نماز، عامل تنظیم وجود به سوی انوارالله
ادامه مطلب
تعقيبات نمازهاى روزانه

الف) دعاى بعد از نماز صبح
اَللّهُمَّ صَلِّ علَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اهْدِنى لِمَا اخْتُلِفَ فيهِ مِنَ الْحَقِّ بِاِذْنِكَ اِنَّكَ تَهْدى مَنْ تَشآءُ اِلى صِراطٍ مُسْتَقيمٍ.
بار خدايا! رحمت فرست بر محمّد و آل محمّد، و راهنمايى كن مرا در آنچه مورد اختلاف است به حقّ، با اجازه خود؛ زيرا تو هر كه را خواهى، به راه راست، راهنمايى.
ب) تعقيب نماز ظهر
لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ الْعَظيمُ الْحَليمُ لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ رَبُّ الْعَرْشِ الْكَريمُ اَلْحَمْدُ للَّهِِ رَبِّ الْعالَمينَ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ مُوجِباتِ رَحْمَتِكَ وَ عَزآئِمَ مَغْفِرَتِكَ وَ الْغَنيمَةَ مِنْ كُلِّ بِرٍّ وَالسَّلامَةَ مِنْ كُلِّ اِثْمٍ اَللّهُمَّ لا تَدَعْ لى ذَنْباً اِلاَّ غَفَرْتَهُ وَلا هَمّاً اِلاَّ فَرَّجْتَهُ وَ لا سُقْماً اِلاَّ شَفَيْتَهُ وَ لا عَيْباً اِلاَّ سَتَرْتَهُ وَ لا رِزْقاً اِلاَّ بَسَطْتَهُ وَ لا خَوْفاً اِلاَّ امَنْتَهُ وَ لا سُوءً اِلاَّ صَرَفْتَهُ وَ لا حاجَةً هِىَ لَكَ رِضاً وَلِىَ فيها صَلاحٌ اِلاَّ قَضَيْتَها يا اَرْحَمَ الرَّاحِمينَ امينَ رَبَّ الْعالَمين
نيست معبودى به حق، جز خداى بزرگ و بردبار. نيست معبودى به حق، جز پروردگار عرش كريم. سپاس براى پروردگار عالميان است. بار خدايا! من از تو خواهم موجبات رحمتت و تصميمات آمرزش تو و بهره از هر نيكى و سلامت از هر گناه. بار خدايا! گناهى را بر من مَنِه، جز آنكه بيامرزى و اندوهى مده، مگر كه به شادى تبديل كنى، و همه بيمارى، مگر كه بهبود بخشى و هيچ عيبى، مگر كه بپوشى، و هيچ رزقى، مگر كه فراوان كنى، و هيچ ترسى، مگر كه امنيّت دهى، و هيچ بدى، جز آن كه بگردانى آن را، و هر حاجتى كه پسند تو و صلاح من باشد، برآور آن را، اى مهربانترين مهربانان، اجابت كن اى پروردگار عالميان!
