احاديث , سخنان تصادفي امام رضا (ع)

به غير از مردم مشهد كه هميشه حسرت خوردن غذاي امام رضا(ع) را دارند، زائراني كه به قصد زيارت حرم مطهر امام هشتم، وارد اين شهر مي‌شوند نيز معتقدند هر چيزي كه متصل به اين آستان مقدس باشد، متبرك است و بسيار ديده شده كه زائران با مراجعه به خادمان رضوي از آن‌ها مي خواهند حتي براي يك بار هم كه شده، آنان را ميهمان سفره رضوي كنند.

رستگاران!
گاهي فراموش مي‌كنيم، گاه فراموش مي‌شويم. گاه توي تاريكي همين طور بي‌چتر و چراغ راه مي‌رويم و چيزي از چراغ به ياد نمي‌ا~وريم. گاه حتي يادمان هم نيست بايد براي اين همه خودفراموشي، چراغي دست و پا كنيم. گاه بي آنكه بفهميم نوري مسير راهمان را عوض مي‌كند. مي‌شود چراغ زندگيمان. اين نور بياندازه مطبوع است. بي‌نهايت به دل نشستني.

زماني كه براي زيارت پشت پنجره فولاد قرار مي‌گيري، چه احساسي داري؟ در حالي كه اشك‌ها پاك مي‌كند، مي‌گويد: شايد باور نكنيد اما هر وقت پشت پنجره فولاد قرار مي‌گيرم، امام رضا(ع) را در فاصله كمي از خودم حس مي‌كنم كه اين باعث مي‌شود با آرامش خاصي با آقايم درد و دل كنم. صورتش را به پنجره فولاد مي‌چسباند و زير لب چيزي را نجوا مي‌كند.

درباره يك سنت دوست داشتني در حرم مطهر توسط خدام: در دست گرفتن عصاي نقره‌اي
«نام آقا حك شده است بر اين عصا.» نقره‌اش هم از پول نذر  زائران تهيه شده و قدمتي ديرينه دارد. « آن از فلسفه دست گرفتن عصا،  علت دست گرفتن اين عصا، تشريفات است. با اين لباس فرم و اين كفش و كلاه يك رنگ، زائران احساس مي‌كنند كهخادم ها آدم‌هايي منضبط و نظام مندي هستند  و با اين ويژگي‌ها به آدرسي كه  مي‌پرسند، اعتماد مي‌كنند. چرا زائران و مجاوران عصا را مي‌بوسند اگر زائر يا مجاوري با بوسيدن عصا حس معنوي و بهتري پيدا كند و نيز احساس نزديكي بيشتري به امام رضا(ع) پيدا كند، آن جاست كه تصميم بر بوسيدن هر آن چه كه در اين حرم مطهر براي او متبرك است، مي‌گيرد.

مشهد پس از شهادت حضرت علي بن موسي الرضا(ع) و دفن ايشان، در سال 203 ه.ق جان گرفت و همواره در طول تاريخ و اعصار متمادي آرامگاه جان عاشقان در گاه عبوديت بوده است. چه براي آنانكه از دست دشمنان خونخوار،به اين بارگاه ملكوتي پناه مي‌بردند و چه براي آنهايي كه براي رهايي از چنگال اسارت خويشتن، در جوار آستان حضرتش بر ريسمان الهي چنگ مي‌زدند.