شب عید غدیر، از شب های بسیار بافضیلت سال است و اعمالی ویژه دارد. سید بن طاووس در کتاب گران قدر خود با نام اقبال، برای شب عید غدیر، نمازی را با آدابی خاص آورده است. همچنین برای این شب، دعایی وارد شده [است] که خواندنش پاداشی بسیار دارد. در بخش هایی از این دعا می خوانیم:
پروردگارا! ما را آن گونه قرار ده که برای ولی تو، با هرکسی که با او علم دشمنی برافرازد، دشمن باشیم و هرکه او را دوست دارد، دوست بداریم و با این شیوه، ما اطاعت و فرمان برداری تو را آرزومندیم، ای مهربان ترین مهربانان! خدایا! عذاب و خشمت را بر کسی قرار ده که با ولی تو بستیزد، امامت او را آگاهانه نپذیرد [و] سرپرستی، ولایت و سبقت او را گردن ننهد.
شب عید غدیر، از شب های بسیار بافضیلت سال است و اعمالی ویژه دارد. سید بن طاووس در کتاب گران قدر خود با نام اقبال، برای شب عید غدیر، نمازی را با آدابی خاص آورده است. همچنین برای این شب، دعایی وارد شده [است] که خواندنش پاداشی بسیار دارد. در بخش هایی از این دعا می خوانیم:
پروردگارا! ما را آن گونه قرار ده که برای ولی تو، با هرکسی که با او علم دشمنی برافرازد، دشمن باشیم و هرکه او را دوست دارد، دوست بداریم و با این شیوه، ما اطاعت و فرمان برداری تو را آرزومندیم، ای مهربان ترین مهربانان! خدایا! عذاب و خشمت را بر کسی قرار ده که با ولی تو بستیزد، امامت او را آگاهانه نپذیرد [و] سرپرستی، ولایت و سبقت او را گردن ننهد.
دانشمندان شیعه درباره این واقعه بزرگ کتاب های ارزنده ای نوشته اند که جامع تر از همه، کتاب تاریخی الغدیر است که به خامه توانای نویسنده نامی، علامه مجاهد، مرحوم آیت الله امینی نگارش یافته است.
خطبه غدیر، تنها خطبه ای است که پیامبر، آگاهی یافتن از آن را بر هر مسلمانی لازم دانسته است و ابلاغ و رساندن پیام غدیر را به دیگران و نسل های آینده تکلیف کرده است.
یکی از علل جاودانی بودن این حدیث، نزول دو آیه از آیات قرآن کریم درباره این واقعه است و تا روزی که قرآن باقی است، این واقعه تاریخی نیز باقی خواهد بود و از خاطرها محو نخواهد شد.
در روایات، پنجاه نام یا صفت برای روز غدیر ذکر شده است که عبارتند از: 1. بزرگترین عید خدا «عیدالله الاکبر»؛
2. روز گشایش «یوم وقوع الفرج»؛
3. روز خشنودی پروردگار «یوم مرضاة الرحمن»؛
4. روز زبونی شیطان «یوم مرغمة الشیطان»؛
5. روز مشعل فروزان دین «یوم منار الدین»؛
6. روز به پا خاستن «یوم القیام»؛
7. روز شادمانی «یوم السرور»؛
8. روز لبخند «یوم التبسم»؛
9. روز راهنمایی «یوم الارشاد»؛
10. روز بلندی گرفتن منزلت شایستگان «یوم رفع الدرج»؛
11. روز روشن شدن دلایل خدا «یوم وضوح الحجج»؛
12. روز آزمایش بندگان «یوم محنة العباد»؛
13. روز راندن شیطان «یوم دحر الشیطان»؛
14. روز آشکار کردن حقیقت «یوم الایضاح»؛
15. روز بیان کردن حقایق ایمان «یوم البیان عن حقایق الایمان»؛
16. روز ولایت «یوم الولایة»؛
17. روز کرامت «یوم الکرامة»؛
18. روز کمال دین «یوم کمال الدین»؛
19. روز جداسازی حق از باطل «یوم الفصل»؛
20. روز برهان «یوم البرهان»؛
21. روز منصوب شدن امیرمؤمنان «یوم نصب امیرالمؤمنین(ع)»؛
22. روز گواهی و گواهان «یوم الشاهد و المشهود»؛
23. روز پیمان «یوم العهد المعهود»؛
24. روز میثاق «یوم المیثاق المأخوذ»؛
25. روز آراستن «یوم الزینة»؛
26. روز قبولی اعمال شیعیان «یوم قبول اعمال الشیعة»؛
27. روز رهنمونی به رهنمایان «یوم الدلیل علی الرواد»؛
28. روز امن و امان «یوم الامن المأمون»؛
29. روز آشکار کردن امور پنهان «یوم ابلاء السرائر»؛
30. عید اهل بیت(ع) «عید اهل البیت(ع)»؛
31. عید شیعیان «عید الشیعة»؛
32. روز عبادت «یوم العبادة»؛
33. روز اتمام نعمت «یوم تمام النعمة»؛
34. روز اظهار گوهر مصون «یوم اظهار المصون من المکنون»؛
35. روز بر ملا کردن مقاصد پوشیده «یوم ابلاء خفایا الصدور»؛
36. روز تصریح برگزیدگان «یوم النصوص علی اهل الخصوص»؛
37. روز محمد(ص) و آل محمد(ص) «یوم محمد(ص) وآل محمد(ص)»؛
38. روز نماز «یوم الصلاة»؛
39. روز شکرگزاری «یوم الشکر»؛
40. روز دوح (درختان پر شاخ و برگ) «یوم الدوح»؛
41. روز غدیر «یوم الغدیر»؛
42. روز روزه داری «یوم الصیام»؛
43. روز اطعام «یوم اطعام الطعام»؛
44. روز جشن «یوم العید»؛
45. روز عالم بالا «یوم الملأ الاعلی»؛
46. روز کامل کردن دین «یوم اکمال الدین»؛
47. روز شادابی «یوم الفرح»؛
48. روز به صراحت سخن گشودن از مقام ناب «یوم الافصاح عن المقام الصراح»؛
49. روز افشای پیوند میان کفر و نفاق «یوم تبیان العقود عن النفاق و الجحود»؛
50. روز گردهمایی و تعهد حاضران «یوم الجمع المسئول».1
1. زهرا حبیبیان، ماهنامه کوثر، اردیبهشت1376، ش 2، ص32.