ج) اين تعقيب نماز عصر
اَسْتَغْفِرُ اللَّهَ الَّذى لا اِلهَ اِلاَّ هُوَ الْحَىُّ الْقَيُّومُ الرَّحْمنُ الرَّحيمُ ذُوالْجَلالِ وَالْإِكْرامِ وَ اَسْئَلُهُ اَنْ يَتُوبَ عَلَىَّ تَوْبَةَ عَبْدٍ ذَليلٍ خاضِعٍ فَقيرٍ بآئِسٍ مِسْكينٍ مُسْتَكينٍ مُسْتَجيرٍ لا يَمْلِكُ لِنَفْسِهِ نَفْعاً وَ لا ضَرّاً وَ لا مَوْتاً وَ لا حَيوةً وَ لا نُشُوراً اَللّهُمَّ اِنّى اَعُوذُبِكَ مِنْ نَفْسٍ لا تَشْبَعُ وَ مِنْ قَلْبٍ لا يَخْشَعُ وَمِنْ عِلْمٍ لا يَنْفَعُ وِ مِنْ صَلوةٍ لا تُرْفَعُ وَ مِنْ دُعآءٍ لا يُسْمَعُ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ الْيُسْرَ بَعْدَ الْعُسْرِ وَ الْفَرَجَ بَعْدَ الْكَرْبِ وَ الرَّخآءَ بَعْدَ الشِّدَّةِ اَللّهُمَّ ما بِنا مِنْ نِعْمَةٍ فَمِنْكَ لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ اَسْتَغْفِرُكَ وَ اَتُوبُ اَلِيْكَ
آمرزش جويم از خدايى كه پرستيده شايستهاى جز او نيست. زندهاى است پاينده و بخشاينده و مهربان و صاحب جلال و كرم؛ و از او مىخواهم مرا پذيرا گردد، چونان بنده خوارِ فروتن درويشِ فگار گداىِ وامانده پناهندهاى كه براى خود، مالك سود و زيان و مرگ و زندگانى و رستاخيز نيست. بار خدايا! به تو پناه برم از نفسى كه سير نشود، و از دلى كه نهراسد، و از دانشى كه بهره ندهد، و از نمازى كه بالا نرود.
د) دعاى پس از نماز مغرب
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ مُوجِباتِ رَحْمَتِكَ وَ عَزآئِمَ مَغْفِرَتِكَ وَ النَّجاةَ مِنَ النَّارِ وَ مِنْ كُلِّ بِلِيَّةٍ وَ الْفَوْزَ بِالْجَنَّةِ وَ الرِّضْوانِ فى دارِ السَّلامِ وَ جِوارِ نَبِيِّكَ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِ وَ آلِهِ اَلسَّلامُ اَللّهُمَّ ما بِنا مِنْ نِعْمَةٍ فَمِنْكَ لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ اَسْتَغْفِرُكَ وَ اَتُوبُ اِلَيْكَ
بار خدايا! از تو مىخواهم وسايل رحمتت را، و تصميمات آمرزش تو را، و نجات از آتش و از هر بلايى را، و كاميابى به بهشت و رضوان در خانه سلامت و همسايگى پيامبرت محمّد - كه بر او و خاندانش درود باد - بار خدايا! آنچه نعمت داريم از توست، خدايى جز تو نيست، از تو طلب آمرزش مىكنم و به سوى تو توبه مىكنم.
ه) تعقيب نماز عشا
اَللَّهُمَّ اِنَّ مَغْفِرَتَكَ اَرْجى مِنْ عَمَلى وَاِنَّ رَحْمَتَكَ اَوْسَعُ مِنْ ذَنْبى اَللّهُمَّ اِنْ كانَ ذَنْبى عِنْدَكَ عَظيماً فَعَفْوُكَ اَعْظَمُ مِنْ ذَنْبى اَللّهُمَّ اِنْ لَمْ اَكُنْ اَهْلاً اَنْ تَرْحَمَنى فَرَحْمَتُكَ اَهْلٌ اَنْ تَبْلُغَنى وَتَسَعَنى لِأَنَّها وَسِعَتْ كُلَّ شَىْءٍ بِرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرَّحِمينَ
بار خدايا! به راستى كه آمرزشت اميد بخشتر از كردار من است، و به راستى رحمت تو وسيعتر از گناه من است. بار خدايا! اگر گناه من نزد تو بزرگ است؛ امّا عفو و گذشت تو بزرگتر از گناه من است. بار خدايا! اگر من اهل نيستم كه به رحمت تو نايل شوم، وليكن رحمت تو شايسته است كه به من برسد و مرا فرا گيرد؛ زيرا رحمتِ تو همه چيز را فرا گرفته است، به مهر تو اى مهربانترينِ مهربانان!
البته اين دعا، از تعقيبات مشترك است كه مىتوان آن را پس از نمازهاى ديگر هم خواند.
