عدالت از مفاهيمى است كه شرافت و بزرگى آن، همه افراد بشر را به تحسين واداشته است. انسان از وقتى كه خود و جامعه را شناخته است، به ضرورت حضور ارجمند عدالت در زندگى، براى تعالى خود و اجتماعاش پى برده است. با آنكه كلمه «عدالت» داراى كاربردى فراگير است، معالوصف تعريف آن داراى فراز و نشيبهايى است كه دستيابى به يك معناى متفق عليه را مشكل كرده است.
على (ع) امام معصوم و انسان كاملى است كه تمام رفتار و سخنان و تأييدات او براى ما حجّت و اعتبار دارد او قرآن ناطق و امام مبينى است كه به قول جورداق مسيحى: تنها نسخهاى است مطابق اصل خود يعنى پيامبر اكرم (ص) كه مانند او در شرق و غرب عالم يافت نمىشود. بدان جهت تمام لحظات عمر او شنيدنى و درس است.
حقيقت آن است كه درك درست رخدادهايى كه پس از رسول خدا (ص) ، در ارتباط با رهبرى جامعه افتاد، بدون توجه به جناح بنديهاى موجود در مدينه آن روز ممكن نيست. يك گروه مهم انصار بودند كه از جريان فتح مكه به اين طرف در انديشه مشكلات پس از رحلت رسول خدا (ص) افتاده و نگران آينده خود بودند، آنان به دليل ترسى كه از تسلط قريش داشتند، بىتوجه به بيعتى كه در غدير با امام على (ع) كرده بودند- و شايد احتمال موفقيت او را نمىدادند- در سقيفه اجتماع كردند.
پيش گفتار
مسلم اول, شه مردان على(ع)
عشـق را سرمايه ايمان على(ع)(1)
در آن روزگار, زمينيان, ملت هاى پراكنده اى بودند, با گرايش هاى ناهمسو و روش هاى پراكنده, در سويى, كسانى مى زيستند كه براى شناخت خدا به قياس آويخته بودند و در ديگر سو, قومى زندگى مى كردند كه در نام خدا به دام الحاد فرو افتاده بودند و گروهى نيز بت پرستى را پيشه خود ساخته بودند...(2)))
سخن در باره اميرالموءمنين (ع) بسيار گفته و نوشته شده است، اما پاياني نخواهد داشت زيرا كه پيامبر خدا (ص) فرموده است: ذِكرُ عَليٍّ عِبادَةٌ.
علامه ابن مغازلي در كتاب مناقب عليبنابيطالب، ذيل حديثي نسبتاً طولاني به نقل از محدثان بزرگ، مانند صاحب كفايت الطالب و علامه ذهبي و ابن حجر عسقلاني و بالأخره احمدبن حنبل، آورده است كه سلمان فارسي گفت: "از محبوبم محمد (ص) شنيدم كه گفت: من و علي در پيشگاه حق تعالي نوري بوديم كه خداوند را هزار سال پيش از خلقت آدم تسبيح و تقديس ميكرد. آنگاه كه خداوند آدم را آفريد اين نور را به او منتقل فرمود. اين نور در پشت آدم همواره در يك جهت بود تا ما به صلب و پشت عبدالمطلب منتقل و از هم جدا شديم و سپس پيامبر و تبليغ رسالت از آن من و خلافت و جانشيني از آن علي گرديد." (علي (ع) قطب الرطي 99).
درباره علوم قرآنى, تعريفهاى گوناگونى ارائه شده است, زرقانى دراين باره مى نويسد:
(علوم قرآنى, دانشهاى مربوط به قرآن كريم است از جنبه نزول, ترتيب, كتابت, قراءت, تفسير, اعجاز, ناسخ و منسوخ و رفع شبهه ازاين كتاب الهى و علوم مانند آن. موضوع علوم قرآنى, قرآن كريم است.)
