و روز بیست و پنجم از ماه ذی الحجه خداوند بواسطه نزول سوره هل اتی از صدقه اهل بیت (علیه‏السلام) قدردانی فرمود، و هدیه‏شان را در راه خدا پذیرفت و وصف و مدح و ثنای آنها را در کتابش فرو فرستاد. شرح این ماجرا چنین است که حسنین (علیه‏السلام) بیمار شدند و جد ایشان و عموم مردم به عیادتشان آمدند. پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم از حضرت علی (علیه‏السلام) پرسید: ای ابوالحسن چرا برای فرزندانت نذری نمی‏کنی، علی (علیه‏السلام) جواب داد: نذر می‏کنم که اگر فرزندانم از این بیماری شفا یافتند به عنوان شکرگزاری از خداوند عز و جل سه روز را روزه بگیرم. فاطمه علیهاالسلام و فضه خدمتکار آنها نیز همین نذر را کردند امام حسن و امام حسین (علیه‏السلام) وقتی شفا یافتند که هیچ چیز در خانه آل محمد صلی الله علیه و آله و سلم نبود علی (علیه‏السلام) کسی را پیش شمعون خیبری فرستاد تا از او سه پیمانه جو قرض کند و در بعضی روایتها چنین آمده است که: علی (علیه‏السلام) کسی را پیش همسایه یهودی‏اش که پشم ریس بود و او را شمعون صدا می‏کردند فرستاد، تا از او بپرسد آیا پشمی دارد که بدهند فاطمه علیهاالسلام دختر محمد صلی الله علیه و آله و سلم آنرا بریسد و در مقابل سه پیمانه جو مزد بگیرد یا نه؟ آن یهودی پذیرفت، و پشم و جو را پیش فاطمه علیهاالسلام آورد. گفته‏اند: فاطمه علیهاالسلام از جا برخاست و جو را آسیا کرد و پنج گرده نان بای هر یک از اهل خانه تهیه کرد. علی (علیه‏السلام) هم نماز مغرب را با پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم برگزار کرد و به منزل آمد، وقتی که غذا را پیش روی آن حضرت گذاشتند درمانده‏ای بر آستانه در ظاهر شد و اظهار داشت: سلام بر شما اهلبیت محمد صلی الله علیه و آله و سلم درماندهای از درماندگان مسلمانم غذایی به من بدهید تا خدا از غذاهای بهشتی نصیبتان کند. علی (علیه‏السلام) این صدا را شنید فرمان داد گرده‏های نان را به او بدهند آنگاه شب و روز را صبر کردند و جز آب چیزی نخوردند وقتی روز دوم، شد فاطمه علیهاالسلام، برخاست و جو را آسیاب کرد و نان پخت، علی (علیه‏السلام) با پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم نماز مغرب را گزارد و به منزل بازگشت مجدداً وقتی غذا را پیش روی حضرتش گذاشتند یتیمی بر آستانه در ظاهر شد، و گفت: سلام بر شما اهل بیت محمد صلی الله علیه و آله و سلم یتیمی هستم از مهاجر زاده‏ها که پدرم در روز عقبه به شهادت رسیده است غذایی به من بدهید تا خدا از غذاهای بهشتی نصیب شما بکند، همانند شب قبل همگی غذا را به آن یتیم دادند روز سوم نیز فاطمه زهرا علیهاالسلام پیمانه سوم جو را آسیاب کرد، و نان را آماده کرد شب هنگام موقعه افطار ناگهان اسیری بر آستانه در ایستاد و گفت: سلام بر شما اهلبیت محمد صلی الله علیه و آله و سلم آیا ما را اسیر می‏کنید و آن وقت غذایی بما نمی‏دهید؟ علی (علیه‏السلام) فرمان داد، غذای آن شب را هم به او بدهند لذا آنها سه شبانه روز جز آب هیچ نخوردند، روز چهارم که شد نذرشان پایان یافت، علی (علیه‏السلام) دست حسن (علیه‏السلام) را در دست راستش و دست حسین (علیه‏السلام) را در دست چپش گرفت و پیش رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم آمدند وقتی پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم آنان را چنین دید رو به حضرت علی (علیه‏السلام) کرد و پرسید، ای ابوالحسن چرا شما را در این وضعیت سخت می‏بینم؟ بیایید به اطاق فاطمه علیهاالسلام برویم.
وارد اتاق او شدند دیدند، حضرت فاطمه علیهاالسلام در محراب نماز خود ایستاده و از شدت گرسنگی چشمهایش گود افتاده، وقتی پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فاطمه زهرا علیهاالسلام را این گونه دید فرمود: پناه بر خدا. اهل بیت محمد دارند از گرسنگی می‏میرند که ناگه جبرئیل بر پیامبر نازل شد و فرمود: ای محمد صلی الله علیه و آله و سلم آنچه را که خداوند نسبت به اهلبیت تو گوارا داشته است بگیر. حضرت فرمود: جبرئیل چه چیزی را بگیرم؟ جبرئیل او را به خواندن وا داشت هل اتی علی الانسان حین من الدهر؛ تا آنجا که لا نرید منکم جزاء و لا شکوراً تا آخر سوره، و ثعلبی روایت کرده است که در این روز غذایی از آسمان برایشان فرود آمد که تا هفت روز از آن غذا می‏خوردند.(198)