که انجام دهند، بدون ادای درست نماز، عمل نیکشان پذیرفته نمی‌شود، پروانه پذیرش عمل خیر، ادای نماز است.
سهل‌انگاران در نماز، دعایشان مستجاب نمی‌شود و خوشی و بهره‌ای از دعا ندارند و دعای صالحین در حق ایشان نخواهد بود،. در قبر، آزار می‌بینند و قبرشان تاریک است و در جهان آخرت، محاسبه سختی در پیش دارند.
عده‌ای هم هستند که گاهی نماز می‌خوانند و گاهی نمی‌خوانند، جایگاهشان طبقه‌ای از طبقات جهنم است، حدیث نبوی می‌فرماید:« مواظبت کنید نمازتان تباه نگردد، کسانی که نمازشان را تباه کنند، حشرونشرشان با قارون و هامان است و خداوند آنان را با منافقین، به طبقه‌ای از طبقات جهنم می‌فرستد.»
حجت‌الاسلام سید محمدباقر هاشمی
ادامه مطلب
امت پیامبر(ص) نماز می‌خواندند اما نماز را اقامه نمی‌کردند/کربلا برای بقای نماز به‌پا شد
امت پیامبر(ص) نماز می‌خواندند اما نماز را اقامه نمی‌کردند/کربلا برای بقای نماز به‌پا شد
در روایات داریم که از صلاه عمود الدین، نماز ستون دین است و این ارتباطی به دین اسلام نداشته و ندارد بلکه پایه همه ادیان نماز بوده. اگر نماز لطمه بببیند دین لطمه دهیده و بقای هر دینی به نماز است از همین رو جدی ترین شگرد دشمن برای از بین بردن دین، از بین بردن پایه های دین (نماز) است. برای اینکه دین بقا پیدا کند و هر نبی ای بتواند دین را اقامه کند چرا که دغدغه انبیا اقامه دین بود، از اقامه نماز کمک می گرفتند و برای اقامه نماز حرکت می کردند.
شما می بینید که وجود نورانی حضرت ابراهیم (ع) می فرماید رَبِّ اجْعَلْنِي مُقِيمَ الصَّلاةِ یعنی حضرت اصولا اقامه نماز را از خدا درخواست می کند، نمی گوید من را مقیم دین قرار بده بلکه می گوید اقامه کننده نماز قرار بده. وقتی مقیم نماز قرار داد یعنی دین اقامه می شود و برای دین و این اقامه حرکت می کند. حضرت می فرماید رَبَّنا إِنِّی أَسْکَنْتُ مِنْ ... یعنی برای اقامه دین اقامه نماز می کند و برای اقامه نماز زن و فرزند را در بیابان به خدا می سپارد و حرکت می کند؛ حضرت موسی و سایر انبیا نیز همین گونه بوده اند.
ما در وصف امام حسین (ع) می گوییم اشهد انک قد اقمت الصلوه یعنی شما نماز را اقامه کردید. وقتی امام حسین (ع) می گوید من قیام کردم برای اینکه امر به معروف و نهی از منکر کنم و قیام کردم برای اصلاح امت جدم این اصلاح با اقامه نماز رخ می دهد. اصولا اصلاح امت پیامبر بر همین است چرا که امت پیامبر چه بسا نماز می خواندند اما آن را اقامه نمی کردند یعنی نماز را به تمامه انجام نمی دادند چرا که نماز به تمامه نماز همراه با ولایت و همراه با امامت است، نماز همراه با اطاعت ولی خداست، نماز اقتدای به امام عالم هستی است، بنابراین سیدالشهدا (ع) نیز اشهد انک اقم الصلوه است یعنی شهادت بر اقامه نماز.
