جواب رد حضرت ابو الفضل العباس (علیه السلام) به امان نامه ى شمر بن ذى الجوشن (۶۱ ق)
شمر بن ذى الجوشن در عصر روز نهم محرم ، چون دید که عمر بن سعد مهیاى نبرد با امام حسین (علیه السلام) است به نزدیک خیام حسینى آمد و بانگ زد که : فرزندان خواهرم کجایند؟ ( منظورش حضرت عباس و سه برادرش به نام هاى عبدالله و جعفر و عثمان بود که از فرزندان فاطمه ى ام البنین (علیها السلام) بودند . زیرا آن مجلله از قبیله ى بنى کلاب و شمر هم از همین قبیله بود) امام حسین(علیه السلام) که صداى شمر را شنید ، به برادرانش دستور داد که جواب شمر را بدهند ، اگر چه او فاسق است و لیکن با شما قرابت و خویشى دارد . حضرت عباس به همراه سه برادرش به نزد شمر رفتند . شمر براى آنان امان نامه اى آورده بود ، مشروط بر اینکه از یارى حسین (علیه السلام) دست بردارند و سپاهش را ترک گویند . حضرت عباس (علیه السلام) فرمود بریده باد دست هاى تو و لعنت باد بر امانى که براى ما آورده اى . اى دشمن خدا ما را امر مى کنى که دست از برادر و مولاى خویش برداریم و سر در طاعت ملعونان برآوریم . آیا ما را امان مى دهى ، ولى براى پسر رسول خدا (صلى الله علیه وآله) امانى نیست؟ شمر از شنیدن این پاسخ دندان شکن خشمناک شد و به لشکر گاه خویش برگشت . در این شب امام حسین (علیه السلام) برادر خود حضرت ابا الفضل را به اردوگاه دشمن فرستاد که آن شب را مهلت بخواهد براى این که امام و یارانش به نماز و راز و نیاز با خداوند بپردازند.