سپيده سخن
گنجينههاى گرانقدر تمدن و فرهنگ يك كشور در آثار باستانى، نوشتار علمى و پديدههاى كهن آن به چشم مىخورد. و انديشمندان فرهنگى جامعه از جمله يادگاران ماندگار يك مرز و بوم و يا آيين به شمار مىروند كه گاه ارزش يكى از آنان، برتر از تمامى آثار و بناهاى تاريخى محسوب مىشود. فرهنگنامهها، دايرة المعارفها، و يا كتابهاى مقدس و آسمانى مردم، آينهاى شفاف در معرفى چنين الگوهاى شايسته به ديگران بوده و بيانگر ويژگيهاى روحى، ارزشهاى معنوى و يا حماسههاى كم نظير و گاه بىنظير هستند.
عملیات مسلم بن عقیل با رمز یا ابوالفضل العباس (ع) در محور سومار به صورت نیمه گسترده به فرماندهی مشترک انجام شد.
اين عمليات با همكاري سپاه و ارتش و با رمز يا ابا الفضل العباس در تاريخ 9 مهرماه 1361 به اجرا در آمد . در مرحله نخست ، نيروهاي ايراني به خوبي پيش رفتند و در مرحله بعدي از سرعت پيشرويشان كاسته شد و عليرغم پاتك هاي سنگين دشمن ، سرانجام مواضع فتح شده تثبيت گرديد .
عملیات کربلای یک با هدف باز پس گیری شهر مهران و سلسله ارتفاعات قلاويزان و دستيابي به مرز و تامين كل منطقه در نهم تیر سال 65با رمز يا ابوالفضل العباس، ادركني آغاز شد.
سپيده سخن
گنجينههاى گرانقدر تمدن و فرهنگ يك كشور در آثار باستانى، نوشتار علمى و پديدههاى كهن آن به چشم مىخورد. و انديشمندان فرهنگى جامعه از جمله يادگاران ماندگار يك مرز و بوم و يا آيين به شمار مىروند كه گاه ارزش يكى از آنان، برتر از تمامى آثار و بناهاى تاريخى محسوب مىشود. فرهنگنامهها، دايرة المعارفها، و يا كتابهاى مقدس و آسمانى مردم، آينهاى شفاف در معرفى چنين الگوهاى شايسته به ديگران بوده و بيانگر ويژگيهاى روحى، ارزشهاى معنوى و يا حماسههاى كم نظير و گاه بىنظير هستند.
در سيزده رجب سال 30 عام الفيل در كعبه به دنيا آمد مادرش فاطمه بنت اسد و پدرش ابوطالب نام داشت. در بيست و يكم ماه رمضان سال 40 هجرى در شهر كوفه به درجه شهادت رسيد. قبر مطهرش در نجف اشرف قرار دارد
* عباس براتي‌پور
تا شد به روي دست نبي (ص) مرتضي (ع) بلند
شد رايت جلال خدا برملا بلند
بشنيد چون كه نغمه «يا ايهاالرسول»
گرديد منبري همه از پشته‌ها بلند
كتاب و قلم سابقه هزار و چهار صد ساله با غدير دارند.از روزى كه پيامبر صلى الله عليه و آله در صحراى غدير امير المؤمنين عليه السلام را به عنوان جانشين خود به جهانيان معرفى كرد،كار حفظ و ثبت آن نيز آغاز شد و در هر زمانى حقايق آن به گونهاى انعكاس يافت.از قرن اول هجرى،همگام با روايت سينه به سينه غدير،كتاب نيز نقش خود را در نقل آن براى نسلهاى بعد ايفا كرد و پرونده پر افتخار غدير را باز نگه داشت،و از قرن دوم كتاب و كتابت به صورتى جدى در مورد آن به كار گرفته شد.
اگر حضرت خضر آب حيات نوشيد و ماندگار ماند، ادبيات و فرهنگ مسلمانان نيز در سايه سار قرآن مجيد و به راهنمايى خدا و رسولش از آب غدير خم سيراب گشت و جاودانه شد. تو گويى نام و ياد مولاى پارسايان على(ع) آب حيات دلهاست كه ديوانها را چنين دلربا ساخته و آثار ادبى وهنرى را از آفت فنا و فراموشى پاك پرداخته است.