حرکت امام (ع) از مدینه آغاز شد اما چه زمانی؟ اول نامه ای که از مردم کوفه به امام حسین (ع) رسید سخن مردم کوفه این بود که ما حاکمی داریم که به او اقتدا نمی کنیم، در نماز او شرکت نمی کنیم و او نماز جمعه را با درباریان می خواند. به عبارت دیگر اصولا بحث اول حرکت امام بحث نماز است، بحث آن است که این مردم حاکم را به عنوان امام جماعت و برای نماز قبول ندارند. نکته دیگری که باید به آن توجه داشت این است که حضرت ابا عبدالله (ع) از مدینه تا کربلا سخنرانی های داشته اند که همه سخنان ایشان بعد از نماز بوده است بنابراین می توان نتیجه گرفت که بهترین مدل سخنرانی و عزاداری آن است که متصل به نماز باشد، هیئات باید به این سمت حرکت کنند، باید از امام حسین (ع) در این رابطه الگو بگیرند، تاثیر سخن و تاثیر کلام و پیوند میان مردم بعد از نماز بسیار بیشتر است. هرچه جلسات ما به نماز نزدیک تر باشد اثرگذاری این جلسات نیز افزایش پیدا می کند.
یکی از آسیب های عزاداری های حسینی آن است که این عزاداری ها هم با مسجد فاصله دارد و هم با نماز، اگر گاهی می بینیم که تاثیر عزاداری کم می شود این کاهش اثرگذاری به علت این است که از دو موقعیت بسیار مهم یعنی فضای مسجد و زمان نماز به خوبی استفاده نمی کنیم اما نکته سومی که نباید از آن غفلت کرد این است که امام هیچگاه از دشمن درخواستی نکرده است، در هیچ جای تاریخ نمی بینیم که امام عالمیان از دشمن یا از کسی طلب امان و فرصت کرده است حتی امیرالمومنین (ع) وقتی وارد مسجد شدند به ابن ملجم چیزی نگفتند. امام هیچگاه و از هیچکس طلب امان و مهلت نمی کند. حضرت امام حسین (ع) در سیر و مسیر کربلا یک یا به تعبیری 2 بار از دشمن فرصت خواستند که یک مورد آن در شب عاشورا و برای نماز است، حضرت فرمود امشب می خواهیم عبادت کنیم، نماز بخوانیم، قرآن بخوانیم، دعا و استغفار داشته باشیم یعنی امام از دشمن خود برای نماز خواندن و برای اقامه نماز فرصت طلب می کند. مورد دیگری که امام طلب فرصت کرد ظهر عاشورا است، جمله حضرت سیدالشهدا (ع) در ظهر عاشورا این است که "فرصتی بدهید تا نماز بخوانیم" و حتی چند نفر از اصحاب امام در این مسیر به شهادت می رسند از جمله حبیب بن مظاهر و سعید بن عبدالله که این دو شهدای نماز عاشورا هستند.
امام در کل جنگ عاشورا هرگز نگفتند که لحظه ای صبر کنید حتی در همه اتفاقاتی که رخ داد اما در مورد نماز این درخواست را داشتند. موضوع دیگر در مورد نماز آن است که اثر احیای عاشورا احیای نماز بوده است. فرد عاشورایی اگر اقتدا به امام می کند و اگر می گوید من از امام حسین (ع) تبعیت می کنم، الگو می گیرم و حمایت می کنم باید برای احیای نماز قدم بردارد، عاشورایی یعنی احیاکننده نماز، کربلایی یعنی مبلغ نماز، عاشورایی یعنی کسی که یار نماز باشد و دغدغه تبلیغ نماز داشته باشد. امام حسین (ع) برای اینکه دین باقی بماند کربلایی شد و اگر نماز از بین رفت دین نیز از بین رفته است. اگر نماز کمرنگ شد زحمات نبی اکرم (ص)، قیام عاشورا، حرکت امیرالمومنین (ع) و به نوعی همه زحمات ائمه معصومین تحت الشعاع قرار می گیرد، نماز واجبی است که دین با آن بقا پیدا کرده است. جوانان عاشورایی ما که توفیق پیدا می کنند در ایام و در مجالس امام حسین (ع) سینه زنی کنند دغدغه اول و مهمترین برنامه و رویکردشان دغدغه نماز و احیای نماز باشد تا بتوانند در این مسیر موفق شوند.
حجت‌الاسلام محمد صادق کفیل، رییس مرکز تخصصی نماز
ادامه مطلب
درباره وبلاگ
آرشیو ماهانه
آرشیو موضوعی
آمار وبلاگ
دیگر امکانات
دستور آسان نماز شب از زبان حجت الاسلام عالی وصیت شهدا