منابع:
- مفاتيح الجنان، شيخ عباس قمى، افتخارى، تهران، 1375 ش، ص 19.
- همان، ص 16
- همان
- همان
- همان، ص 15.
ادامه مطلب
اعمال عبادى مشترک روزانه

1. نمازهاى واجب
پيامبر اكرم (ص) فرمود: كسى به نماز بی توجّه باشد، از من نيست به خدا سوگند كه روز قيامت، بر من وارد نمی شود.
2. نمازهاى مستحب
3. تسبيحات حضرت زهرا (س)
در روايتى از امام صادق (ع) نقل شده است:
تسبيح فاطمه (س) بعد از هر نماز، از هزار ركعت نماز، نزد من محبوبتر است. اين تسبيح شامل: 34 مرتبه اللَّه اكبر، 33 مرتبه الحمدللَّه و 33 مرتبه سبحان اللَّه است.
4. نخوابيدن بين طلوع فجر و طلوع آفتاب
ابوحمزه ثمالى از امام سجاد (ع) درباره خواب بين طلوع فجر و طلوع آفتاب چنين نقل مىكند:
من خوابيدن در اين ساعت را دوست ندارم؛ زيرا خداوند، رزق و روزى بندگان را در اين ساعت (بين طلوع فجر و طلوع آفتاب) تقسيم می كند، و به دست ما جارى می شود.
5. تلاوت قرآن
امام صادق (ع) فرموده است:
قرآن، عهد و پيمان خداوند با بندگان است. بر هر مسلمان لازم است كه در اين عهد، نظر كرده و هر روز پنجاه آيه از آن را تلاوت نمايد.
چه زيباست كه مسلمان، هر صبح، خانه اش را با تلاوت كتاب الهى، منوّر گرداند و بركت را بر منزل خويش فرود آورد.
6. صدقه دادن
كار صبح، را با پرداختن صدقه شروع كردن بسيار شايسته است.
از امام صادق (ع) نقل شده است:
هر كس صبح صدقه دهد، خداوند، نحسى آن روز را برايش برطرف مىكند.
در روايت ديگر از پيامبر اكرم (ص) نقل شده است:
صبح زود صدقه دهيد كه بلاها از آن عبور نمی كند.
7. تلاش براى رفع گرفتارىهاى اجتماعى
رسول اكرم فرموده است:
مَنْ اَصْبَحَ وَلا يَهْتَمُّ بِاُمُورِ الْمُسْلِمينَ فَلَيْسَ بِمُسْلِمٍ.
هر كه صبح برخيزد و به امور مسلمانان اهتمام نورزد يا در انديشه آنان نباشد، مسلمان نيست.
و نيز از ايشان نقل شده كه فرمود: «بر مسلمانان لازم است كه هر روز صدقه بپردازند.» بعضى اعتراض كردند كه اين توانايى براى همه نيست. فرمود: «برداشتن مانع، از معابر عمومى صدقه است؛ راه به كسى نشان دادن، صدقه است؛ عيادت بيمار، صدقه است. »
8. زيارت عاشورا
امام باقر(ع) بعد از تعليم اين زيارت به علقمه فرمود:
اگر مىتوانى هر روز، امام حسين(ع) را با اين دعا، زيارت نما.
9. رعايت اعتدال در خوردن
سقراط، بسيار كم خوراك بود. يكى از فلاسفه به او نوشت: «تو عقيده دارى كه بر هر جاندارى بايد ترحّم نمود. خودت يكى از جاندارانى و بر خود ترحّم نمىكنى.»
سقراط در جواب او نوشت: «من مىخورم تا زنده بمانم؛ ولى تو زندگى مىكنى تا بخورى! »
از امير مؤمنان (ع) نقل شده است كه فرمود:
كسى كه در خوردن ميانهروى كند، سلامتش افزون و انديشهاش صالح خواهد بود.
10. با وضو بودن
در روايتى پيامبر اكرم (ص) سفارش فرمود:
هميشه با طهارت باش، تا عمرت طولانى گردد، و اگر توانستى همه شب و روز را با طهارت باشى، چنين كن؛ زيرا اگر با طهارت بميرى، شهيدى.
