لَهُ مَقَالِيدُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشَاءُ وَيَقْدِرُ ۚ إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ.
كليدهاى آسمان‌ها و زمين براى اوست، براى هر كه بخواهد رزق را توسعه مى‌دهد و يا تنگ مى‌گيرد، همانا او به هر چيز آگاه است (و توسعه و تضييق او بر اساس علم و حكمت است).
منبع: شوری، آیه 12.
در سال 1580، برنارد پالسی اولین فردی بود که مفهوم چرخه آب امروزی را توصیف کرد. او چگونگی بخار شدن آب اقیانوس و سپس سرد و تبدیل آن به ابر را شرح داد. او گفت ابرها به سوی جایی که از آن برخاستهاند حرکت میکنند، متراکم و به صورت باران جاری میشوند. آب باران به صورت دریاچه و نهر جمع میشود و در یک چرخه پیوسته به اقیانوس میریزد. در قرن هفتم قبل از میلاد، تالِس از مِلِتِس معتقد بود که باد آب سطح اقیانوس را به داخل خشکی منتقل میکند و سپس باران جاری میشود. قبل از آن مردم منبع آبهای زیرزمینی را نمیشناختند. آن ها فکر میکردند که آب اقیانوسها، تحت تأثیر باد به داخل قارهها نفوذ میکند. آنها همچنین معتقد بودند که آب از یک مسیر نامشخص به گرداب بزرگ بازمیگردد.این مسیر به اقیانوس ربط دارد و از زمان افلاطون «تارتارس» نامیده میشد. دکارت متفکر بزرگ قرن هجدهم، نیز این نظر را داشت. تا قرن نوزدهم نظریه ارسطو غالب بود. طبق نظریه او، آب در شکافهای سرد کوه متراکم میشود و دریاچههای زیرزمینی را که منشأ چشمههاست تشکیل میدهد. امروزه ما میدانیم که آب باران که در شکافهای زمین رسوخ میکند آبهای زیرزمینی را تشکیل میدهد.
آیا قرآن برای وحدت مسلمانان، كافی است یا عترت هم، عامل لازم وحدت است؟
قرآن و عترت، دو حبل مجزا و مستقل و متكثر نیستند؛ زیرا در آن صورت, باید از همدیگر قابل تفكیك باشند؛ حال آن كه رسول اكرم (ص) در حدیث ثقلین فرمودند این ها هرگز از یك دیگر جدا نخواهند شد «لَن یَفترقا حَتی یَردا عَلیّ الحَوض» ( بحار 23,/154).
جهاد علمي
حَدَّثَنَا الشَّيْخُ الْفَقِيهُ أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ مُوسَى بْنِ بَابَوَيْهِ الْقُمِّيُّ رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنَا جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ مَسْرُورٍ رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنَا الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عَامِرٍ قَالَ حَدَّثَنَا الْمُعَلَّى بْنُ مُحَمَّدٍ الْبَصْرِيُّ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ عُمَرَ [عَمْرِو] بْنِ زِيَادٍ عَنْ مُدْرِكِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ ع قَالَ: إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ جَمَعَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ النَّاسَ فِي صَعِيدٍ وَاحِدٍ وَ وُضِعَتِ الْمَوَازِينُ فَتُوزَنُ دِمَاءُ الشُّهَدَاءِ مَعَ مِدَادِ الْعُلَمَاءِ فَيَرْجَحُ مِدَادُ الْعُلَمَاءِ عَلَى دِمَاءِ الشُّهَدَاءِ.
(الأمالي( للصدوق، ص 168)
امام جعفر صادق(ع) فرمودند: در روز رستاخير خداوند مردم را يک جا گرد مي آورد و ترازوهاي عدالت برپا مي شود آن گاه خون شهيدان با مرکب علماء سنجيده مي گردد پس مرکب علما بر خون شهيدان برتري مي يابد. زيرا تنها از طريق دانش است که منزلت جهاد معلوم مي شود و شروط و حدود آن بيان مي گردد.
حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ مَاجِيلَوَيْهِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى الْعَطَّارِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَحْمَدَ قَالَ حَدَّثَنِي أَبُو عَبْدِ اللَّهِ الرَّازِيُّ عَنْ سِجَادَةَ وَ اسْمُهُ الْحَسَنُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ أَبِي عُثْمَانَ وَ اسْمُ أَبِي عُثْمَانَ حَبِيبَّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي حَمْزَةَ عَنْ مُعَاوِيَةَ بْنِ وَهْبٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قال تَبِعَ حَكِيمٌ حَكِيماً سَبْعَمِائَةِ فَرْسَخٍ فِي سَبْعِ كَلِمَاتٍ فَلَمَّا لَحِقَ بِهِ قَالَ لَهُ:
امام صادق (ع) فرمود: دانشمندى بدنبال دانشمندى ديگر هفتصد فرسخ راهپيمائى نمود تا مگر هفت كلمه از او فرا بگيرد چون باو رسيد گفت:
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص لَيْسَ بِمُؤْمِنٍ:
1. مَنْ لَمْ يَأْمَنْ جَارُهُ بَوَائِقَهُ قَالَ غَشَمَهُ وَ أَضَلَّهُ وَ أَضَلَّهُ وَ غَشَمَهُ (المؤمن ، ص71)
