من در میان شما دو چیز گران بها به یادگار می گذارم... ثقل اکبر، کتاب خداست که یک طرف آن در دست خدا و طرف دیگرش در دست شماست. به کتاب او چنگ بزنید تا گمراه نشوید و ثقل اصغر، عترت و اهل بیت من است. خدایم به من خبر داده که دو یادگار من تا روز رستاخیر از هم جدا نمی شوند. هان ای مردم! بر کتاب خدا و عترت من پیشی نگیرید و از آن دو عقب نمانید تا نابود نشوید....
پروردگارا! دوست بدار کسی را که علی را دوست بدارد و دشمن بدار کسی را که علی را دشمن بدارد. خدایا! یاران علی را یاری کن و دشمنان او را خوار گردان. پروردگارا! علی را محور حق قرار ده....
لازم است حاضران به غایبان خبر دهند و دیگران را از این امر مطلع کنند.
گفتار مجری
خداوند در قرآن کریم گاهی نعمت های مادی و گاهی نعمت های معنوی و باطنی را یادآوری کرده است. نعمت های معنوی، مراتب و درجاتی دارد و در میان آنها، برترین نعمت، رسالت و امامت است. ازاین رو، در قرآن کریم از هر دو نعمت، به منت، یعنی نعمت سنگین و توان فرسا تعبیر می کند. در قرآن کریم، خداوند، تنها درباره رسالت و امامت در جریان غدیر خم و ولایت امیرمؤمنان(ع)، تعبیر منحصر به فردِ اتمام نعمت کرده و فرموده است: «أتممت علیکم نعمتی؛ نعمتم را بر شما تمام کردم»؛ یعنی همان گونه که نبوت و رسالت پیامبر اکرم(ص)، کامل ترین نبوت و رسالت است و پس از آن نبوتی نیست، ولایت و امامت علی و اولاد علی(ع) نیز کامل ترین ولایت و امامت است و پس از آن امامتی نخواهد بود.
از منظر قرآن کریم، در غدیرخم که عید بزرگ ولایت است، نعمت های معنوی الهی به برترین حد و بالاترین نصاب خود رسید و چون نعمتی برتر از ولایت علی و اولاد او نیست، عید غدیر، برترین عید امت اسلامی است و اعتقاد به ولایت تکوینی و تشریعی امامان معصوم(ع)، و باور داشتن وساطت و شفاعت و وسیله بودن آنان، از مهم ترین برکاتی است که نصیب امت اسلامی شده است.1
1. آیت الله جوادی آملی، «عید ولایت در قرآن»، موعود، بهمن و اسفند 1379، ش24، ص7.