منابع:
- وسائل الشيعة، محمد بن الحسن الحر العاملى، المكتبة الاسلامية، 20 ج، عبدالرحيم ربانى شيرازى، تهران، 1383 ق، ج 3، ص 1016.
- رساله توضيح المسائل، امام خمينى (ره)، م 764 به بعد.
- وسائل الشيعة، ج 1، ص 1065.
- الأصول من الكافى، محمد بن يعقوب الكلينى، دارالكتب الاسلامية، تحقيق محمد آخوندى، ج 2، ص609.
- همان، ص 610.
- وسائل الشيعة، ج 6، ص 226.
- همان، ص 268.
- همان، ج 11، ص 559.
- سفينة البحار، شيخ عباس قمى، مؤسسة الوفاء، بيروت، افست از چاپ سنگى، ج 2، ص 23.
- كامل الزيارات، جعفر بن محمد ابن قولويه، مكتبة الصدوق، تهران، 1375 ش.ص 179.
- انسانيت در اسلام، سيد جواد مصطفوى، دانشگاه فردوسى مشهد، مشهد، ص 109.
- همان، ص 109.
- ميزان الحكمة، محمد محمدى رى شهرى، دفتر تبليغات اسلامى، 10 ج، قم، 1403 ق، ج 10، ص 518.
ادامه مطلب
کثیر السفر
کثیر السفر
مسافر باید نماز ظهر، عصر و عشا را با هشت شرط، شکسته بجا آورد یعنی دو رکعت بخواند، یکی از شرایط این هست که شغل او مسافرت و یا کثیر السفر نباشد؛ بنابراین کسی که شغل او مسافرت و یا کثیر السفر هست باید نمازش را کامل بخواند. اما کثیر السفر به چه کسی اطلاق می شود؟
آیت الله سیستانی: عنوان «كثير السفر» بر كسى صدق مىكند كه حداقل ده بار در ماه، و در ده روز آن سفر برود، يا ده روز در حال سفر باشد هر چند در ضمن دو يا سه سفر، با اين شرط كه تصميم بر ادامه داشته باشد به مدت شش ماه در يك سال، و يا سه ماه در چند سال را داشته باشد، و در اين صورت نماز او در همه مسافرتها هر چند غير سفرهاى متكرر او باشد تمام است.[1]
آیت الله خامنه ای: اگر سفر، شغل يا مقدمه شغل نباشد ـ هرچند كثرت هم داشته باشد ـ موجب شكسته شدن نماز نمىشود. و بهطور کلّى عنوان کثيرالسفر حكمى ندارد و موضوع حکم شرعى نيست،بلكه تمام خواندن نماز و صحت روزه براى كسى است كه يا خود سفر شغل او است (مثل راننده و خلبان و مانند آن) و يا براى انجام شغل مسافرت مىكند (مثل كارمند و كارگرى كه به اندازه مسافت شرعى براى كارش مسافرت مىكند)، كه اين افراد در مبدأ و مقصد و بين راه نمازشان تمام و روزهشان صحيح است.[2]
آیة الله تبریزی : شخصى كه مدتى از سال را و لو دو ماه حد اقل هر هفته يك بار براى شغلش سفر كند نماز او تمام و روزهاش صحيح مىباشد.[3]
آیة الله بهجت:کثیرالسّفر کسى است که غالباً در کمتر از ده روز به حدّ مسافت شرعى رفت و آمد کند. به حدّى که عرفاً مصداق کثیر السّفر شود.[4]
پی نوشت ها:
1- سایت دفتر آیت الله سیستانی
2- سایت دفتر آیت الله خامنه ای، شرایط تحقق سفر شرعی
3-استفتاءات جدید آیت الله تبریزی ج2 ص 81
4- استفتاءات آیت الله بهجت ج2 ص 425س 3075
ادامه مطلب