محمد بن جعفر رزاز می‏گوید: محمد بن الحسین بن الخطاب از محمد بن عمرو بن سعید زیات نقل کرده که گفت: شخصی از اصحاب برایم نقل نمود که امام صادق(علیه السلام) فرمودند:
جبرئیل(علیه السلام) بر رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) نازل شد، پس عرض کرد: یا محمد! خداوند سلام می‏رساند و بشارت می‏دهد شما را به فرزندی که از حضرت فاطمه متولد شده و امت پس از شما او را می‏کشند.
حضرت فرمودند: ای جبرئیل! به پروردگار سلام من را برسان و عرض کن: احتیاجی به چنین فرزندی که از فاطمه(سلام الله علیها) متولد شود و بعد از من امتم او را بکشند، ندارم.
امام صادق(علیه السلام) فرمودند: جبرئیل به آسمان بالا رفت و سپس به زمین فرود آمد و محضر رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) مشرف شد و همان گفتار را تکرار کرد.
رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: ای جبرئیل! به پروردگارم سلام من را برسان و عرض کن: احتیاجی به چنین فرزندی که از فاطمه(سلام الله علیها) متولد شود و بعد از من امتم او را بکشند، ندارم.
پس جبرئیل (علیه السلام) به آسمان بالا رفت و سپس به زمین فرود آمد و محضر رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) مشرف شد و عرض کرد: ای محمد! پروردگار به تو سلام می‏رساند و بشارت می‏دهد که امامت و ولایت و وصایت را در نسل این مولود قرار می‏دهد.
پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: راضی و خشنود شدم.
سپس برای فاطمه (سلام الله علیها) خبر فرستاد... و اظهار نمودند که: خداوند به من بشارت داده که فرزندی از شما متولد گشته و پس از من امتم او را می‏کشند.
حضرت فاطمه (سلام الله علیها) برای پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) خبر فرستاده و اظهار کردند: به فرزندی که امت بعد از شما او را بکشند، نیازی ندارم.
پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) خبر فرستادند: خداوند امامت و ولایت و وصایت را در نسل این فرزند قرار داده.
فاطمه (سلام الله علیها) برای رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) خبر فرستادند که راضی شدم.
پس در حالی که از مقتول واقع شدن آن فرزند کراهت داشت، به او باردار گردید، و سپس در حالی که از اخبار جبرئیل به مقتول واقع شدن آن مولد کراهت داشت، بار حمل را بر زمین نهاد و مجموع دوران حمل و شیر خوراگی آن طفل سی ماه بود تا آن که به سن بلوغ و سپس به چهل سالگی رسید و به درگاه الهی عرضه داشت: بار خدایا! مرا بر نعمتی که به من و پدر و مادرم عطا فرمودی شکر، بیامرز، و به کار شایسته‏ای که خشنودی تو در آن است، موفق نما و فرزندان من را صالح گردان.
قابل توجه آن که: اگر جناب سیدالشهداء به جای اصلح فی ذریتی عبارت اصلح لی ذریتی را ایراد می‏کردند، به طور قطع و حتم تمام ذریه آن جناب از پیشوایان می‏شدند.
لازم به تذکر است که آن حضرت نه از حضرت فاطمه (سلام الله علیها) شیر خوردند و نه از خانم دیگری، بلکه حضرتش را نزد نبی اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) می‏آوردند و آن جناب انگشت ابهامشان را در دهان او می‏گذاردند و سیدالشهداء(علیه السلام) به مقدار غذای دو و سه روزشان را از انگشت حضرت می‏مکیدند. پس گوشت حضرت امام حسین(علیه السلام) از گوشت رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) و خونشان از خون حضرت تکوین یافت و هیچ مولودی در شش ماهگی متولد نگشته، مگر حضرت عیسی بن مریم و حضرت امام حسین (علیه السلام)(240).