غدير، نام ديگر تشيع است؛ نه فراموش مي‌شود و نه كهنه مي‌گردد. غدير هميشه مانا و پوياست. با غدير زندگي معنوي معنا مي‌گيرد و سرچشمه فضايل، جاري مي‌شود. دنياي اسلام، صفا و معنويت را وامدار عيدالله است. پهلوان غدير، نخستين پيرو آيين محمدي، از كودكي يكتاپرست بود و هرگز به بت‌پرستي آلوده نشده است. او داراي دانش برتر و شجاعت در راه خدا بود، همواره تسليم اوامر الهي بود، با دشمنان خدا جهاد مي‌كرد. مردم را به شباهت با قرآن در گفتار و عمل فرا مي‌خواند؛ او پيشواي پرهيزگاران است. در طول تاريخ، جريان غدير روزبه‌روز بالند‌ه‌تر و تازه‌تر گشته است.
پس از واقعه غدير، جزئيات و فلسفه اين حماسه هماره در جان و دل دوستداران علي(ع) نقش بسته بود و مدافعان غدير، گاه و بي‌گاه در دفاع از حريم ولايت، شكوه غدير را به رخ مخالفان مي‌كشيدند. نخستين مدافع اين راه، برترين بانوان جهان، حضرت فاطمه(س) بود و پس از او، امام حسن مجتبي(ع) و عمار ياسر و ديگران بودند.
و اينك غدير سرزنده‌تر و ماناتر، بر بام گيتي مي‌درخشد و هنوز هم، نواي ملكوتي «مَنْ كُنْتُ مُولاهْ فَهَذا عَليٌ مَولاه» در ناي تاريخ مي‌پيچد و همگان را به جشن ولايت فرا مي‌خواند. در اين سير نوراني، پژوهشگر ارجمند آقاي سيدحسين اسحاقي ره توشه برنامه‌سازان ارجمند را فراهم آورده است. اميدواريم كه به شايستگي از اين اثر استفاده شود.
