محاصره ى مکه و سنگ باران کعبه از سوى سپاهیان یزید بن معاویه (۶۴ ق)
یزید بن معاویه پس از شهادت ابا عبدالله الحسین (علیه السلام) و یارانش در کربلا و اسیر نمودن اهل بیت و بازماندگان آنان، خود را نزد مسلمانان بى مقدار و بى اعتبار کرد از سوى دیگر افشا گرى هاى خاندان عصمت و طهارت و طرفداران اهل بیت ، مردم را بر ضد حکومت یزید وادار به قیام نمود . به همین جهت در سال ۶۳ ق شورش ها و جنبش هایى بر ضد یزید در حجاز به وجود آمد . سر انجام اهالى مکه و مدینه اقدام به مخالفت هاى علنى و درگیرى مسلحانه با سپاهیان و عاملان یزید نمودند . در مکه ، عبدالله بن زبیر با پرداختن به عبادت و مخالفت با یزید بن معاویه، مردم را به گردخود جمع کرد و به تدریج قوت یافته بود و توانست شهر مکه را از دست عامل یزید بیرون آورد و خود بر آن استیلا یابد ، سپاهیان شام به مکه هجوم آورده و آن را در محاصره خویش قرار دادند و بر اهالى آن بسیار سخت گرفتند . آنان بر بلندى هاى اطراف مکه ، منجنیق ها و سنگ اندازهاى بزرگى نصب کرده و به وسیله ى آنها شهر را سنگ باران کردند . عبدالله بن زبیر و بسیارى از مردم به مسجد الحرام پناه آورده تا از شدت سنگ باران دشمن در امان باشند، ولى حصین بن نمیر دستور داد که مسجد الحرام و کعبه را نیز نشانه گرفته و زیر ضربات خویش قرار دهند ، سپاهیان یزید با این اعمال ننگین خود کارى از پیش نبرده و متقابلا موجب تقویت عبدالله بن زبیر و قیام او گردیدند . سر انجام یزید در ربیع الاول همان سال به هلاکت رسید و نیروهاى شامى به شام باز گشت نمودند و عبدالله بن زبیر، زمام امور حجاز را به دست گرفت.
