بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
حدود چهل سال قبل در کرمان یکی از علمای وارسته و متعهد بنام آیت‏الله میرزا محمدرضا کرمانی (متوفی 1328 شمسی) زندگی می‏کرد، در آن زمان، در کرمان، بازار فرقه ضاله «شیخیه» رواج داشت.
آیت‏الله کرمانی، واعظ محقق آن زمان مرحوم سید یحیی یزدی را به کرمان دعوت کرد، تا با واعظ و ارشاد خود، مردم را از انحرافات و گمراهیهای شیخیه آگاه کند و در نتیجه جلو گسترش آنها را بگیرد.
مرحوم سید یحیی واعظ یزدی، این دعوت را پذیرفت و به کرمان رفت، و مردم را متوجه انحرافات آنها نمود و با افشاگری خود، این گروه ضاله را رسوا ساخت، به طوری که تصمیم گرفتند با نیرنگی مخفیانه او را بقتل برسانند، آن نیرنگ مخفیانه این بود:
شخصی از آنها به عنوان ناشناس، از او دعوت کرد که فلان ساعت به فلان محله و فلان خانه برای منبر رفتن برود.
او قبول کرد، دعوت کننده با عده‏ای به خدمت سید یحیی واعظ آمده و او را با احترام به عنوان روضه‏خوانی بردند، ولی بعد معلوم شد که ایشان را به خارج شهر به باغی برده و از منبر و روضه خبری نیست، او کم کم احساس خطر جدی کرد و خود را در دام مرگ شیخیه دید، آن هم در جائی که هیچکس از وضع او مطلع نبود.
سید یحیی واعظ در آن حال به جده خود حضرت زهرا (علیهاسلام) متوسل گردید، گویا نماز استغاثه به آنحضرت را خواند و در سجده نماز گفت: یامولاتی یافاطمة اغیثینی: «ای سرور من ای فاطمه، به من پناه بده و به فریادم برس». خطر لحظه به لحظه نزدیک می‏شد، سید یحیی دید، گروه دشمن به او نزدیک شدند، و خود را آماده کرده‏اند و چیزی نمانده بود که به او حمله کرده و او را قطعه قطعه نمایند.
در این لحظه حساس ناگهان غرش تکبیر و فریاد مردم را شنید که باغ را محاصره کرده‏اند، و از دیوار وارد باغ شدند و با حمله به گروه شیخیها، آنها را تارومار کردند و مرحوم سید یحیی را نجات داده و با احترام، همراه خود در کنار حضرت آیت‏الله میرزا محمدرضا کرمانی به شهر و منزل آیت‏الله کرمانی آوردند.
سید یحیی واعظ از آیت‏الله کرمانی پرسید: «شما از کجا مطلع شدید که من در خطر نیرنگ مخفیانه شیخیه قرار گرفته‏ام و آمدید و مرا از خطر حتمی نجات دادید»؟
آیت‏الله کرمانی فرمود: «من در عالم خواب حضرت صدیقه طاهره، زهرای اطهر (ع) را دیدم به من فرمود: «محمدرضا، فوراً خودت را به پسرم «سید یحیی» برسان و او را نجات بده که اگر دیر کنی، کشته خواهد شد».