حسن خسروی وقار
... و حالا نوبت توست ای قلم!
«بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَیک مِنْ رَبِّک».
ای قلم!
بنویس آنچه را بر گردن تو نهاده شده.
به گونه ای بنویس که سپید و سیاه عالم از حکم حضرت حق آگاهی یابند، اما یادت باشد برای اجرای این حکم الهی باید طوری بنویسی که نوشته ات تا قیام قیامت باقی بماند و گواه کران و کورانی باشد که غدیر را از یاد برده اند...
بنویس رسول اکرم(ص) در غدیر فرمود: «علی بن ابی طالب، برادر و وصی و جانشین من و امام پس از من است که نسبتش به من، همان نسبت است که هارون به موسی داشت، با این تفاوت که رسالت به من خاتمه یافته است و بعد از خداوند و رسولش، علی، ولی و صاحب اختیار شماست».
بنویس خداوند متعال درباره شناساندن ولایت حضرت علی(ع) بر همه انسان ها در قرآن کریم می فرماید: «إِنّما وَلِیکمُ اللّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الّذینَ آمَنُوا الّذینَ یقیمُونَ الصّلاةَ وَ یؤْتُونَ الزّکاةَ وَ هُمْ راکعُونَ». (مائده: 55)
حسن خسروی وقار
... و حالا نوبت توست ای قلم!
«بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَیک مِنْ رَبِّک».
ای قلم!
بنویس آنچه را بر گردن تو نهاده شده.
به گونه ای بنویس که سپید و سیاه عالم از حکم حضرت حق آگاهی یابند، اما یادت باشد برای اجرای این حکم الهی باید طوری بنویسی که نوشته ات تا قیام قیامت باقی بماند و گواه کران و کورانی باشد که غدیر را از یاد برده اند...
بنویس رسول اکرم(ص) در غدیر فرمود: «علی بن ابی طالب، برادر و وصی و جانشین من و امام پس از من است که نسبتش به من، همان نسبت است که هارون به موسی داشت، با این تفاوت که رسالت به من خاتمه یافته است و بعد از خداوند و رسولش، علی، ولی و صاحب اختیار شماست».
بنویس خداوند متعال درباره شناساندن ولایت حضرت علی(ع) بر همه انسان ها در قرآن کریم می فرماید: «إِنّما وَلِیکمُ اللّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الّذینَ آمَنُوا الّذینَ یقیمُونَ الصّلاةَ وَ یؤْتُونَ الزّکاةَ وَ هُمْ راکعُونَ». (مائده: 55)
علی بن ابی طالب(ع)، همان کسی است که نماز به پای داشته و در حال رکوع، به نیازمند صدقه داده است و او در هر حالی رضای خدا را می جست.
آری، این چنین است قلم!
ولایت امیرمؤمنان، علی(ع) نه تنها بر همه شیعیان و مسلمانان است، بلکه وسعت این ولایت بزرگ الهی همه انسان های موحد را دربرمی گیرد.
آنجا که پیامبر اعظم(ص) می فرماید: «ای مردم! بدانید که خداوند، علی بن ابی طالب را ولی و صاحب اختیار شما معین فرموده و او را امام و پیشوای واجب الاطاعه قرار داده است و فرمانش را بر همه مهاجران و انصار و پیروان ایمانی ایشان و بر هر بیابانی و شهری و بر هر عجم و عربی و هر بنده و آزادی و بر هر بزرگ و کوچکی و بر هر سیاه و سپیدی و بر هر خداشناس موحدی، واجب فرموده و اوامر او را مطاع و بر همه کس نافذ و لازم الاجرا مقرر فرموده است»، خود گواه روشنی بر این امر است...
اما
آن امت ناجوانمرد که دین را مانند پوستینی بر دوش می انداختند، با غدیر و علی(ع) چه کردند!
حالا قلم!
از نوشتن دست بردار و با چشمانی غرق خون و سینه ای آکنده از درد، همه خاطرات قبل و بعد غدیر را با من به نظاره بنشین؛
چون قامت نحیف و ظریف تو، طاقت نوشتن این خاطرات آمیخته با مصیبت را ندارد.
