پرسش: چند سال است که ازدواج کرده ام. شوهرم نسبت به نمازش خیلی بی اهمیت است و نمازهایش را مرتب نمی خواند. از قضا شدن نمازش هم ناراحت نمیشود. این موضوع منو خیلی نگران و ناراحت میکند. من خودم به این مساله اهمیت زیادی میدم و تا جایی که ممکنه نمازمو اول وقت میخونم. چند دفعه به او تذکر دادم ولی اهمیتی نمیده و من چون میدونم که این بی اهمیتیش روی زندگیمون هم بی تاثیر نیست لطفا راهنمایی ام کنید که چگونه با او رفتار کنم؟

با توجه به فرمایش آیه 6 سوره تحریم که می‌فرماید : قو انفسکم و اهلیکم نارا... یعنی خود و خانواده‌ ی خود را از آتش دوزخ دور نگه دارید، همچنین آیه‌ 132 سوره‌ ی طه می فرماید : وأمر اهلک بالصلوة  یعنی خانواده ‌ی خود را امر به نماز کن، دغدغه ی شما بسیار به جا ست. در راستای این منظور :
 1- از پیوند عاطفی که در روابط زناشویی دارید استفاده نمائید.
 2- برای بیان نظرات خود از والدین و یا خواهر و برادر ایشان که ارتباط عاطفی قوی تری با همسرتان تان دارند استفاده کنید.
 3- از والدین و کسانیکه به عنوان الگو می باشند بخواهید که آنها اهمیت بیشتری به نماز داده و حتما نماز خود را در اول وقت به جا آورند.
 4- از اتفاقات پیرامونی خود جهت راهنمایی وی استفاده کنید به عنوان مثال شنیدن خبر مرگ ناگهانی دوستان و آشنایان و فامیل معمولا بسیار بر روی افراد تاثیر می گذارد و شما می توانید در چنین موقعیت هایی متذکر شوید که مرگ معلوم نیست چه موقع به سراغ ما بیاید و چه بسا فرصت جبران گذشته را به ما ندهد و اگر ما دست خالی به آن دنیا برویم سرنوشت بسیار بدی پیدا خواهیم کرد؛ پس چه خوب است تا زنده ایم فرصت را غنیمت شمرده و برای خود ره توشه ای ذخیره نمائیم.
 5- از داستانهای عبرت آموز بهره بگیرید که در این مورد می توانید به کتابهای ذیل مراجعه نمائید.
 * داستانها و حکایتهای نماز (یک) - مولف : رحیم کارگر محمدیاری- ناشر : ستاد اقامه نماز
 * داستان نماز عارفان - مولف : سید مهدی شمس الدین - ناشر : ستاد اقامه نماز
 * بهترین پناهگاه - مولف : رحیم کارگر محمدیاری - ناشر : ستاد اقامه نماز
 * داستانهای نماز - مولف : مرتضی عطائی - ناشر : ستاد اقامه نماز خراسان
 * پیش از نماز - مولف : مصطفی محمدی - ناشر : سازمان تبلیغات اسلامی
 * شکوه محراب (قصه های نماز) - مولف : لطیف راشدی - ناشر : حوزه علمیه قم
 6- از اصول و عقایدی که تاکنون نسبت به آنها پایبندی خود را حفظ نموده بهره کافی را ببرید مثلا ممکن است وی ارادت خود را نسبت به امام حسین علیه السلام حفظ کرده باشد لذا شما می توانید با بیان داستان عاشورا بگوئید که ایشان در بدترین شرایط ، در اول وقت نماز خواند پس چه جوابی به امام خواهیم داشت اگر از ما بپرسد که من در چنین شرایطی نمازم را ترک نکردم چرا تو که ادعای محبت من را داری با وجود آرامش و تمامی امکانات رفاهی نمازت را نمی خواندی؟
 و یا ممکن است کسی چون به شفاعت معصومین ( علیهم السلام ) اعتقاد دارد بگوید که ما چون شیعه هستیم هر کار بکنیم بالاخره مورد شفاعت ائمه علیهم السلام قرار می گیریم و بهشتی می شویم ! در پاسخ به وی بگوئید: امام صادق علیه السلام در آخرین لحظات شهادت خود دستور داد تمامی خویشاوندانش را جمع نمودند و به آنها فرمود «ان شفاعتنا لا تنال مستخفا بالصلاة» بشفاعت ما نخواهد رسید کسى که نماز خود را سبک شمارد. ( بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج‏47، ص: 8)
 در پایان جهت رسیدن به نتیجه مطلوب و عملی شدن آنچه تاکنون گفته شد نکاتی را حتما باید لحاظ نمائید:
 1- مطالب مندرج در این نوشتار برنامه هایی عملی می باشد که پیاده نمودن آنها نیازمند صبر ، حوصله و زمان می باشد بنابراین تمامی آنچه گفته شد را به عنوان یک مقاله و یا مطلب علمی یکجا مطرح ننمائید بلکه هر کدام از این موارد را به تناسب موقعیت و در فرصتهای مناسب به مرور زمان پیاده نمائید.
 2- در هیچ یک از مراحل گفته شده از برخورد نیک و ملاطفت آمیز و احترام نهادن دور نشوید. این را بدانید که با فشار و اجبار کسى را نمى توان هدایت نمود و چه بسا تأثیر منفى آن بیشتر از هدایت گردد. اگر رابطه شما با همسرتان اکنون به جبهه گیرى و حساسیت نشان دادن و صف آرایى منتهى شده است براى مدتى سکوت کرده و حرفى به او نگویید و به دنبال اجراى روش غیر مستقیم باشید و به شکلى از همکارى افراد دیگر بهره مند شوید.
 3- مسئولیت بعضی برنامه های نماز را به وی بسپارید مثلا از او بخواهید تا وقت نماز را به شما یاد آوری نماید.
 4- از زور و تحمیل و قهر و ناراحتی خودداری نمائید چرا که تحمیل فطرت خداداد را منحرف می سازد و او را از خواندن نماز منصرف می کند.
 5- خطا و اشتباه نمودن را انتظار داشته و بپذیرید و بعد آن را فراموش کنید.
 6- تمام انتظارات و خواسته های خود را در قالب محبت و دوستى بیان کنید.

