ترک نماز

چون وجوب نماز از احکام بدیهی و ضروری اسلام است پس کسی که از روی انکار نماز نخواند از دین اسلامخارج شده است، زیرا انکار نماز، انکار رسالت پیامبر و قبول نداشتن قرآن است.[1]

امام باقر علیه السلام به نقل از رسول خدا صلی الله علیه و آله می­فرماید: مَا بَیْنَ الْمُسْلِمِ وَ بَیْنَ الْکَافِرِ إِلَّا أَنْ یَتْرُکَ الصَّلَاةَ الْفَرِیضَةَ مُتَعَمِّداً أَوْ یَتَهَاوَنَ بِهَا فَلَا یُصَلِّیَهَا؛ بینمسلمان و کافر فاصله‏اى نیست، مگر این که مسلمان نماز واجب را عمدا ترک کند یا آن را بى‏اهمیت بداند و نخواند.[2]

کفر مطرح شده در روایات، کفر از دیدگاه فقهی نیست؛ یعنی احکام کفر بر او بار نمی­شود، (یکی دیگر از دلایلی که) به تارک الصلاة کافر اطلاق شده، اهمیت دادن به موضوع نماز و ترک نکردن آن است؛ البته اگر کسی از روی انکار نماز نخواند، در اصطلاح فقه هم به او کافر می­گویند زیرا منکر ضروری دین است.[3]

از حضرت امام صادق علیه السلام سؤال شد که چرا زانى کافر نیست ولى کسى که نمازنمى‏گذارد، کافر مى‏باشد. امام علیه السلام فرمود: «چون زناکار براى‏ شهوتاین کار را مى‏کند ولى آن کس که نماز را ترک مى‏کند براى این است که به آناهمیت نمى‏دهد. زناکار براى لذت دنبال زنى را مى‏گیرد و از او کامجوئى مى‏کند، ولى آن کس که نماز را ترک کرده و آن را انجام نمى‏دهد قصدش لذت نیست بلکه فقط نظرش بى‏اهمیت شمردن آن مى‏باشد و هرگاه کسى نظرش استخفاف باشد، کافر مى‏گردد».[4]

پی نوشت ها:

1-  دستغیب، عبدالحسین؛ گناهان کبیره، قم، دفتر انتشارات اسلامی، 1379ش، سیزدهم، ج2، ص183.

2- شیخ صدوق، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ترجمه ابراهیم محدث بندرریگى،‏ قم‏، اخلاق، ‏1379 ش‏، سوم‏، ص 498.

3-  عزیزی تهرانی، علی اصغر؛ حضور قلب در نماز (علل و درمان حواسپرتی در نماز)، قم، بوستان کتاب، 1387ش، هشتم، ص144.

4-  عطاردى‏، عزیزالله؛ ترجمه الإیمان والکفر، بحارالانوار، تهران،‏ عطارد، 1378 ش،‏ اول، ‏ج1، ص 418-417.