و می ترسم زیر بار این غم کوه شکن، خدای نکرده کمر تو هم مثل من...
حالا خوب گوش کن!
یادت هست؟
نبی اکرم، حضرت محمد(ص)، در غدیر به خاطر مصلحت دین و امت درباره این افراد فرمود: «من هم اکنون می توانم یک یک از این گروه را به نام و نشان معرفی کنم، اما به خدا سوگند که من درباره این افراد، بزرگوارانه رفتار کرده و می کنم».
ای قلم!
سیاه روزی بیشتر از این نیست؛
با اینکه حضرت خاتم(ص) بارها درباره ولایت امیرمؤمنان، علی(ع) هشدار داد و فرمود: «ای مردم! مبادا که در برابر او راه ضلالت و گمراهی را پیش گیرید و از او روی برتابید و مبادا که از ولایت و سرپرستی او، از اوامر و فرمان هایش به تکبر سر باز زنید. اوست که راهنما به حق و نابودکننده باطل است و از ناپسندی ها شما را باز می دارد. اوست که در راه خدا از سرزنش هیچ کس پروا نمی کند و اوست نخستین کسی که به خدا و پیامبرش ایمان آورد. جان خویش را فدای رسول الله(ص) کرد، در آن روزها که هیچ کس کنار پیامبر باقی نماند، همچنان از او حمایت می کرد، او را تنها نمی گذاشت و در آن روزگار که در سر هیچ کس اندیشه پرستش و اطاعت خدا نبود، او بود که در کنار پیامبر، پروردگار خود را پرستش و عبادت می کرد»، اما آن امت جفاکار باز راه ضلالت را پیمودند و از پذیرش ولایت علی(ع) سر باز زدند، درحالی که می دانستند و آگاه بودند که خداوند توبه منکران ولایت او را هرگز نخواهد پذیرفت و هرگز آنان را مشمول عنایت و مغفرت خویش قرار نخواهد داد و خداوند بر خود واجب فرموده با آن کسانی که از فرمان علی(ع) سربپیچند، چنین رفتار کند و پیوسته تا جهان، باقی است و چرخ روزگار می چرخد، ایشان را در شکنجه و عذابی سخت و طاقت فرسا گرفتار کند.
در مقابل، آنان با رویی گشاده و آغوشی باز خواستار آتش قهر خدا شدند و صحبت های رسول الله(ص) را که می فرمود: «مبادا که از فرمانش معصیت کنید که به آتشی گرفتار خواهید شد که آدمی و سنگ، هیزم آنند و برای کافران فراهم شده است»، نادیده گرفتند.
... و هزاران خاطره تلخ دیگر که بیان آنها از توان من و تو بیرون است....
اما ای قلم.
روزی کسی خواهد آمد و تمامی این تلخی ها، جای خود را به شیرینی خواهند داد. پس باید تا می توانیم برای ظهور آن منجی بزرگ که نجات دهنده مردم از نافرمانی خداست و پیامبر اکرم(ص) آمدن او را بشارت داده و فرموده است:
«آگاه باشید! حلال و حرام خدا، بیش از آن است که بتوانم یک به یک شمارش کنم و معرفی نمایم؛ چون چنین است، در یک کلام می گویم که به حلال ها امر می کنم و از حرام ها نهی می نمایم و به منظور توضیح و تبیین آنها، مأمور شده ام که از شما بیعت بگیرم و دست تعهد و پیمان بفشارم که آنچه از سوی حق تعالی درباره امیرالمؤمنین، علی(ع) و امامانی که از نسل من و علی(ع) به جهان خواهند آمد، پذیرفته باشید و مهدی(عج)، قائم امامان و قاضی به حق تا روز واپسین خواهد بود»، دعا و خود را برای خدمت به درگاه او آماده کنیم.
به امید آن روز...1
1. برگرفته از: خطبه غدیر.