 7- به شخصیت او به خصوص در جمع دوستان احترام بگذارید.
 8- توان روحى و جسمى و روانى او را در عمل به خوبى ها و ترک بدى ها مد نظر داشته باشید و فراتر از توانش از او انتظار نداشته باشید.
 9- هرگز وى را سرزنش نکنید و از طریق نکوهش و سرزنش نخواسته باشید افکار و اندیشه هاى خود را به وى منتقل و یا تحمیل کنید.
 10- از سخت گیری و زیاده روی پرهیز نموده و نماز را سهل و آسان جلوه دهید و به او متذکر شوید که میزان وقتی که انسان در طول 24 ساعت روز برای نماز صرف می نماید در مقایسه با وقتی که انسان برای خواب و خوراک و حتی دیدن فیلم و یا اینترنت می گذارد چیزی نیست.
 11- همسر شما باید این موضوع را درک نماید که آنچه که شما مطرح می نمائید از سر دلسوزی و شفقت و مهربانی، همراه با رأفت و رحمت، و عشق و موعظه حسنه می باشد و نیت دیگری ندارید.
 12- در صورت اقدام به اقامه نماز، ایشان را مورد تشویق قرار دهید.
 13- صفات پسندیده و نقاط مثبتی که در ایشان هست را مد نظر قرار دهید و همواره ایشان را به خاطر آن ویژگی های مثبت مورد احترام و تکریم قرار دهید.
 14- از بحث و جدل های بی فایده که ثمره ای جز بی احترامی به یکدیگر و بسته شدن راههای دیگر ندارد جداً خوددارى کنید.
 15- براى دستیابى به توفیق هدایت وی بسوی نماز به ائمه اطهار(علیهم السلام ) متوسل شوید و آنها را در پیشگاه خداوند واسطه کنید که خداوند توفیق چنین عملی را به شما عطا فرماید.
 16- نیت شما از بحث با وی محکوم کردن وی نباشد، بلکه به قصد تبیین و روشن شدن مسأله به گفتگو بپردازید و هر زمان که احساس کردید تا حدودى قانع شد و یا ساکت شد، بحث را تمام شده تلقى کنید ولى تصریح نشود که پس حق با من است و یا از این نتیجه گیرى هاى صریح که طرف مقابل احساس ضعف کنید و خداى نکرده به گونه اى به لجبازى منتهى نشود.
 17- در خصوص مسائل دینی؛ از سوی خود اظهار نظر نکنید بلکه مطالبی که ارائه می نمائید مستند به روایات معتبر و یا فتاوای مراجع باشد .
 18- هر شخصى یک نقطه پذیرش و به قول معروف «رگ خوابى» دارد، سعى کنید این رگ خواب و نقطه پذیرش را به دست آورید و از این کانال وارد شوید و هدف خود را تعقیب کنید و لذا به صرف این که باید شخصى را هدایت کرد بسنده نکنید بلکه با مطالعه بر روى خصوصیات وى؛ راه نفوذ در او و جلب نظر او را به دست آورید سپس زیر بناهاى فکرى وی را مورد بررسى قرار داده و در اصلاح آن بکوشید. دیدگاه فرد در مورد خداوند، جهان هستى، انسان، معاد و امورى است که داراى نتیجه مستقیم بر عملکرد افراد می باشد. پس باید به تقویت و اصلاح این مبانى کوشید.

منبع: تبیان