خوش آمدید

انسان اگر دنبال شعور حسینی(علیه السلام) باشد شور حسینی(علیه السلام) او نیز جهت می­گیرد...

شعور حسینی[1](علیه السلام) (شعور حسینی را توضیح دهید)به انسان خط و مشی می­دهد و جان او را از تاریکی­ها و ظلمات پست زمینی به روشنایی والای انوار الهی آشنا کرده و اوج می­دهد و وقتی جان نورانی شد، در حقیقت جانی دوباره پیدا می­کند و به حیات طیبه[2] که خدا از آن در قرآن حرف زده که به نوعی می­توان گفت که هدف قیام عاشورا نیز همان رساندن جانهای خاموش به حیات جاودانه طیبه است تا با این حیات هرگز وجود خود را به ظلمات آلوده نسازند، عاشورا و عزاداری اگر به انسان جان نبخشد از حسینی(علیه السلام) بودن خود دور است و نه تنها الهی نیست بلکه توهّم است که مصادیق آن را می­توان در تحریفات عزاداری همچون قمه زنی و... به وضوح مشاهده کرد.

سیدالشهداء(علیه السلام) جان داد تا جان ببخشد، شهید شد تا شهود ببخشد، انسانهایی که هنوز با نفس و جهل و بدون شناخت امام و اهداف حسینی علیه السلام، سراغ عزاداری می­روند و از معانی شهید و شهود غافلند، آیا می­توانند بگویند که به اهداف و انتظارات حسینی(علیه السلام) رسیده­اند؟!

شهادت در قیام عاشورا یعنی شهد شهود را چشیدن و آن نیز مراتب دارد که اخلاق بعد از احکام مقدمه این مقصد می­باشد که در این نوشتار به درسها و پیامهای اخلاقی عاشورا پرداخته می­شود.

صبر در لغت به معناى حبس و بازداشتن است. هرگاه کسى خویشتن را از انجام فعلى اختیارى باز دارد صبر کرده است. بنابراین صبر را در معناى عام آن مى توان اینگونه تعریف کرد: «بازداشتن خود از عملى که مانع رسیدن به هدف و یا موجب تأخیر در رسیدن به هدف مى شود». خواجه نصیر الدین طوسى در اوصاف الاشراف در تعریف صبر می فرمایند: «نگاهدارى نفس از بیتابى هنگام وقوع امری که مطلوب نیست». و راغب اصفهانی در مفردات صبر، را اینگونه معنا کرده اند: «الصبر حبس النفس علی ما یقتضیه العقل والشرع أو عما تقتضیان حبسها عنه؛ صبر، خویشتن داری است بر انجام چیزی که عقل و شرع آنرا اقتضا می کنند، یا حفظ کردن خویش از چیزی که عقل و شرع خویشتن داری از آنرا اقتضا می کنند».

و اما استقامت در لغت به معنای راست شدن، راست ایستادن، درست شدن، ایستادگی و ابرام و پافشاری کردن و پایداری کردن است، و در اصطلاح، تحمل و بردباری در مقابل سختی ها و مصائب زندگی است. مشکلاتی که می توانند چشم انسان را از دیدن واقعیت ها باز داشته و در ادامه سیر و تعالی انسان، او را دچار تزلزل و لغزش ها می نماید.

استقامت، نیازمند داشتن اراده ای فولادین در انجام امورات مهم زندگی است؛ اموراتی که در تمامی مراحل مادی و معنوی انسان نقش تعیین کننده دارند و از این روست که انسانِ با استقامت فاتح تمامی فتنه ها و ابتلائات و امتحانات است. به قول خواجه شیراز:

صبر کن حافظ به سختیِ روز و شب

عاقبت روزی بیابی کام را[3]